Droefheid als springplank naar dankbaarheid - Help, het gaat niet goed met mij (8/13)
Wie Ignatius van
Loyola zegt, zegt onderscheiding van de geesten. In deze serie bespreek ik uiteenlopende
aspecten van deze ruggengraat van de ignatiaanse spiritualiteit. Meer in het bijzonder over wat te doen als het je
niet goed gaat.
Drie mogelijke verklaringen waarom je je droef voelt (3/3)
Een derde mogelijke
verklaring die Ignatius noemt, is zonder meer een uitnodiging om te groeien in
geloof. Je doet alles wat je kan. Je bent bovendien bereid om af te zien van
onmiddellijke “tegenprestaties” of “beloningen” voor je inspanningen. En toch
houdt de droefheid aan. Dan kan je de ervaring van dorheid, van afwezigheid van
het genieten …. proberen te ervaren als een uitnodiging om te groeien in nederigheid en bescheidenheid.
Want je stelt het nu zelf
vast: hoezeer je ook je best doet, uiteindelijk hangt het niet af van jezelf.
Ook al denken we vlot dat,
als het ons goed gaat, dat dit een beloning
is voor onze “verdienste” en dat we het dus in de eerste plaats aan onszelf te
danken hebben, deze ervaring stelt dit in vraag. De vreugde waarnaar we zozeer verlangen ligt
uiteindelijk niet in onze handen.
Hoezeer het ook wenselijk is dat we alles doen wat in onze macht ligt, het laatste
woord wordt niet door ons gesproken.
In
laatste instantie kan je het enkel maar dankbaar ontvangen. En dit geldt niet
enkel voor de ervaring van vreugde. Alles is genade van God … En hoe meer je ertoe komt om je ontvankelijk en vertrouwend op te stellen, hoe meer je van die
genade zult kunnen proeven.
Reacties