De oorsprong van alle kwaad


Onderstaande overweging verschijnt vandaag op www.gewijderuimte.org.
Ignatius was van mening dat een speciaal soort van onwetendheid de oorzaak is van de zonde. De dodelijkste zonde, zei hij, is de ondankbaarheid. Zij is ‘oorzaak, begin en oorsprong van alle kwaad en zonde.’ Als je honderd mensen zou vragen om de zonde te noemen die de oorsprong van alle kwaad is, dan durf ik te wedden dat niemand naar de ondankbaarheid verwijst. Zij zouden hoogmoed, of ongehoorzaamheid, of hebzucht, of woede vermelden. De idee dat wij zondigen omdat wij ons niet voldoende bewust zijn van Gods goedheid, zal waarschijnlijk bij niet veel mensen opkomen.
Dankbaarheid had in Ignatius’ tijd wel een andere betekenis dan degene die wij er vandaag onder verstaan. Voor ons betekent dankbaarheid een dankwoordje sturen voor een kerstgeschenkje. Of buren danken als ze ons een handje hebben toegestoken. Ondankbaarheid is voor ons iets als een vorm van onbeleefdheid.
Dankbaarheid was in Ignatius’ laatmiddeleeuwse wereld een veel ernstigere zaak. Zij behelsde een georganiseerde reeks van wederzijdse verplichtingen, met een eigen sociale en politieke hiërarchie. Iedereen moest op de hoogte zijn van ieder anders inbreng. Dankbaarheid was de lijm die mensen met elkaar verbond. Maar culturele verschillen zijn maar een deel van het verhaal. Door zo de nadruk op dankbaarheid te leggen zei Ignatius iets over het wezen van God. God is de vrijgevige Schenker, die ons overlaadt met zijn zegeningen zoals de zon over de aarde straalt. Als we dit echt zouden inzien, dan zouden we Gods liefde met liefde beantwoorden. We zouden niet zondigen. Dankbaarheid is een goed woord voor dit fundamentele kenmerk van onze verhouding met God. Onze ondankbaarheid is blindheid voor wie God echt is, is dus de oorsprong van alle kwaad.

Jim Mannaey

Reacties

Een reactie posten

Meest gelezen

De goede raad van Nikolaas Sintobin sj voor paus Leo - N. Sintobin sj te gast in de pauscast van de KRO-NCRV

Afbeelding
In de pauscast werd ik geïnterviewd door Stijn Fens naar aanleiding van de publicatie van mijn retraiteboek: God zelf ontmoeten. Retraite met het leven van Jezus.  Stijn Fens en Christian van der Heijden.   Ik antwoord er op vragen als: Welke raad zou je willen geven aan paus Leo? Is er iets verkeerd met een oppervlakkig leven? Of ik eigenlijk al aan die nieuwe paus gewend ben? Heb jij God vandaag al ontmoet? God ontmoeten in het gebed, wat wil dat zeggen? Wat is de link tussen Augustinus en Ignatius? Of zo'n retraite vooral gaat over het verstand of over iets anders? Waar je God dan wel kan ontmoeten? En nog veel andere vragen. Aan het einde vertel ik nog de beste jezuïetengrap die ik ken en vertel ik ook een bijzondere anecdote over het gebedsleven van wijlen paus Benedictus. Klik op deze link of op onderstaande afbeelding om dit boeiende gesprek te beluisteren. Om mijn nieuwe boek te bestellen klik op det titel:  God zelf ontmoeten. Retraite met het leven van Jezus.
Meer lezen

Wat is het verschil tussen een gewoon mens en een heilige? - Een antwoord van Nikolaas Sintobin sj

Afbeelding
Wat is het verschil tussen een gewoon mens en een heilige? In de Bijbel is heiligheid bij uitstek de eigenschap van God. God ís heilig. In het begin van de Bijbel staat geschreven dat God de mensen zo geschapen heeft ‘dat ze op Hem leken’ 1 . Vandaar dat het logisch is dat die heiligheid van God doorstraalt in de levens van hen die zich door God laten inspireren. Daarom was het in de eerste eeuwen van het christendom de gewoonte dat de priester de gelovigen tijdens de viering aansprak als ‘jullie, de heiligen’. Nog altijd laten christenen zich door God inspireren. Dus hopelijk weerspiegelen zij ook vandaag iets van Gods heiligheid. Bij de meesten gebeurt dit op een onopvallende manier, maar bij sommigen springt het in het oog. Vandaar dat in de Katholieke Kerk de gewoonte bestaat om, na een lang en diepgaand onderzoek, sommige overleden christenen officieel heilig te verklaren. De meeste heiligen zijn en blijven echter onbekend. Behalve voor God dan. Katholieke chr...
Meer lezen

Hoe handelen als je zeker gaat mislukken? - Citaat van Theresia van Lisieux

Afbeelding
Ingetreden in de Karmel als 15-jarige en gestorven op 24-jarige leeftijd, is Thérèse van Lisieux een van de grote heiligen. Haar autobiografie ( Geschiedenis van een ziel ) is een parel.  Graag bied ik u enkele uittreksels aan. Moeder, ik heb het u al gezegd, mijn laatste middel om in de strijd niet overwonnen te worden, was weg te lopen. Dat middel gebruikte ik vaak tijdens mijn noviciaat en het heeft me altijd erg geholpen. …  Dat was nou niet bepaald het toonbeeld van dapperheid, maar ik denk toch dat het beter is je niet aan een strijd bloot te stellen waarvan de nederlaag al vaststaat.
Meer lezen

