Is het nog zinvol om vandaag te spreken over zonde? - Een overweging van Nikolaas Sintobin sj
Voor het tijdschrift "De nieuwe koers" schreef ik onderstaande korte overweging over de betekenis van zonde voor christenen van vandaag.
25
jaar geleden gaf ik, als jezuïet in opleiding, voor het eerst een persoonlijke
begeleide retraite. Een jongen vertelde me over een domme leugen met pijnlijke
gevolgen. Ik ging meteen relativeren en zei niet te zwaar te tillen aan die
leugen. Tijdens de supervisie werd ik teruggefloten. Neen, je had die leugen
als leugen moeten erkennen. Die jongen kan maar van zijn zonde bevrijd worden als
hij bereid is om ze in de ogen te kijken.
Als
jezuïet ben ik gepokt en gemazeld in de ignatiaanse spiritualiteit en dus in de
Geestelijke Oefeningen van Ignatius. In dit lange, bijbelse gebedstraject
krijgt het thema van de zonde uitvoerige aandacht. Van de dertig dagen retraite
gaan er zeven over zonde. Velen ervaren dit als confronterend, maar vooral als
bevrijdend.
Dit
lijkt me te maken te hebben met drie aspecten van de wijze waarop zonde er
benaderd wordt.
1.
Vooraleer te bidden over
de zonde, wordt er uitvoerig tijd genomen om zich te openen voor Gods liefde en
trouw. De begeleider mag de retraitant maar laten beginnen aan de
zondemeditaties als het vertrouwen in en de ervaring met de werkelijkheid van
Gods liefde voldoende groot zijn. Naarmate dat bewustzijn groeit, wordt het zinvol
de confrontatie aan te gaan met de afgrond van de zondigheid.
2.
Zonde gaat niet in de
eerste plaats over het overtreden van wetten en regels, hoe belangrijk die ook
zijn. Wel over het bewust afwijzen van Gods liefde en van zijn aanbod om ten
volle te leven.
3.
Elke zondemeditatie
wordt afgesloten met een intense dialoog tussen de retraitant en de gekruisigde
Jezus die zijn leven geeft om hem te bevrijden van zijn zonde. Anders gezegd,
de realiteit en de radicaliteit van het aanbod van vergeving zijn steeds op de
achtergrond aanwezig.
Reacties