Deze reactie is verwijderd door een blogbeheerder.
Anoniem zei…
Jong en ouder, dat is mooi! Maar ik voel vooral de harmonie tussen hun woorden en de Spirit van waaruit deze bezielde mensen getuigen. Het werkt aanstekelijk. Dank!
De Heilige Ignatius van Loyola heeft ons niet alleen de schat van de Geestelijke Oefeningen nagelaten, maar ook een groot aantal brieven, die van hem één van de meest veelzijdige schrijvers van zijn tijd maken. Hierbij een brief daterend uit 1555, die voor ons door inhoud verbazend hedendaags is. Hij snijdt een onderwerp aan dat één van de grootste zorgen verwoordt van de moderne mens: het omgaan met datgene wat men moet doen… Hoe omgaan met de talrijke verplichtingen die mijn werk, mijn engagementen, mijn familie, mijn gemeenschap, de wereld … mij opleggen? 17/11/1555 Het lijkt me dat u zou moeten proberen om rustig te doen wat u kan. Maak u niet ongerust over van alles en nog wat, maar laat wat u uit uzelf niet kan volbrengen over aan de goddelijke Voorzienigheid. God houdt van onze redelijke zorg en bekommernis om de taken die we uit plichtsbesef op ons nemen tot een goed einde te brengen. Hij houdt echter niet van angst en gemoedsonrust. De Heer wil dat we voor onze bepe
Ziehier enkele bedenkingen bij de wijze waarop het recente document van het Vaticaan over de zegening van homo-koppels wordt onthaald in de katholieke Kerk. Fiducia supplicans , het recente Vaticaans document dat toestemming geeft om koppels van hetzelfde geslacht te zegenen, wordt divers onthaald in de Katholieke Kerk. Opvallend is de sterk afwijzende reactie van een groot deel van de Afrikaanse bisschoppenconferenties. Elders in de wereld varieert de ontvangst van enthousiast verwelkomend tot kritisch restrictief. De verklaring zelf is voorzichtig en beperkt van toepassing. Kardinaal Fernández, de prefect van het dicasterie voor de geloofsleer, benadrukt dat ze niets verandert aan de kerkelijke leer over huwelijk en homoseksualiteit. Dit document gaat over de pastorale betekenis van het zegenen van zulke relaties. Heeft paus Franciscus zich dan vergist? Heeft hij te weinig geconsulteerd en daardoor het slechte voorbeeld gegeven inzake synodaliteit? In de synode van oktober 2023 w
Hieronder vind je mijn homilie voor deze zondag Evangelie volgens Johannes 2,13-25 De beelden waren schokkend. Het was op oudejaarsavond 2020 op het Sint-Pietersplein in Rome. Paus Franciscus schudde de handen van een aantal aanwezigen. Plots trok een dame zo hard aan de hand van de paus dat hij bijna omviel. De videobeelden tonen hoe zijn gezicht vertrok van pijn en van ergernis. Omdat ze maar aan zijn hand blééf trekken gaf Franciscus haar uiteindelijk een boze tik op de hand waarna ze hem eindelijk losliet. ’s Anderendaags excuseerde paus Franciscus zich tijdens zijn nieuwjaarstoespraak publiekelijk voor zijn houding. Meer nog, hij nodigde de dame uit om bij hem op bezoek te komen. Blijkbaar vond Franciscus dat hij iets had goed te maken. Alles wijst erop dat de paus zich had laten leiden door spontane woede. Net zoals Jezus, in de evangelielezing van vandaag. Hij is er duidelijk boos, heel boos. Meer nog, de evangelist beschrijft hoe Jezus er geweld gebruikt. Dat zijn
In zijn boek " De Kerk is fantastisch" gaat Rik Torfs uitvoerig in op het thema van humor in de Kerk. Hij verwijst daarbij uitvoerig naar de jezuïetenhumor, en maakt daarbij gebruik van enkele citaten uit mijn boek "Jezuïeten grappen". "Ik denk spontaan aan een boekje dat de jezuïet Nikolaas Sintobin in 2016 publiceerde en dat met cartoons is geïllustreerd. Het heet Jezuïeten grappen. Humor en spiritualiteit . Op het eerste gezicht vertoont het nauwelijks raakvlakken met het bloedserieuze Der Papst. Sendung und Auftrag van kardinaal Müller, waarin niet geheel onverwacht geen cartoons te vinden zijn. En toch is het boekje van Nikolaas Sintobin op een heel eigen manier even ernstig. Het beschrijft namelijk perfect het denken en de spiritualiteit van jezuïeten. Tot in het karikaturale toe. Meer zelfs, juist door het karikaturale te beklemtonen, wordt de essentie, die minder uitgesproken en minder hilarisch is, helemaal duidel
