In deze serie bied ik tien beschouwingen aan over opvoeding. Ze zijn alle rechtstreeks of onrechtstreeks geïnspireerd door de ignatiaanse traditie. (1/10) De grote levensbeschouwelijke systemen beschouwen doorgaans vrijheid als iets dat je geleidelijk aan opbouwt doorheen het leven. Zo kan je, bijvoorbeeld, stapsgewijs leren omgaan met de beperkingen die je kenmerken als mens. En met de jaren en door de ervaring kan je meer vertrouwd worden met datgene wat jouw diepere verlangen is, met wat jou echt doet leven, kortom met de heel eigen invulling van wat menszijn voor jou betekent. De vrije mens is diegene die er steeds meer in slaagt om, doorheen bewuste keuzes, in zijn leven in te gaan op zijn unieke roeping als mens. De echt vrije mens is diegene die niet steeds verdwaalt op zijwegen, of zich laat verlokken in opwindende maar uitzichtloze verleidingen. Vrijheid, in deze betekenis, is dus iets wat je geleidelijk aan verwerft, is de vrucht van een levenslange groei...
Reacties
Vader toen te druk natuurlijk met 5 kindjes....werken en zorgen...
Maar.....
Toch wist ik al vroeg en vond het heerlijk om te bidden, te geloven en naar de mis te gaan te zingen en naar school te gaan en te leren. Etc.
Ik voelde het als geschenk elke dag....om alle dagen met geloof bezig te zijn.
Riet
Dank voor deze overweging.
Na onze ontmoeting heb ik dit boek aangeschaft en het bracht me in klare en duidelijke taal een beeld over God.
Heb het echter niet uitgelezen, en dat ga ik alsnog doen.
Zie uit naar het mysterie van het geloof.
Rocco
Soms een probleem, soms bijna vanzelflsprekend
Ik zou het liefst stabiel zijn, daar bid ik voor.