"In alle dingen"

Op www.igniswebmagazine.nl  verscheen een bijdrage van de hand van medebroeder en huisgenoot Peter van Dael sj, kunsthistoricus. Vertrekkend van een gravure probeert Peter, doorheen de visuele en litteraire heen, door te stoten naar de kern van het mysterie dat de Katholieke Kerk vandaag viert. Hieronder een uittreksel uit de overweging van Peter van Dael sj "Op het feest van Maria Tenhemelopneming vieren de gelovigen hun roeping. Waartoe zij geroepen zijn, wordt hun in beelden en visioenen voorgehouden. En ook de weg daartoe: het is de weg van de kleine dienstmaagd, die niet uit is op macht en rijkdom, maar gelooft in haar roeping, en haar rijkdom zoekt in God, die de geringen verheft en de hongerigen overlaadt met gaven. Zij vieren een visioen, dat werkelijkheid wordt telkens wanneer zij kiezen voor dienstbetoon in plaats van machtsvertoon." Klik hier om het volledige artikel te lezen.

Als je de evangelische boodschap overweegt, neem dan volgende raad ter harte: Let erop dat je Jezus’ menselijkheid ernstig neemt. Zelfs als je je bezint over zijn goddelijke eigenschappen. God heeft onze menselijkheid zo ernstig genomen dat Hij een van ons is geworden. We bewijzen God een slechte wederdienst   als we totaal uit het oog gaan verliezen wat God in zijn menswording voor ons heeft gedaan. Als we al biddend Jezus in onze verbeelding oproepen, dan vertrouwen we erop dat Gods Geest ons iets over Jezus zal leren kennen dat voor ons belangrijk is om Hem te kunnen liefhebben en Hem te willen navolgen. De enige manier om een andere persoon te leren kennen bestaat erin dat hij of zij zich voor ons opent, dat hij of zij zich laat kennen. Bij het overwegen van de evangelische boodschap vragen we dat Jezus zichzelf voor ons opent, zich laat kennen. William A. Barry sj

Ik heb vaak nagedacht over de engel die Maria bezoekt. Onze feesten, liederen en iconen vieren de Aankondiging, of de Annunciatie; maar ik had nooit nagedacht over het moment waarop het allemaal voorbij was. Ik kan me alleen maar voorstellen dat het zoiets was als wat de schrijfster Annie Dillard ervoer toen ze uitkeek op wat zij dacht dat een veld van engelen was. “Ik stond helemaal stukgeslagen,” schrijft ze, “bang dat ik niet in staat was om me te bewegen. Er was iets gebeurd dat de wereld volledig uit zijn evenwicht had gebracht.”  Later beschrijft ze de donkere en sombere stilte, de “onverdraaglijke groene” en de “door God doorstraalde, verlamde” velden. Mensen hebben het altijd over de moed van het “Ja” van Maria; ik heb dit nooit goed begrepen – zou niet iedereen “Ja” zeggen tegen een engel? Maar het lijkt me onuitsprekelijk dapper wanneer ik me dat moment erna inbeeld, toen Maria stond voor die door God doorstraalde, verlamde dag en zag hoe de engel vertrok. ...

  Hieronder vind je mijn homilie voor vandaag, het feest van de Heilige Familie. In 1988 kwam in Frankrijk een film uit die een kaskraker werd. Kinderen uit twee families blijken bij de geboorte met elkaar verwisseld te zijn. Dit is het startpunt van een heerlijke satire. De kijker ontdekt twee totaal verschillende gezinnen. Het ene gezin is chique, helemaal zoals het hoort. Mooie woning, voorkomende ouders, vader heeft een nette baan, de kinderen krijgen een voorbeeldige opvoeding, meneer pastoor is vriend aan huis. Het andere gezin is alles wat je als deftig mens niet wil. Ze wonen in een onderkomen flat, ze leven van kleine diefstallen, hun woordgebruik is zo grof als het maar kan zijn, de moeder is aan de fles, de oudste zus fladdert van het ene vriendje naar het andere, enz. Naarmate de film vordert leert de kijker beide families beter kennen. Je komt erachter dat de werkelijkheid subtieler is dan de schijn. De voorbeeldige familie blijkt verre van perfect. De voornaamheid i...

De ware kern van ieder gebed is erkennen dat God met ons is. Dit is ook de betekenis van een van Gods namen. Het is een naam die we in de adventstijd telkens weer horen: Emmanuel. De Heer zij met Maria. De Heer is met ons. Hoeveel moeite kost het ons om te midden van de drukke voorbereidingstijd even te pauzeren? Hoeveel inspanningen vraagt het van ons om te midden van de koopjes, de decoraties, de familiebijeenkomsten en de feestjes even stil te staan? Het bezoek van de engel en de wonderbaarlijke ontvangenis verstoorden het leven van Maria op dramatische wijze. Hoe hoor ik vandaag doorheen de boodschap van de engel, de stille en zachte stem van God (1 Ko. 19.12)? Wat verlangt God in mij te verwekken? Hoe wil God mijn lichaam gebruiken om de levende Christus mens te laten worden? Tijdens onze tocht door de Advents- en Kersttijd kunnen we Maria’s voorspraak vragen. We proberen te kijken naar haar als voorbeeld. We zien hoe zij de alomtegenwoordige schaduw van Gods Geest heeft o...

