Paradox
Onlangs hoorde ik Peter Vande Vyvere, hoofdredacteur van Tertio, aan het woord. Hij had het over “Ignatiaanse kijk op de wereld van nu”.
Ik geef u graag drie korte ideeën mee uit zijn betoog.
1. Het Christendom is de godsdienst van de paradoxen. Bv de 3-ene God die één is en toch uit drie personen bestaat, het geloof dat Jezus God én mens is, dat Hij sterft én verrijst .. . Dit kenmerk is thans een echte troef voor het Christendom vermits het de dialoog bevordert met een samenleving en cultuur die zelf bol staat van de paradoxen.
2. Kenmerk van de (post)moderne mens is zijn aanspraak op autonomie. Deze emancipatie is reëel en is een positieve verworvenheid. Deze autonomie kan maar echt bevrijdend werken als ze beleefd wordt binnen een verbondenheid, een traditie die naar méér verwijst dan naar het individu zelf.
3. De ignatiaanse traditie is geen therapie. Zoals elke spiritualiteit is de ignatiaanse spiritualiteit gratuïet. Ze kan wel helpen om beter om te gaan met de uitdagingen van onze cultuur, in het bijzonder via de onderscheiding van de geesten.
Reacties