Over een bont allegaartje dat geloofsgemeenschap heet



In een gemeenschap zijn wij allen een geschenk voor elkaar. De rijken met hun middelen zijn een geschenk voor de armen. En de armen met hun hard verdiende wijsheid zijn een geschenk voor de rijken. De priesters en de bisschoppen zijn een geschenk voor de gelovigen, maar, mochten er geen gelovigen zijn, dan zou er geen behoefte zijn aan priesters en bisschoppen.  

 Wij allen zijn pelgrims die vanuit verschillende plaatsen samen een rotsachtige heuvel beklimmen. En dit allegaartje van een gemeenschap is het grootste geschenk. Maar, natuurlijk alleen als dit geschenk wordt aanvaard. Dat is onze keuze en soms is het helemaal geen evidente keuze. Soms ziet die gemeenschap er vreemd uit, verward, veelkleurig en voor ons van geen nut en wij aarzelen het deksel op te lichten. Als wij de gelegenheid te baat nemen kunnen we ontdekken dat wij allen deeltjes zijn van een draad te klein om gered te worden. En toch, God redt ons.

 Jane Knuth

Reacties

Anoniem zei…
In deze overweging reduceert de schrijfster het geschenk van de gelovigen aan de priesters en bisschoppen tot het noodzakelijk maken van het bestaan van deze clerici. Povere bijdrage toch van de gelovigen…. . Ik hoop dat zij haar bijdrage schreef in tijden vóór het synodaal proces.
17 maart 2023 om 12:20
Anoniem zei…
Het bestaan van gelovigen en wat zich in die groep aan bewegingen voordoet is wel noodzakelijk voor het dynamisch kunnen bestaan van de clerici. Beiden hebben elkaar nodig, inspirerend op verschillende vlakken wat zich niet meteen kwantitatief moet uitdrukken, wel kwalitatief.
18 maart 2023 om 11:47
orluzze zei…
Heu... Bijna geen priesters meer. En een kerk halfvol met uitstervende grijsaards. De realiteit
18 maart 2023 om 17:21
Lode zei…
Jezus komt even langs en zegt: "O Gij, kleingelovigen!
18 maart 2023 om 20:11
Een reactie posten

Meest gelezen

De toespraak van 4 minuten die ervoor zorgde dat Bergoglio werd verkozen tot paus

Afbeelding
In de dagen voorafgaand aan het conclaaf dat hem verkoos, hield toenmalig kardinaal Bergoglio een toespraak tot de kardinalen.  Vandaag, tien jaar later, is meer dan duidelijk dat dit eigenlijk het programma was van paus Franciscus. Hieronder vind je de tekst van die korte toespraak. Evangeliseren vooronderstelt apostolisch vuur. 1. Evangeliseren vooronderstelt dat de Kerk verlangt om buiten zichzelf te treden. De Kerk wordt geroepen om buiten zichzelf te treden en om naar de grenzen te gaan. Niet alleen de geografische, maar ook de existentiële grenzen: het mysterie van zonde, van pijn, van onrecht, van onwetendheid en van onverschilligheid tegenover godsdienst, en van alle ellende. 2. Als de Kerk niet naar buiten treedt om te evangeliseren, gaat zij naar zichzelf verwijzen en dan wordt ze ziek (Cf de misvormde vrouw uit het Evangelie).  Het kwaad dat door de tijd heen geschiedt in kerkelijke instellingen heeft zijn wortel in dat verwijzen naar zichzelf en in een so
Meer lezen

Wat christelijk vasten niét is (Nikolaas Sintobin sj, 1/3)

Afbeelding
Foto: C. Chin A Paw Het christelijk vasten is geen doel op zich. Het gaat niet over indruk maken op God of je huisgenoten door fysieke heldendaden. Het is ook geen training om je karakter te vormen, je uithoudingsvermogen op te krikken of af te slanken — ook al kan dit een onrechtstreeks gevolg  zijn.  Vasten gaat ook niet over 'zoveel mogelijk dingen laten'. Dan kom je namelijk zelf in het centrum te staan. Dan ga je bewijzen hoe sterk of hoe wilskrachtig je wel bent. Daar word je niet gelukkiger van. Nikolaas Sintobin sj
Meer lezen

Wat ik leerde van de bekoring van paus Franciscus

Afbeelding
1 ste zondag van de 40-dagentijd (A) Uit het boek Genesis 2,7-9.3,1-7. In het begin boetseerde God, de Heer, de mens uit stof, van de aarde genomen, en Hij blies hem de levensadem in de neus: zo werd de mens een levend wezen. God, de Heer, legde in het oosten, in Eden, een tuin aan en daarin plaatste Hij de mens die Hij had gemaakt. Hij liet uit de aarde allerlei bomen opschieten die er aanlokkelijk uitzagen, met heerlijke vruchten. In het midden van de tuin stonden de levensboom en de boom van de kennis van goed en kwaad. Van alle dieren, die God, de Heer, gemaakt had, was er geen zo sluw als de slang. Ze zei tot de vrouw: “Heeft God werkelijk gezegd dat ge van geen enkele boom in de tuin moogt eten?” De vrouw zei tot de slang: “Wij mogen wel eten van de vruchten van de bomen in de tuin. God heeft alleen gezegd: van de vruchten van de boom, die midden in de tuin staat moogt ge niet eten; ge moogt ze zelfs niet aanraken; anders zult ge sterven.” Maar de slang zei t
Meer lezen

