Over de dictatuur van het ... genieten
In deze serie
bied ik tien beschouwingen aan over opvoeden tot vrijheid. Ze zijn alle
rechtstreeks of onrechtstreeks geïnspireerd aan de ignatiaanse traditie. (3/10)
Binnen een cultuur van het
tijdelijke, het veranderlijke en het onzekere gaan jongeren spontaan
teruggrijpen naar de talrijke vormen van genot die vrij beschikbaar zijn. Het
mag dan kortstondig zijn, je kan het wel consumeren wanneer je dat zelf wil. Al
vervult het niet echt, het maakt de leegte draaglijk … De kickcultuur. Je weet
dat het niet veel voorstelt, maar je hebt het ten minste gehad. Vele vormen van
“onlust” kunnen zo vrijwel onmiddellijk gekalmeerd worden door “genotsmiddelen” (alcohol,
smartphone, internet, snoep en koek, medicatie, drugs …). Wie niet geniet is een
sukkelaar. Het is je eigen schuld als je niet geniet. Afwezigheid van genot, je
(tijdelijk) ongelukkig voelen heeft geen plaats, moet vermeden worden.
We leven als het ware in een dictatuur van het genieten.
Genieten op zich is goed. Maar de alom beschikbaarheid van dit genot kan
leiden tot een grote verarming, omdat het de toegang naar een dieper niveau van
leven dreigt te bemoeilijken.
Vandaag is voor vele jongeren diepere
en duurzame vreugde onbekend en hoe dan ook onwaarschijnlijk. Het is net die
vreugde waaraan het Evangelie appeleert.
Reacties