Marc Desmet SJ is lange tijd palliatief arts geweest in het Virga Jesse ziekenhuis in Hasselt 1. Beschouw oud worden en ziek, en tenslotte sterven niet louter als een triestig gegeven maar ook als je actuele roeping. Kan ik mijn zorg of mijn verzorgd worden beleven als een teken van deze tijd, iets wat betekenis heeft voor onze maatschappij met zijn tekort aan zorgverleners en zijn gebrek aan gemeenschap? Kunnen wij onze afhankelijkheid beleven als ‘een roeping’? 2. Laat je gemengde gevoelens toe en laat je helen. We weten dat er heel wat ontnuchterende ervaringen volgen op die ‘roeping’, zowel voor zorgverleners als bewoners. Het is de gelegenheid voor een nu bejaarde generatie die soms met veel scrupules en gewetensangsten is opgegroeid om te ontdekken dat God werkelijk liefde en vergeving is en dat de waarheid over je leven niet samenvalt met feiten maar met de wonderlijke ervaring dat je die feiten overleefd hebt.
In deze video wijdt internetpastor Nikolaas Sintobin sj je in in de geheimen van digitale commicatie en wat die betekent voor de geloofscommunicatie. De wetmatigheden van het internet zijn namelijk ook voor de kerken toonaangevend geworden. Hij legt je bijvoorbeeld uit waarom het beresterke preekstoel- en catechismusmodel niet langer van toepassing zijn.
Marc Desmet SJ is lange tijd palliatief arts geweest in het Virga Jesse ziekenhuis in Hasselt 3. Maak ondertussen gebruik van ‘oude’ middeltjes uit de dagelijkse spiritualiteit om de positieve dynamiek in jezelf te vinden door met ‘frisse tegenzin…’ Dus: kleine stappen zetten als je op dat moment geen grote kunt zetten. Niets doen betekent verlamming, terwijl de kleine stap je in een positieve dynamiek kan brengen. De deelname aan de eucharistie kan zo’n kleine stap zijn: was het Laatste avondmaal niet een symbolische, op zich kleine daad, waaruit als bij het mosterdzaadje een enorme christelijke boom is gegroeid ? Je kunt extra attent zijn als zorgverlener voor de bewoner of zorgverlener als het even minder is. En dankbaar zijn voor wat er wel is. Het geeft een ander perspectief. Denk opnieuw aan de eucharistie: Hij nam een beker, sprak het dankgebed – in die moeilijke omstandigheden - en zei: … Bedenk steeds dat de stemming soms onverwacht snel ten goede kan keren. 4. Besl
Onderstaande overweging van Brian Grogan sj bied ik u graag aan op het feest van Allerzielen ' Teken mijn tranen op; slechts Gij kent hun getal! (Ps 56,9). De meer letterlijke vertaling van de Statenbijbel luidt: ' Leg mijn tranen in uw fles; zijn ze niet in uw register?' Wat een prachtig gebed is dit! Een andere vertaling is eveneens ontroerend: ' Mijn tranen worden in uw fles opgeborgen.' Als wij wenen om onze overleden vrienden, dan kijkt God vol medeleven toe. Hij eerbiedigt onze tranen, Hij verzamelt ze, want in zijn ogen zijn ze kostbaar. De Bijbel is hèt 'Boek der Tranen'. Jezus weent over Jeruzalem en over Lazarus. Tranen zijn belangrijk voor God. Op het einde der tijden zal hij ' alle tranen uit hun ogen wissen' (Apk 21,4). Zo de dood ons inderdaad tot tranen toe beroert, dan geloven we eveneens dat we niet wenen in een heelal dat geen zorg voor ons draagt. Tot zijn nieuwe bekeerlingen zegt Paulus: ' Wees niet bedroefd, zoals d
Neem wat tijd om te denken aan en te genieten van de heel eigen geur van volgende items: - de oceaan, - proper gewassen linnen, - een kerstboom, - frietjes. Was het moeilijk om die geuren op te roepen? Waarschijnlijk niet. Maar, toen je zo bezig was met die verschillende geuren, zijn er dan niet nog andere herinneringen bij je opgekomen? De golven die strelend over je voeten lopen, of de fijne warmte van je gewassen linnen, of het stalletje dat je onder de feestelijke kerstboom zet, of het hete frietzakje met die gele mayonaise bovenop. Onze reukgewaarwording wordt dikwijls ons meest evocatieve zintuig genoemd. Onze reukzenuwen bevinden zich in dat deel van onze hersenen waar onze emotionele herinneringen worden bewaard. Zo kan een bepaalde geur op een uitgestoken hand uit onze kindertijd lijken, een hand die ons terugbrengt naar een ervaring waaraan we in jaren niet meer gedacht hadden. Een krachtige terugkoppeling naar ons verleden.
Eenendertigste zondag door het jaar Homilie Maleachi 1,14b-2,2b.8-10; 1 Tessalonicenzen 2,7b-9.13 Matteüs 23,1-12 Het is een wet van Meden en Perzen. Mensen die het geluk hebben om met jongeren samen te leven of te werken, weten dat het net zo goed geldt vandaag als vroeger. Jongeren houden van regels en van duidelijke afspraken. Om ze te overtreden of te betwisten. Inderdaad. Dat is nu eenmaal eigen aan opgroeiende mensen. Maar, ook en vooral, omdat goede afspraken goede vrienden maken. Als je weet waar je aan te houden, dan geeft dit veiligheid en comfort. De wet structureert en structuur en orde maken de zo levensnoodzakelijke vrijheid en creativiteit mogelijk. Twee zaken waar jongeren – en eigenlijk net zo goed minder jonge mensen - uiterst gevoelig voor zijn. Zo is het bijvoorbeeld merkwaardig om vast te stellen dat het net de jonge christenen zijn die vandaag, wereldwijd, vragende partij zijn om de liturgische regels terug strikter toe te passen. Daar lijken me veel goede re
God zorgt veel beter voor de belangen van een mens die zichzelf en zijn eigen zaken op de tweede plaats stelt en de dienst van God op de eerste plaats, dan de mens zelf dit zou doen mocht hij zijn eigen belang verkiezen boven dat van God. Ignatius van Loyola
Reacties