Etty Hillesum was een jonge joodse vrouw. Zij leefde in Amsterdam in de tijd dat de Jodenvervolging strikter en strikter werd. Ze was heel lucide omtrent wat haar te wachten stond. Uiteindelijk zou zij sterven in Auschwitz. Onderstaande mijmering schrijft zij in haar dagboek dd 20 juni 1942. “Ik fietste langs de Stadionkade vanochtend en genoot van de wijde hemel daar aan de rand van de stad en ademde de frisse, ongerantsoeneerde lucht in. En overal bordjes, die wegen, de vrije natuur in, voor joden versperd hielden. Maar boven dat ene stuk weg, dat ons blijft, is ook de volledige hemel. Men kan ons niets doen, men kan ons werkelijk niets doen. Men kan het ons een beetje lastig maken, men kan ons beroven van wat materiële goederen, van wat uiterlijke bewegingsvrijheid, maar wijzelf plegen de grootste roof aan ons, wij roven ons onze beste krachten door onze verkeerde instelling. Door ons achtervolgd, vernederd en verdrukt te voelen. Door onze haat. Door branie, die angst verbergt.
Reacties
ik ben door eigen ervaring eens met de tekst in mijn interpretatie.
In mij leven was ik eerst niet "echt gelovig", hoewel alle redenen waren om Gods Hulp te roepen.Later heb ik ontdekt "groot Geloof" bij anderen. Dat maakte mij ook "gelovig" van overtuiging. Tijd lang ging goed met mijn beleven van mijn "Geloof". Blijkbaar was mijn " Geloof" vanzelfsprekend dat ik niet onderhouden heb, en niet veel moeite vergend, daardoor is "verbleekt", zelfs heb ik mijn God in steek gelaten.
Later ben ik toch in mijn moeilijke periode , " God gaan zoeken" voor mijn assistentie en Wonderen gebeurden.Door die Wonderen ben ik gaan vanzelfsprekend God beschouwen als mijn vaste "helper" dat ook zonder bidden of passend werk doen, of danken, God zou zelf diensten verlenen, dacht ik toen,
zou God voor mij klaarstaan.
Daarna, toen weer was ik in "nood", toen weer opnieuw God gaan roepen en bidden en dat hielp.
Dat advies van de Heer Paus Franciscus dat "hartstochtelijk bidden" zal verhoord worden door God, dat is voor mij echt waar. Voor mij is de les "hartstochtelijk bidden voor hulp" en ook meteen na hulp/wonder ook bedanken God.