Jacques Lusseyran werd geboren 1924 in Parijs. Amper 8 jaar oud werd hij, door een ongeval, blind. Snel ontdekt hij een nieuwe bron van licht. Het laat hem toe om op een andere manier te kijken naar de werkelijkheid. Dieper en scherper dan voorheen. Tijdens de oorlog ging hij in het verzet en kwam aan het hoofd te staan van een netwerk van meer dan 600 mensen. Hij kwam in Buchenwald terecht en overleefde. In zijn autobiografie “ Et la lumière fut » (Editions du Félin, 2005) doet hij zijn verhaal. Aangrijpend door de levensdrang en de authentieke menselijkheid. Ook door de spiritualiteit waarvan het getuigt. Ik deel graag enkele uittreksels met u waarin deze uitzonderlijk begenadigde man vertelt hij hoe kijkt naar het leven en de mensen (de vertaling is van mijn hand). In 2007 werd een Nederlandse vertaling gepubliceerd (Het teruggevonden licht) bij uitgeverij Christofoor.
Reeds als klein kind begreep ik dat onze vrijheid niet ligt in het weigeren van wat ons overkomt. Vrij zijn, zo zag ik, bestond erin de feiten te aanvaarden en de volgorde van hun gevolgen om te keren.
De ogen van mijn lichaam werden mij ontzegd. Andere ogen openden zich, openden zich in mij: ik wist het, ik wilde het. Nooit heb ik getwijfeld aan de billijkheid van God.
Reacties