Etty Hillesum was een jonge joodse vrouw. Zij leefde in Amsterdam in de tijd dat de Jodenvervolging strikter en strikter werd. Ze was heel lucide omtrent wat haar te wachten stond. Uiteindelijk zou zij sterven in Auschwitz. Onderstaande mijmering schrijft zij in haar dagboek dd 20 juni 1942. “Ik fietste langs de Stadionkade vanochtend en genoot van de wijde hemel daar aan de rand van de stad en ademde de frisse, ongerantsoeneerde lucht in. En overal bordjes, die wegen, de vrije natuur in, voor joden versperd hielden. Maar boven dat ene stuk weg, dat ons blijft, is ook de volledige hemel. Men kan ons niets doen, men kan ons werkelijk niets doen. Men kan het ons een beetje lastig maken, men kan ons beroven van wat materiële goederen, van wat uiterlijke bewegingsvrijheid, maar wijzelf plegen de grootste roof aan ons, wij roven ons onze beste krachten door onze verkeerde instelling. Door ons achtervolgd, vernederd en verdrukt te voelen. Door onze haat. Door branie, die angst verbergt.
Paus Franciscus wordt uitgenodigd tot iets dat niet meteen zijn specialiteit is. Toch geeft hij deze Cubaanse circusartiesten een kans. En meteen ook zichzelf. Met een meer dan behoorlijk resultaat tot gevolg. Hoe reageer jij als je iets gevraagd wordt waarvan alles doet vermoeden dat je het niet kan? Dat gebeurt namelijk wel vaker in een mensenleven. Vaak wordt een mens geroepen tot iets waartoe hij zichzelf niet in staat acht en dat nochtans zijn weg naar geluk blijkt te zijn.
Het is niet altijd even vanzelfsprekend dat er een verschil is tussen het ervaren van geestelijke vreugde (troost) en het je gewoon lekker voelen. Of nog, tussen geestelijke droefheid (troosteloosheid) en je gewoon wat minder goed voelen. Hoewel het onmiddellijke effect heel gelijkaardig kan zijn, is de oorzaak behoorlijk verschillend. Om dit fundamentele onderscheid te kunnen snappen, is het belangrijk om er ons bewust van te worden waarop onze aandacht is gericht op het ogenblik dat we iets meemaken. De “voel-je-goed-factor”, waar in het bijzonder politici graag naar verwijzen, en zijn tegenhanger van het je slecht voelen, is ten gronde gericht op onszelf. Ervaringen in ons eigen wereldje roepen deze ups en downs op. Een verlaging van de belasting – om nu een politiek voorbeeld te nemen – wordt verondersteld ons een hart onder de riem te steken. En thuis kan een familieruzie ons dan weer de dieperik in helpen. Mochten we kunnen opmerken in welke richting onze gevoelens wijzen,
In deze serie leg ik in eenvoudige woorden en zonder enig jargon uit hoe je een een aantal kernbegrippen uit het christelijk geloof kan begrijpen. Deze maal heb ik het over "hel", een even afschrikkend als actueel begrip. Wat bedoelen christenen hier eigenlijk mee?
Pedro de Ribadeneira sj is lange tijd een naaste medewerker geweest van Ignatius van Loyola. Later werd hij zijn eerste officiële biograaf. Ribadeneira beschreef heel concreet de wijze waarop Ignatius bestuurde. De komende weken krijgt u regelmatig een “tip” van Ignatius. "Wanneer men onze Vader een slecht bericht bracht, waardoor de mensen gewoonlijk geprikkeld worden, dan zei hij geen woord, totdat hij in zichzelf tot rust was gekomen en overwogen had, wat hij moest antwoorden."
In deze vlog leg ik uit waarom de Goede Week zo uitdagend is voor christenen en hoe het komt dat het bidden met het lijdensverhaal van Jezus een stille vreugde kan opwekken.
Reacties