Over het, relatieve, belang van liturgische regels - Homilie van Nikolaas Sintobin sj voor deze zondag


Eenendertigste zondag door het jaar

Homilie

Maleachi 1,14b-2,2b.8-10; 1 Tessalonicenzen 2,7b-9.13 Matteüs 23,1-12 

Het is een wet van Meden en Perzen. Mensen die het geluk hebben om met jongeren samen te leven of te werken, weten dat het net zo goed geldt vandaag als vroeger. Jongeren houden van regels en van duidelijke afspraken. Om ze te overtreden of te betwisten. Inderdaad. Dat is nu eenmaal eigen aan opgroeiende mensen. Maar, ook en vooral, omdat goede afspraken goede vrienden maken. Als je weet waar je aan te houden, dan geeft dit veiligheid en comfort. De wet structureert en structuur en orde maken de zo levensnoodzakelijke vrijheid en creativiteit mogelijk.  Twee zaken waar jongeren – en eigenlijk net zo goed minder jonge mensen - uiterst gevoelig voor zijn.

Zo is het bijvoorbeeld merkwaardig om vast te stellen dat  het net de jonge christenen zijn die vandaag, wereldwijd, vragende partij zijn om de liturgische regels terug strikter toe te passen.  Daar lijken me veel goede redenen voor te zijn. Maar de ervaring leert ook dat het makkelijk  is om uit te glijden.  Regels en voorschriften, of het nu gaat over liturgie, gebed, ethiek, …  of over wat dan ook, zijn geen doel op zich. Het volstaat niet de wet tot in de puntjes na te volgen om goed te leven en te werken.

Voor de christenen zijn al die regels, noch min, noch meer, belangrijke en noodzakelijke hulpmiddelen om te komen tot een hoger doel: het beminnen van God, van jezelf en van de naaste. En, we weten het maar al te goed, dat doe je niet door enkel maar regeltjes na te leven, laat staan door politieagent te gaan spelen in naam van welke orthodoxie dan ook. Dit geldt voor priesters, net zo goed als voor elke gedoopte, welke ook de taak mag zijn die hij of zij heeft in de christengemeenschap.

Wie de grootste onder u is, moet uw dienaar zijn. Alwie zichzelf verheft, zal vernederd en wie zichzelf vernedert, zal verheven worden”, hoorden we zonet aan het einde van de evangelielezing.

De leerschool waarin Jezus ons is voorgegaan is die van het nederige dienstwerk van de liefde.  Hij heeft dit niet gedaan door ons een reglement na te laten. Wel door het tastbare en zichtbare voorbeeld van zijn dagdagelijkse leven, in liefde, trouw en volharding.

In deze eucharistieviering mogen we dit opnieuw gedenken en meemaken.


Reacties

Anoniem zei…
Een structuur waarbinnen we handelen, ook in de liturgie kan zeker een hulp zijn. Daarnaast is er de INHOUD van de liturgische gebeden/teksten. Héél veel woorden, moeilijke theologische begrippen, woorden die me niet raken. Ik voel me er niet door aangesproken tenzij de Schriftlezing en soms de homilie. Wat is de zin van die wekelijkse mis. De mensen die er zijn zijn op leeftijd en door sterfte daalt de populatie. Lege kerken blijven over. Die tekenen spreken toch boekdelen!
Lieve zei…
Er is een ding dat ik nooit zou willen missen, en dat het mooiste is van alles op aarde... onvoorstelbaar ook: hoe is het mogelijk dat God zich zo klein en weerloos maakt, zich verbergt in een stukje brood, dat een papje wordt in je mond, waar je alles kan mee doen, als je zou willen... Omdat Hij innig dicht bij ons wil zijn... 't is misschien oneerbiedig gezegd, maar onze God moet toch wel heel zot zijn van ons. Maar Hij dringt zich niet op, levert geen onomstotelijk bewijs... Zegt alleen: Ik dorst naar jou. Hij staat te wachten in de kou, vergeten, niet begrepen... Maar wie Hem zoekt zal Hem vinden (vgl Jes 55,6)
Anoniem zei…
Alles binnen de liturgie is een ondersteuning en het werkelijk maken van de heiligheid van Jezus / God. Alles wat wordt weggelaten of anders wordt gedaan doet daar afbreuk aan en is misbruik.
Het is welcomes anders als een kind dat kaders nodig heeft.

Meest gelezen

Wat er gebeurt als je zomaar anderhalf uur mag doorbrengen met paus Franciscus - Verslag van een persoonlijke ontmoeting (met video's)

Twee minuten dagelijks bidden op deze wijze verandert je leven - Podcast met Nikolaas Sintobin sj

Wat doen met die eeuwige onrust in je ziel? Een gouden tip uit een brief van Ignatius

Een van mijn (talrijke) favoriete citaten van Theresia van Lisieux: de kunst van het weigeren

Nikolaas Sintobin sj 25 jaar priester! - De video

Het antwoord dat de paus gaf op mijn vraag over mijn/ons werk in Amsterdam: "Heb de moed om risico's te nemen"

Tips voor biecht- en andere delicate gesprekken - Pierre Favre sj

Hoe religie goede mensen kan verblinden - Heerlijke grap van kardinaal Martini

Koop het verrassende nieuwe boek van Nikolaas Sintobin nu reeds met korting