Botsen om jezelf te worden ... Waarom straffen bevrijdend kan zijn (10/10)

Afbeelding
In deze serie bied ik tien beschouwingen aan over opvoeden tot vrijheid. Ze zijn alle rechtstreeks of onrechtstreeks geïnspireerd aan de ignatiaanse traditie.  (10/10)   Vrijheid en autonomie groeien best binnen duidelijke structuren : duidelijke afspraken en regels in huis inzake opvoeding, eten, slapen gaan, vrije tijd, studeren, muziek, omgangsvormen, relaties …. Eigenlijk verlangen kinderen daarnaar. Structuur schept veiligheid, geeft identiteit, helpt om de chaos te overwinnen. De wet bevrijdt. Je kan pas op een verantwoorde wijze het risico van de vrijheid nemen, als er duidelijke structuren zijn. Dit laat toe op veilige wijze te botsen, en het is maar door te botsen en te experimenteren dat je een eigen identiteit kan opbouwen! Het kind durven sanctioneren betekent eigenlijk dat je het kind helpt om te leren omgaan met de beperkingen en dat je het zo helpt om te groeien in de vrijheid. Sanctie duidt aan – want laat voelen – waar de grens ligt. De straf  ...
Meer lezen

De weg van Maria - Leo Fijen in gesprek met Nikolaas Sintobin sj - Video

Afbeelding
In deze aflevering van Kloostergesprekken spreekt Leo Fijen met Nikolaas Sintobin SJ, Vlaamse jezuïet, schrijver en geestelijk begeleider. Nikolaas weet als geen ander hoe geloof en leven elkaar raken in de kleine momenten van aandacht, twijfel en vertrouwen. Dit gesprek is een voorbereiding op Advent en Kerstmis – een tijd van verlangen, stilte en verwachting. Nikolaas Sintobin nodigt uit om de weg van Maria te volgen: haar aarzeling, haar twijfel, haar worsteling, maar ook haar vreugde wanneer zij “ja” zegt tegen God. Hij laat zien dat geloof niet begint met zekerheid, maar met openheid; niet met weten, maar met bereidheid om je te laten roepen. Aan de hand van zijn nieuwste boek over tien markante Bijbelverhalen neemt Nikolaas ons mee in een geestelijke retraite: een weg naar innerlijke rust en vertrouwen. Een gesprek over roeping, overgave en de vreugde van het ja-woord dat alles verandert. Luister en laat je meenemen in de stille verwachting van Advent, op weg naar Kerst...
Meer lezen

Podcast-interview met Nikolaas Sintobin sj over "God zelf ontmoeten" en over de net uitgegeven "Bijbel" van de geestelijke begeleiding

Afbeelding
  In deze podcast ga ik in gesprek met Tom Mikkers over twee nieuwe boeken: Geestelijke begeleiding. Ignatiaanse wegwijzers voor het pastoraat , van de Amerikaanse jezuïeten Barry en Conolly en mijn eigen boek God zelf ontmoeten. Retraite met het leven van Jezus , beide uitgegeven bij KokBoekencentrum. Ik vertel onder meer over de radicale omwenteling die de geestelijke begeleiding de voorbije decennia heeft ondergaan, en over waarom de geestelijke begeleider vooral dient te zwijgen. Wat mijn eigen boek betreft noem ik de voorwaarden opdat die persoonlijke ontmoeting met God kan plaatsvinden en wat zo'n ontmoeting concreet kan betekenen. Klik hier om te luisteren naar de podcast of op onderstaande afbeelding. Klik hier om deze boeken te bestellen
Meer lezen

Als een zwerver je uitnodigt tot meer heiligheid - Homilie van Nikolaas Sintobin sj voor Allerheiligen

Afbeelding
ALLERHEILIGEN Openbaring ‪ 7,2-4.9-14.   -   Psalm ‪ 24(23),1-2.3-4ab.5-6.    1 Johannes ‪ 3,1-3.    Matteüs ‪ 5,1-12a Een tijd geleden nam ik de trein in Schiphol naar Amsterdam. Op het ogenblik dat ik wilde gaan zitten merkte ik dat een bejaarde man aanstalten maakte om ook plaats te nemen, en wel in de zetel tegenover mij. Ik had de man vlak ervoor opgemerkt op het perron. Hij was ongeschoren en ongekamd, net niet in lompen gekleed, droeg allerhande tassen, had een groot blik bier in de hand, zijn ogen waren bloeddoorlopen. De eerste gedachte die me door het hoofd schoot was: Neen, hier heb ik geen zin in, ik ga naar de andere kant van de wagon . Maar meteen hoorde ik een innerlijk stemmetje dat me zei: Nikolaas, dat kan je niet maken. Deze man is een mens zoals jij, een kind van God, zoals jij . Ik besloot dus toch maar te gaan zitten, vlak tegenover mijn “broer”. Hij zette zijn bierblik op het tafeltje, toverde een schriftje uit een van zi...
Meer lezen