"In alle dingen"

Onderstaand stukje kreeg ik van T. , een regelmatige bezoeker van deze blog. Het gaat over iets heel eenvoudig. Misschien is het daarom dat het me zo aansprak. U mag er mee van genieten. " Terug in België heb ik vijf weken meegeleefd in de Ark in Boechout, met mensen met een mentale handicap dus. Overdag werkte ik in de tuin, deed huishoudelijke taken of ging iets drinken met een bewoonster. 's Avonds zaten we gezellig samen in de living, deden een praatje en ja, probeerde ik er in feite gewoon " te zijn".  Echt heel goed om met zulke mensen samen te leven, omdat bijna alles wat je doet, heel goed wordt gevonden! Je zelfvertrouwen krijgt er een boost! Velen onder hen zijn heel gelukkig. Dat was ook een openbaring voor mij. Zo ging ik op een keer met een man mijn moestuin begieten en na afloop riep hij: "ik ben gelukkig T., ik ben gelukkig!". Wauw, daar kan ik nog iets van leren !"

Tom, een trouwe lezer van deze blog, heeft een belangrijke keuze gemaakt. Hij zal er regelmatig verslag over uitbrengen. Zoals het een moderne jonge man behoort, zal hij dat doen via een blog, genaamd… “ Mijn seminarie-avontuur ”. Ik beveel u deze blog graag aan. Tom heeft iets te zeggen, en heeft bovendien een goede pen. Hieronder alvast een smaakgever. “ Ik heb er de laatste tijd al enkele meegemaakt: "ondervragingen". Of zoiets. Het klinkt misschien negatiever dan bedoeld, maar hoe dan ook, wanneer ik vertel over "mijn studiekeuze" (om meerdere redenen is deze woordkeuze niet juist*, maar zo weet je wel wat ik bedoel) word ik bestookt met vragen. Waarom? En wat met het celibaat? Mogen vrouwen ook priester worden volgens jou? Nog zes jaar, allee, jong! In deze tijd?! Enzovoort. Eigenlijk is het nogal vreemd voor mij om daarover te vertellen. Ik zit momenteel in een nieuwe positie; die van "priester-in-wording". En dat is echt wel wennen. Ikke, prieste...