Onderstaand Maria-gebed werd in 1762 geschreven in de jezuïetengemeenschap van Brugge Moeder Maria, wees mijn voorbeeld van overgave en inzet. Verkrijg voor mij een hart dat eerlijk is en zuiver, een hart dat ruimte biedt aan allen, een hart dat moedig en groot is om de moeilijkheden te overwinnen, een hart dat nederig genoeg is om steeds te herbeginnen dat alles verwacht van Jezus, uw Zoon, onze Heer. Amen

Graag deel ik met u, op de dag van het feest van Maria Visitatie, dit oude verhaal dat ik ooit ergens las. Het is honderden jaren geleden en de pest woedt. Ossen trekken  wagens vol met lijken van juist overleden mensen naar de kalkkuilen buiten de stadsmuren. Daar is er niemand om hun graf te zegenen. De parochiepriester is zelf reeds overleden, slachtoffer van zijn risicovolle ziekenbezoeken. De kleine dorpsjongleur begint voor zijn leven te vrezen. Hoe moeten zijn vrouw en kleine kind zich verder uit de slag trekken, mocht de pest hem te pakken krijgen?  Hij besluit te bidden. Stilletjes sluipt hij de parochiekerk die hij anders alleen maar met Pasen bezoekt binnen. De Kerk verplicht hem immers daartoe. Hij knielt neer voor het altaar, maar bidden komt er niet van. Wat kan hij de almachtige God zeggen, die strenge Rechter? Hij gaat maar voor het beeld van Onze Lieve Vrouw staan en tracht het weesgegroet op te zeggen. Het is al te lang geleden dat hij zelfs nog maar...

In deze mooie reportage van "Mijn Maria" (KRO-NCRV) geef ik een inkijkje in mijn geloofs- en gebedsleven, vanuit de persoon van Maria, de moeder van Jezus. Klik hier voor dit heel persoonlijke gesprek met Wilfred Kemp  (na korte reclameboodschap)

  Hoe lees jij deze kortfilm?   Als een verhaal van grote eenzaamheid? Als een ervaring van geborgenheid?  Of als beide tegelijk? Zalig Kerstfeest!

Vandaag viert de Kerk het feest van de Onbevlekte Ontvangenis van Maria: het begin van het hoogtepunt van de openbaring van wie God is.  Wijlen Didier Rimaud sj, een Franse exegeet en woordkunstenaar, schreef een lied waarin hij  het drama van de Menswording op aangrijpende wijze bezingt. Ik heb het voor u vertaald. ZEG EENS, ENGELEN Zeg eens, Engelen, kijk of alles op zijn plaats staat, en of ik alles goed heb voorbereid. Is voor mij de tijd aangebroken om de genade uit te strooien? Ja , Heer, alles is klaar.   Hebben jullie ze al gevonden: Wat keizer Augustus heeft beslist, Het register is het gemeentehuis van Bethlehem De herberg en de kribbe ernaast, De herders die waken over hun kuddes, De ster voor de koningen uit het Oosten Met het goud en de wierook in hun koffers? En een jong meisje, Maria genaamd?   Ja, Heer, alles is klaar. Maar er is ook een Hof van Olijven die men heimelijk aan het planten is. Kan jij ons uitleggen waarom? Hebben jullie ze...

Hieronder vind je mijn preek voor deze zondag Wijsheid 9,13-18      Psalmen 90(89)   Filemon 1,9b-10.12-17      Lucas 14,25-33. Om de paar jaar ga ik Bieke bezoeken. Ze woont in de buurt van Grenoble, in een piepklein dorpje in de Alpen, aan het einde van een doodlopende weg. Bieke, ter plaatse beter bekend als kleine zuster Mia, is slotzuster in een grote gemeenschap van religieuzen die leven in de traditie van de kartuizers. Het leven van die vrouwen is radicaal. Ze leven in volledige stilte, en komen hun klooster niet uit. Eigenlijk zijn ze kluizenaressen die samenleven. Het grootste deel van de dag brengen ze door in afzondering, elk in haar eigen huisje. Meestal bidden, eten en werken op hun eentje. Niet omdat ze een hekel hebben aan elkaar. Wel omdat zij die afzondering beschouwen als een hulp om te kunnen leven in verbondenheid met God, en meer in het bijzonder met Jezus. Dit betekent bijvoorbe...