Vrij


De voorbije weken ben ik op de weekdagen regelmatig voorgegaan in een klein dorpje in “la France profonde”. Een piekfijn verzorgd kerkje, indrukwekkend klokkengelui, een koster die alles tot in de puntjes verzorgde.

Heerlijke vieringen. De mensen baden intens mee, formuleerden voorbeden, kwamen ingetogen ter communie en vroegen meteen of we aan het einde van de viering nog een mariagebed konden bidden. De parochianen waren maar wat blij dat ze gedurende verschillende dagen elke morgen eucharistie konden vieren. In het gewone jaar is er hier maar één eucharistieviering per week, op vrijdagavond.

Gemiddeld waren er 4 gelovigen. Gemiddelde leeftijd, ver boven de 70. Een verhaal dat, althans in deze vorm, naar zijn einde toegaat. Toch was er geen greintje droefheid of ontmoediging. Er was vooral hartelijkheid, vreugde en dankbaarheid. Er werd gebeden voor roepingen en voor heropbloei. Elk van de aanwezigen was geëngageerd in catechese of armenzorg. Het was goed. Het was echt.

Christenen zijn mensen van geloof en vertrouwen. Christenen zijn vrije mensen.

Reacties

Meest gelezen

Ook de navy van Trump is hier niet tegen opgewassen, ook al lijken ze dat niet te beseffen - Heerlijk videootje

Waarom jongeren wel graag eens een "echte" mis meemaken (4/10) - Een serie van Nikolaas Sintobin sj

De goede raad van Nikolaas Sintobin sj voor paus Leo - N. Sintobin sj te gast in de pauscast van de KRO-NCRV

Wat is het verschil tussen een gewoon mens en een heilige? - Een antwoord van Nikolaas Sintobin sj

Leo De Weerdt sj recenseert "God zelf ontmoeten. Een retraite met het leven van Jezus"

De zending die paus Leo geeft aan de jezuïeten wereldwijd - citaat

Podcastinterview over nieuwe boek Nikolaas Sintobin sj: wat het betekent dat mensen geen "gebedsknop" hebben

Waarom mensen zich vaker tot God richten als ze lijden - Een overweging van James Martin sj

Hoe handelen als je zeker gaat mislukken? - Citaat van Theresia van Lisieux