Wat als God op achterbank zit met muziek zo luid dat je Hem niet kan verstaan
Onderstaande overweging verschijnt vandaag op www.gewijderuimte.org
Oefen je gedurende een zekere periode in
persoonlijk gebed, reflectie, meditatie, overweging, filteren – hoe je het ook
wilt noemen. Maar doe iets op
een geregelde basis om te beginnen aan een bewuste dialoog met je
eigen innerlijke en met God. Als elk wakker moment overstelpt is door input en stimuli, dan verzuipt
de stem van je ziel. Je zal misschien een geestelijke doofheid gaan ervaren…
een geblaseerd gevoel.
Zonder gebed loop je het risico dingen te
vermijden die je kunnen leiden naar
destructieve gedachten, gevoelens en gedragingen. Geen tijd maken om dagelijks
aandacht te besteden aan je ziel is alsof je rondtoert in een auto met God op
de achterbank; de muziek is echter zo luid dat je geen woord verstaat van wat
Hij zegt.
Een van de eenvoudigste manieren om dagelijks in
voeling er komen met je ziel, is de praktijk van het levensgebed, een manier
van bidden die Ignatius van Loyola aanleerde (Klik hier voor verschillende Nederlandstalige
versies van het levensgebed) Door op die manier te bidden, word je je meer
bewust hoe God bij jou aanwezig was in het verleden en daarom geraak je meer
afgestemd op de manier waarop Hij hier en nu aan het werk is. Het is alsof je
het volume van je auto-stereo uitschakelt
en zegt “Sorry God, zei je iets?”
Deze praktijk resulteert niet
meteen in een soort extase of een
blijvend euforisch gevoel. Het brengt ons gewoon in aanraking met wat onze
ziel aan het overdenken is ( vaak zonder
dat wij er ons bewust van zijn); dit stelt ons in staat gedragingen te
vermijden die ons slechts tijdelijk afhelpen van dat knagend gevoel in ons
binnenste. Het gevolg is dat onze ziel groeit en wij ons in het algemeen meer
levend voelen.
Joe
Paprocki
.jpg)
Reacties