Leven met iemand in je buik



Wie of wat draag jij met je mee?

Ben je er dankbaar om? Of net niet? Kan je eraan wennen? Wil je er aan wennen?

Hoe ga je ermee om?  Wat helpt of wat maakt het net zo moeilijk?


Is het een bron van vreugde of eerder van verdriet en ergernis?



Reacties

Anoniem zei…
Ik vind de metafoor schitterend maar het plotse vertrek van het mannetje in haar buik zonder duiding is minder geslaagd.
Ik voel mij soms "zwanger"door het leven van Christus,God in mij.
Zwanger maar ook onzwanger want Hij is leven van mijn leven.
Ook al is er een plots vertrek,dan is dit voorbereiding op iets anders.
Ook al lijkt Hij vertrokken,Hij is en blijft er steeds.
Ingrid Hoet.

Meest gelezen

Hoe paus Franciscus reageert op zijn eigen, spontane woede - Waarom ik paus Franciscus zo dankbaar ben

Ignatius van Loyola legt uit hoe je, met een té drukke agenda, toch je rust kan bewaren - citaat

De toespraak van 4 minuten die ervoor zorgde dat Bergoglio werd verkozen tot paus - Waarom ik paus Franciscus zo dankbaar ben

Een uitnodiging tot innerlijke vrijheid - Luisterend leiderschap in het voetspoor van Ignatius van Loyola - Serie van Nikolaas Sintobin sj (6/7)

Karl Rahner sj in de clinch met een journalist die beweerde nooit een godservaring te hebben gehad

De vier "speerpunten" van de jezuïeten wereldwijd - Luisterend leiderschap in het voetspoor van Ignatius van Loyola - Serie van Nikolaas Sintobin sj (7/7)