Dromen over dansende maar laffe duiveltjes - Citaat van Theresia van Lisieux


Ingetreden in de Karmel als 15-jarige en gestorven op 24-jarige leeftijd, is Thérèse van Lisieux een van de grote heiligen van onze Kerk. Haar autobiografie (Geschiedenis van een ziel) is een parel. 

Graag bied ik u enkele uittreksels aan.

Theresia herinnert zich een droom van toen ze 4 jaar oud was, en duidt hem 20 jaar later.

Op een nacht droomde ik dat ik naar buiten ging om alleen in de tuin te gaan wandelen.

Toen ik onderaan de treden gekomen was die je op moest gaan om in de tuin te komen, stond ik plotseling als aan de grond genageld van schrik. Voor mij, vlakbij het prieeltje, bevond zich een ton met kalk en op die ton dansten twee afgrijselijke duiveltjes en wel met een verrassend grote lenigheid ondanks de strijkijzers die ze aan hun voeten hadden.

Plotseling richtten ze hun vlammende ogen op mij en op hetzelfde moment – ze leken meer geschrokken te zijn dan ik – sprongen ze van de ton af en gingen zich verstoppen in de linnenkamer die daar tegenover is. Toen ik zag hoe laf ze waren, wilde ik wel eens weten wat ze daar gingen doen en ik ging dichter bij het raam staan. Die arme duiveltjes renden daar over de tafels en wisten niet hoe ze zich aan min blik konden onttrekken. Af en toe kwamen ze dichter bij het raam en keken ongerust om zich heen of ik er nog steeds was. Als ze me dan nog steeds zagen, begonnen ze weer als wanhopigen rond te rennen.

Waarschijnlijk is deze droom niet zo bijzonder, maar toch geloof ik dat de goede God gewild heeft dat ik me die droom zou herinneren. Hij wilde me zo laten zien dat een ziel, die in staat van genade is, niets van de duivel te vrezen heeft. Hij is immers zo laf, dat hij zelfs voor de blik van een kind op de vlucht slaat.

Reacties

Anoniem zei…
Dat is wel heel bijzonder. Ze heeft zich geen angst aan laten praten en ziet de duiveltjes met hun uitdagende dans op die grappige strijkijzers en stuurt ze weg met haar blik.
Truus zei…
Een kind van 4 heeft hopelijk nog niet van de duivel te vrezen. Wel goed dat ze de duiveltjes weg jaagde met een blik. Dat geeft ook haar geloof in God weer.
cilia zei…
Oprecht, zuiver van hart en ogen zijn , zijn een angst voor de duivel. Dat zie ik nu wel. Goed dat zij het ons kan leren.

Meest gelezen

Homo-zegen: heeft paus Franciscus zich vergist? Enkele bedenkingen van Nikolaas Sintobin sj

Ignatius van Loyola legt uit hoe je, met een té drukke agenda, toch je rust kan bewaren

Hoe paus Franciscus reageert op zijn eigen, spontane woede - Homilie van Nikolaas Sintobin sj voor de derde zondag van de 40-dagentijd

Rik Torfs over jezuïetenhumor: het verschil tussen Kardinaal Müller en Nikolaas Sintobin sj

Over geluk dat niemand je kan afpakken - Het getuigenis van Etty Hillesum

Het verschil tussen geestelijke vreugde en het “je lekker voelen”

Wat doet de Paus daar toch met die opgestoken vinger? - Heerlijke videobeelden

Hoe handelen als je slecht nieuws krijgt: het voorbeeld van Ignatius van Loyola - Ignatiaans leiderschap (7/10)

Bidden met de Bijbel - een nieuw boek van Nikolaas Sintobin sj