De toespraak van 4 minuten die ervoor zorgde dat Bergoglio werd verkozen tot paus
In de dagen voorafgaand aan het conclaaf dat hem verkoos, hield toenmalig kardinaal Bergoglio een toespraak tot de kardinalen. Vandaag, tien jaar later, is meer dan duidelijk dat dit eigenlijk het programma was van paus Franciscus. Hieronder vind je de tekst van die korte toespraak.
Evangeliseren vooronderstelt apostolisch vuur.
1. Evangeliseren vooronderstelt dat de Kerk verlangt om buiten
zichzelf te treden. De Kerk wordt geroepen om buiten zichzelf te treden en om
naar de grenzen te gaan. Niet alleen de geografische, maar ook de existentiële
grenzen: het mysterie van zonde, van pijn, van onrecht, van onwetendheid en van
onverschilligheid tegenover godsdienst, en van alle ellende.
2. Als de Kerk niet naar buiten treedt om te evangeliseren, gaat
zij naar zichzelf verwijzen en dan wordt ze ziek (Cf de misvormde vrouw uit het
Evangelie). Het kwaad dat door de tijd
heen geschiedt in kerkelijke instellingen heeft zijn wortel in dat verwijzen
naar zichzelf en in een soort van theologisch narcisme. In het boek van de
Openbaring zegt Jezus dat Hij aan de deur staat en klopt. Het is duidelijk dat
de tekst verwijst naar zijn kloppen aan de buitenkant om naar binnen te kunnen
komen. Maar ik denk aan die keren dat Jezus klopt van binnenuit opdat we Hem
naar buiten zouden laten gaan. Een Kerk die naar zichzelf verwijst houdt Jezus
binnen zichzelf en laat Hem niet naar buiten.
3. Als de Kerk naar zichzelf verwijst gaat zij onbewust geloven dat
zij haar eigen licht is; zij houdt op het mysterium lunae (het mysterie van de
maan (die niet uit zichzelf schijnt maar het licht van de zon weerspiegelt
(noot van de vertaler))) te zijn en bezwijkt aan die hele erge kwaal die de
geestelijke wereldlijkheid is (die volgens Henri de Lubac sj de ergste kwaal is
die de Kerk kan overkomen). Dan leeft zij enkel nog maar om haar eigen kring te
verheerlijken.
Om het eenvoudig uit te drukken, er zijn twee beelden van de
Kerk: de Kerk die evangeliseert en die buiten zichzelf treedt, de Dei Verbum
religiose audiens et fidente proclamans (eerbiedig luisteren naar het Woord van
God en het vrijmoedig verkondigen); en de wereldse Kerk, die leeft binnenin
zichzelf, vanuit zichzelf, voor zichzelf. Dit zou licht moeten werpen op de
mogelijke veranderingen en hervormingen die nodig zijn om de zielen te redden.
4. Wat betreft de volgende Paus: Hij moet een man zijn die,
vertrekkend van de beschouwing en de aanbidding van Jezus Christus, de Kerk
helpt om uit te gaan naar de existentiële grenzen, die haar helpt om vruchtbare
moeder te zijn, wiens leven bestaat uit “de zoete en troostende vreugde van het
evangeliseren.”
Jorge Bergoglio sj
Reacties
Dat het verwoestende ook deelneemt maakt de mens angstig en onzeker.
Dat wij de aarde kunnen bewerken en de vruchten kunnen delen is een rijkdom op zich.
We blijven afhankelijk van wat ons geschonken wordt en hoe we omgaan met kunnen we deels sturen.
Juist hierom dient het dat we respect tonen voor de schepping omdat zon water zuurstof, voedsel en wat het ook meer mag zijn leven geeft. Dit kan ik als van God komend zien omdat dit bij mij in de mond is gelegd. Als mens bewonderde ik de schoonheid en geniet ik van de de natuur en toon ik aandacht aan dat wat is. De mens draagt een verantwoordelijkheid voor dat wat is en ja het woord van Jezus is van betekenis zoals vele grote denkers voor hem ook het woord hebben genomen om aandacht te geven aan hoe gaan we om met de dingen en met elkaar.
De positieve activist, de sociaaldemocraten, de sociëteit van Jezus, of een filosoof.
Het bewust zijn van de juiste verhoudingen past in vele vormen, zo ook in ieder mens of je nu wel of niet ergens bij bent aangesloten. Je verdiepen in en het juiste woord ontvangen is zeker dienend voor allen, daarom wordt er zoveel kritiek gegeven omdat er altijd keuzes gemaakt worden waar je het wel of niet mee eens kunt zijn. Velen zitten in hun eigen bubbel. Vrij is de mens en afhankelijk van wat hemel en aarde ons schenkt. Ik geloof niet in God, ik verlang dat kerken zich niet verheffen tot iets waar verdeeldheid door ontstaat. God kan de mens niet dwingen, ook geen angst aan jagen het komt allemaal voort uit de mens. Deze kan goedhartig zijn en de armen steunen. Ieder systeem gelooft ergens in en dat maakt veel kapot. Ik geloof en vertrouw omdat er liefde en wijsheid is in de mens en ja, dat heeft de schepping in aanleg geweven en wij kunnen dit verder vorm geven. Zo ook de kerk als deze dat wenst. Het allerhoogste (wat een mooi woord is )komt niet van de mens, we kunnen er naar reiken om ten dienste te staan van wat in aanleg aanwezig is.