Gemeenschapsleven

Erik, een Slowaakse medebroeder in opleiding, vertelde dan weer tijdens hetzelfde gesprek hoe problematisch het gemeenschapsleven was in zijn provincie. De oudere medebroeders – ingetreden en gevormd vóór de val van de Muur – bleven het moeilijk hebben met het broederlijk samenleven, -bidden en delen, na die langen jaren van leven in het verborgene en in het isolement. Het gemeenschapsleven leek Erik de grootste uitdaging te zijn voor de SJ in zijn land.
Geen toeval dat de wereld-SJ, in haar voorbije Algemene Congregatie, het gemeenschapsleven heeft omschreven als integraal deel uitmakend van de basiszending van de SJ.
Ruimer lijkt me hier trouwens een levensgrote uitdaging te liggen voor onze vermoeide Westerse Kerk. Een geloofsgemeenschap kan maar aanspreken en op termijn leefbaar zijn als ze een broederlijke/zusterlijke gemeenschap kan zijn: waar je thuis kan komen, waar je kan geven en ontvangen, in goede en in kwade dagen.
Reacties
Samenleven in een gemeenschap van zusters die me dierbaar zijn
een plaats waar we samen kunnen groeien in geloof doorheen studie, gebed, ...