Willen we ons echt voorbereiden op Kerst?
Hoe
bereiden we ons hart voor op Jezus’ komst? Beseffen we wel dat wij ons moeten
voorbereiden? En als Jij hier gekomen bent, blijven we allicht druk doende,
terwijl we toch trachten enige aandacht te besteden aan die gast die we niet
verwachtten?
Zullen
we klaar zijn als Jij in de kribbe wordt gelegd? Of zullen ons hart en onze
geest dan zo in beslag genomen worden door onze onmiddellijke zorgen en beslommeringen,
zodat we niet klaar zijn eeuwige hoop en genade te ontvangen?
Zullen
we Jou herkennen? Of kijken we uit naar een redder van eigen maaksel? Misschien
iemand die bij machte is de wereld te besturen, zo nodig met geweld? Of kijken
we uit naar iemand die in zijn doen en laten, in ras, cultuur en godsdienst op
ons gelijkt?
Of
willen we toch even halt houden en onze blik voor enkele ogenblikken op Jou
laten rusten, en al het overige vergeten? Of zal onze aandacht al te veel
afgeleid worden door rekeningen op onze creditcard, het wegvallen van een familiebijeenkomst, de
extra’s die we verdiend hebben, en door alles wat we het komende jaar nog
willen kopen en doen?
Zouden
we door alle weer en in alle streken op tocht willen gaan, om alleen maar een vluchtige glimp van
Jou op te vangen? Of, als het dan toch
te moeilijk is om bij de kribbe te geraken, zullen we eens te meer met
de TV deze tijd wegdrukken, een snackje bij de hand houden, gemakkelijke kleren
aantrekken en wegdwalen in geruststellende fantasieën?
Hoe
zullen we ons hart op het Christuskind voorbereiden?
Vinita
Hampton Wright
Reacties
Ik wil het zo graag: het is elke keer Kerstmis.
Ik wil het zo graag: het is elke keer Kerstmis.