Wat doen met die eeuwige onrust in je ziel? Een gouden tip van Ignatius



Uit een brief van Ignatius aan een jezuïet die het niet goed ging

Je vergist je als je denkt dat de onrust die je ervaart en de traagheid van de vooruitgang van je geestelijk leven te wijten zijn aan de plaats waar je leeft, je oversten of je medebroeders. Die onrust komt van binnen en niet van buiten. Ik doel hiermee op je tekort aan nederigheid, gehoorzaamheid, gebed, aan je gebrek aan ascese … samengevat je al te geringe vurigheid om te groeien in volmaaktheid.

Je zou kunnen veranderen van woonplaats, overste of medebroeders. Maar als je de innerlijke mens niet bijspijkert, zal het je nooit goed gaan. Overal zal je op hetzelfde stoten, tenzij je erin slaagt om nederig, gehoorzaam en toegewijd te worden en je eigenliefde los te laten. Dit is de enige verandering waarnaar je moet streven. Ik bedoel dat je moet proberen om de innerlijke mens te veranderen en hem terug op het juiste pad te richten, zoals een dienaar naar zijn Heer.

Ignatius van Loyola

Reacties

Ghislaine zei…
Wijze woorden van Ignatius. Meaar groeien naar volmaaktheid is heel moeilijk!
Anoniem zei…
Onrust in jezelf is niet zomaar altijd het gevolg van hoogmoed, eigengereidheid, gebrek aan gebed en ascese... Onrust kan diep in jezelf ingebakken zitten, het gevolg zijn van wat je hebt meegemaakt in je vroegste tijd, vooral in de moederschoot. Stel je hebt een moeder op de vlucht, of een moeder die echt geen kind meer wil, denk je dat je dat niet je hele leven meedraagt?! Het kan diep verstopt zitten, zich verbergen achter zoveel... Het is waar: gebed, vooral aanbidding!, is diepgaand genezend, geneest dat wat God alleen kan aanraken en genezen. Voor God is niets onmogelijk, maar het blijft een lange weg. De ervaring van Ignatius Van Loyola is heel beperkt. Alle onrust terugvoeren op gebrek aan nederigheid, gebed en ascese is kwetsend voor wie het psychisch moeilijk heeft, innerlijk onrustig is, lijdt aan angsten... Trouwens: 'les extrêmes se touchent', hoogmoed en een minderwaardigheidsgevoel gaan meestal samen. Genees het minderwaardigheidsgevoel, en de hoogmoed verdwijnt vanzelf. Als je 't zo bekijkt word je heel mild en oordeel je niet meer. Laten we dus onszelf en elkaar toevertrouwen aan de grote Genezer, aan onze God die van ons houdt. Hij heeft ons gecreëerd met een vrije wil. We kunnen dus voor anderen kwetsende keuzes maken... maar al onze kwetsuren zijn een uitnodiging om terug naar Hem te gaan. 'Hij leidt alles ten goede' (Romeinen 8, 28) God zij lof en dank!
Unknown zei…
Dank voor deze reactie.
Dit voelt voor mij als een wijze en heel waardevolle aanvulling.
Aan mij ook !
Terug naar HEM gaan !,waar Hij woont !
Egoïsme, angst verhindert 't mij .
Help mij Heer !

Meest gelezen

Homo-zegen: heeft paus Franciscus zich vergist? Enkele bedenkingen van Nikolaas Sintobin sj

Ignatius van Loyola legt uit hoe je, met een té drukke agenda, toch je rust kan bewaren

Hoe paus Franciscus reageert op zijn eigen, spontane woede - Homilie van Nikolaas Sintobin sj voor de derde zondag van de 40-dagentijd

Rik Torfs over jezuïetenhumor: het verschil tussen Kardinaal Müller en Nikolaas Sintobin sj

Over geluk dat niemand je kan afpakken - Het getuigenis van Etty Hillesum

Wat doet de Paus daar toch met die opgestoken vinger? - Heerlijke videobeelden

Het verschil tussen geestelijke vreugde en het “je lekker voelen”

Hoe handelen als je slecht nieuws krijgt: het voorbeeld van Ignatius van Loyola - Ignatiaans leiderschap (7/10)

Bidden met de Bijbel - een nieuw boek van Nikolaas Sintobin sj