“Mijne kop is kapot."

 Met deze wel heel rechtstreekse omschrijving maakte een hoogbejaarde medebroeder me duidelijk dat hij mentaal niet meer zo fris was.

 De man gaf niet de indruk er erg ongelukkig om te zijn. Hij deed in alle geval goed mee aan de receptie, ook al waren lange gesprekken niet aan hem besteed.

In het Nederlans spreekt men van “een menselijk wezen.” In het Engels van “a human being”. In het Frans van “un être humain”. Mens ben je in de eerste plaats omdat je bent.

Dan pas komt, eventueel, het handelen.

De taal draagt best wijsheid in zich.