Kan je zélf zin geven aan het lijden? - Een overweging van "anonieme jezuïet" (3/4)
Zoek
ik verder naar algemene verklaringen voor het kwaad, of naar inzichten in wat
het in wezen is, dan levert me dat hoogstens een intellectuele bevrediging op. Misschien
ook een stukje berusting.
Maar,
kan ik als mens wel 'zin' geven ? Wij kunnen misschien zinvolle systemen
uitdenken en uitbouwen, systemen met een interne logica, als een schaakspel, of
een roman (denk aan 'Het geheim van de kaarten' van Jostein Gaarter).
De
zin die wij trachten te geven is als een grote stelling die wij rond de toren
van de werkelijkheid optrekken, om die toren 'aan te kunnen'. Maar plots komt
er dan een stuk van die stelling los, en heel onze stelling stort in elkaar.
De
diepere zin die al deze zinsystemen opneemt en transcendeert in een soort
verticale beweging moet ons van buitenaf aangereikt worden. Alleen God geeft
zin aan het zinloze, en een heel andere zin dan wij zouden geven : 'zalig de
armen, de treurenden, zij die onrecht, die vervolging lijden...'
Jezus kon dit zeggen in naam van God, juist omdat voor God geen enkele situatie onomkeerbaar is. Maar de zaligheid van armen en treurenden ligt aan meer nog dan aan de omkeerbaarheid van hun situatie, lijkt me.
Jezus kon dit zeggen in naam van God, juist omdat voor God geen enkele situatie onomkeerbaar is. Maar de zaligheid van armen en treurenden ligt aan meer nog dan aan de omkeerbaarheid van hun situatie, lijkt me.
Een anonieme jezuïet
Reacties