Als Maria zegt: Ik wou dat ik dood was



Het Mariabeeldje in het kerststalletje van mijn jeugd was een bijna grappig uit hout gesneden figuurtje van een mooi blond meisje. Ze zag er meer Scandinavisch dan Semitisch uit.  Ook de twee schaapherders waren van het noordelijke type.  Zelfs de ezel leek op een veulen uit verre tijden. Uiteindelijk verhuisden ze, met hooi en stal, naar een afdeling van het ziekenhuis waar mijn vader chirurg was. Maar na een paar jaar verdwenen ze uit de ziekenzaal. Een gezagsdrager die leed aan een overdosis politieke correctheid had de indruk dat de moslims zich beledigd zouden kunnen voelen. Maar ook de moslims vereren de Maagd, en wel met haar echte naam: Mariam.

Bedenk wel dat, zo mijn kribbetje een bron van ergernis was,  de originele stal ook aanstootgevend is, of zou moeten zijn. Franciscus van Assisi had nooit de bedoeling dat zijn afbeelding van de geboorte te Bethlehem zou uitgroeien tot iets schilderachtig en charmant. Maar de al te  grote  vertrouwdheid met het verhaal heeft in ons een soort van genoegzaamheid teweeg gebracht, en zo heeft het evangelieverhaal zijn kracht verloren om onze knusse voorstellingen open te breken. Het stalletje is geïdealiseerd geworden. In werkelijkheid moet de zwangerschap voor Maria een kruisweg geweest zijn. Misschien moeten we even de verhalen van Lucas en Matteüs loslaten, om Maria te horen huilen in haar pijnlijke beproeving, zoals dit in de versie  van de  Koran staat opgetekend. In dat heilige boek staat  zij er volkomen alleen voor en is zij van angst vervuld. “En toen zij de barensweeën voelde, ging ze liggen tegen de stam van een palmboom en schreeuwde uit: ik wou  dat ik dood was en mijn geheugen uitgewist”

“Ik wou dat ik dood was”. En dat had zij echt wel kunnen zijn.  Noch de Hebreeuwse wet, noch die van de Islam of van de Katholieke Kerk zijn ooit vriendelijk geweest voor een ongehuwde moeder. Zulke vrouwen leiden altijd en overal het meest onzekere leven van de  hele samenleving. In vele culturen zijn zij nog steeds uitermate kwetsbaar. Het kan hun een troost zijn dat Maria aan hun zijde staat.  Want, zoals zij het in het Magnificat belooft, God verheft  de vernederden.

Anoniem

Reacties

Anoniem zei…
Gelukig dat er tijden van inzien aanbreken voor alle vrouwen die ongewenst zwanger zijn geworden en zich alleen hebben gevoeld of hun kind hebben moeten afstaan. Voorlichting, vooebehoedsmiddelen zijn en blijven aandachtspunten. Gelukkig dat Josef haar tegemoet kwam en Maria een vooraankondiging kreeg.
e.harland-hazebroek zei…
Het zal wel weer mijn opvoeding zijn geweest, ik herken alleen de houding van vroeger uit verhalen. Maria wist dat ze moeder zou worden na haar ja-woord. Er is niets mooiers dan in verwachting zijn zo heeft zij dat ervaren (magnificat).
De een heeft het moeilijker dan de ander, maar zoals in de Bijbel: is het voorbij dan is ze dolgelukkig.
Een mooie kersttijd met Maria.
Truus van Dam zei…
Nooit heb ik het zo bekeken dat ze zich zo alleen voelde , en de reactie is niet zo raar bij een Eerst Geborene.Zij heeft het prima gered me de hulp van God. En wij doen zeker niet aardig tegen ongehuwde of alleenstaand moeders,iedereen verdiend respect want een kind groot brengen kost veel energie en wijsheid.
Gistelink Edward zei…
Mariabeeldjes koop ik niet meer; want al 2 zijn er bij me gestolen.... Als ik later in de hemel mag komen , dan zal dochter Elodie me daar wel vertellen wie ze heeft ontvreemd. Zelf kon Elodie geen serotonine of gelukshormoon aanmaken waardoor ze niet kon slapen. Op 19,5 jarige leeftijd heeft ze de week eerder dan Kerstmis vorig jaar zelfmoord gepleegd... En vroeger dacht ik dat je na zelfmoord niet in de Hemel kon geraken. Nu krijg ik geregeld boodschappen van Elodie uit de HEMEL...…. Wees waakzaam want binnen 40 jaar komt HIJ ons verlossen.......

Meest gelezen

Homo-zegen: heeft paus Franciscus zich vergist? Enkele bedenkingen van Nikolaas Sintobin sj

Ignatius van Loyola legt uit hoe je, met een té drukke agenda, toch je rust kan bewaren

Hoe paus Franciscus reageert op zijn eigen, spontane woede - Homilie van Nikolaas Sintobin sj voor de derde zondag van de 40-dagentijd

Rik Torfs over jezuïetenhumor: het verschil tussen Kardinaal Müller en Nikolaas Sintobin sj

Over geluk dat niemand je kan afpakken - Het getuigenis van Etty Hillesum

Het verschil tussen geestelijke vreugde en het “je lekker voelen”

Wat doet de Paus daar toch met die opgestoken vinger? - Heerlijke videobeelden

Hoe handelen als je slecht nieuws krijgt: het voorbeeld van Ignatius van Loyola - Ignatiaans leiderschap (7/10)

Bidden met de Bijbel - een nieuw boek van Nikolaas Sintobin sj