Jong (?) en oud (?) (2/2)
Onderstaand “dubbelportret” van de jongere en de oudere priesters vond ik op de blog van een jonge Franse priester. Zoals voor elke veralgemening geldt dat bepaalde kentrekken uitvergroot zijn. Bovendien is de scheidingslijn tussen beide generaties niet impermeabel.
Tocht vind ik het geheel vrij herkenbaar. Ook voor de ruimere christengemeenschap.
Een Romeins boordje heeft hij nooit gedragen. Hij is net zoals wij, zo nabij. Latijn laat hem koud. Maar hij kent de Bijbel goed en wil ons er ook mee vertrouwd maken. Je voelt je op je gemak bij hem. Je kan goed met hem praten, je hart luchten. Hij zou alles weggeven.
De liefde van zijn Heer, van zijn Jezus, straalt uit zijn ogen. Zachtjes nodigt hij uit om Hem te leren kennen. Zijn gebed is discreet. Zijn woorden kiest hij zorgvuldig. Zijn homilieën zijn doorwrocht. Iedereen ziet hem graag, ook “linkse rakkers” of ongelovigen.
Hij durft wel eens opvliegend zijn. Soms neemt hij een loopje met de liturgische voorschriften. Maar zijn goedheid maakt dat iedereen dat graag door de vingers ziet.
Toen hij hier aankwam zat de pastorale ploeg in zak en as. Hij heeft ze nieuw leven ingeblazen. Dankzij hem zien de mensen het opnieuw zitten, willen ze zich inzetten voor de Kerk en er een plaats van gemeenschap, van onthaal en van verbondenheid van maken.
Hij is de zachte en nabije priester, geen pietje precies. Hij ratelt niet af, noch in de catechese, noch tijdens de eucharistieviering of het geloofsonderricht. Hij laat je Jezus ontdekken en weet voor iedereen, vooral voor wie wat aan de kant staat, een plaatsje te vinden in de Kerk die voor hem is als zijn moeder en zijn zuster.
Tocht vind ik het geheel vrij herkenbaar. Ook voor de ruimere christengemeenschap.
Een Romeins boordje heeft hij nooit gedragen. Hij is net zoals wij, zo nabij. Latijn laat hem koud. Maar hij kent de Bijbel goed en wil ons er ook mee vertrouwd maken. Je voelt je op je gemak bij hem. Je kan goed met hem praten, je hart luchten. Hij zou alles weggeven.
De liefde van zijn Heer, van zijn Jezus, straalt uit zijn ogen. Zachtjes nodigt hij uit om Hem te leren kennen. Zijn gebed is discreet. Zijn woorden kiest hij zorgvuldig. Zijn homilieën zijn doorwrocht. Iedereen ziet hem graag, ook “linkse rakkers” of ongelovigen.
Hij durft wel eens opvliegend zijn. Soms neemt hij een loopje met de liturgische voorschriften. Maar zijn goedheid maakt dat iedereen dat graag door de vingers ziet.
Toen hij hier aankwam zat de pastorale ploeg in zak en as. Hij heeft ze nieuw leven ingeblazen. Dankzij hem zien de mensen het opnieuw zitten, willen ze zich inzetten voor de Kerk en er een plaats van gemeenschap, van onthaal en van verbondenheid van maken.
Hij is de zachte en nabije priester, geen pietje precies. Hij ratelt niet af, noch in de catechese, noch tijdens de eucharistieviering of het geloofsonderricht. Hij laat je Jezus ontdekken en weet voor iedereen, vooral voor wie wat aan de kant staat, een plaatsje te vinden in de Kerk die voor hem is als zijn moeder en zijn zuster.
Reacties