Waarom ik dankbaar ben voor tien jaar paus Franciscus

Afbeelding
  De avond dat Jorge Bergoglio SJ tot paus werd verkozen, nam ik deel aan een viering in het aartsbisdom te Mechelen. Ook de pers was daar. De aartsbisschop had nog nooit van Bergoglio gehoord. Ik wel. Voor ik het wist stond ik voor de televisiecamera’s.  Ik herinner mij hoe ik mijn woorden wikte en woog. Ik was er namelijk niet zeker van of ik wel blij was met de verkiezing van deze medebroeder. Die twijfel is razendsnel verdwenen. Thans beschouw ik paus Franciscus als een godsgeschenk voor de Kerk en voor de hele wereld. Ignis Webmagazine vroeg mij na te denken over het pontificaat van Franciscus. In onderstaande bijdrage noem ik tien redenen waarom ik zo dankbaar ben voor deze wondere mens. Klik hier voor het artikel in Ignis
Meer lezen

Waarom bidden, ook bij onmogelijke problemen, de zaken verandert

Afbeelding
Bidden gaat over het opbouwen van een relatie. Intimiteit, het persoonlijk met elkaar verbonden zijn   is er het fundament van. Het gaat hem niet om het verkrijgen van antwoorden op vragen of oplossingen “om beter te worden”. Op heel veel menselijke problemen of uitdagingen bestaat er geen antwoord; we kunnen alleen maar met ze leren leven; ze zijn een deel van ons leven. En toch kunnen we problemen en uitdagingen moedig tegemoet treden en er in vrede mee leren leven, als we weten dat we niet alleen zijn. Een overleden echtgenote zal niet uit de dood naar haar man terugkeren. Maar de pijn wordt draaglijker als hij zijn verdriet, zijn boosheid en wanhoop in Gods handen heeft uitgestort en Gods heel nabije aanwezigheid heeft mogen ondervinden. William A. Barry sj
Meer lezen

Waarom ook jij beter in een kloostercel gaat zitten - Wijsheid van Anthony de Mello sj

Afbeelding
Een leerling vroeg om een woord van wijsheid. De wijze gaf als antwoord: “Ga in je kloostercel zitten en je cel zal je onderwijzen.” “Maar ik heb geen cel; ik ben geen monnik.” “Natuurlijk heb je een cel – kijk naar je innerlijk.” Anthony de Mello sj Anthony de Mello sj (1931 – 1987) was een  Indisch jezuïet en psychotherapeut. Hij had veel aandacht voor de dialoog tussen de ignatiaanse spiritualiteit en de Indische wijsheidstraditie.  De Mello is bekend om zijn korte verhaaltjes.
Meer lezen

Hoe je kan leren omgaan met de ondraaglijke blik van Jezus

Afbeelding
Enkele jaren geleden las ik Anthony De Mello’s boek Sadhana, een weg naar God. Daarin beschrijft hij een wijze van bidden die de heilige Teresa van Avila aanbeval. Het is een bedrieglijk eenvoudige wijze van bidden: Stel je voor dat Jezus naar je kijkt, liefdevol en nederig, m.a.w. ga ergens zitten en laat Jezus je aankijken. Toen ik dit soort van gebed voor de eerste keer uitprobeerde, beeldde ik me in dat Jezus me recht aankeek, van heel dichtbij, met liefdevolle en bescheiden ogen. Ik voelde me onbeholpen en verlegen. Mijn eerste reactie was achteromkijken naar wie er achter mij stond. Ik keerde me weer om en Jezus keek nog altijd naar mij met oneindige liefde en met een glimlach die mijn hart verschroeide, en ik begon te wenen. Ik was niet voorbereid op de kracht van die blik. In mijn leven heb ik heel wat afbeeldingen van Jezus gezien die vanaf het schilderij of de icoon recht naar de toeschouwer keken. Maar daarvan ging altijd een strenge en plechtige indruk uit; al
Meer lezen

Waar de Kerk ons, gelukkig maar, van bevrijdt - Geloven in paradoxen (6/7)

Afbeelding
Geloven, wat is dat eigenlijk? Aan de hand van 3 paradoxen probeer ik daar in deze serie van 7 posts iets over uit te leggen (6/7) Paradox nr 3 (b):  Persoonlijke ervaring is fundamenteel voor geloof ó geloof  is ruimer dan eigen ervaring. b.  Mijn eigen geloof is maar een fractie van het geloof. Het geloof van de Kerk, is, gelukkig maar, veel ruimer dan mijn ervaring. Talrijke generaties zijn ons vooraf gegaan; en vandaag de dag telt de katholieke Kerk alleen al zo’n 1,3 miljard mensen, verspreid over de gehele wereld. Ik mag mij, in geloof, overgeven en toevertrouwen aan het geloof van de Kerk. Vandaag zal mijn geloof een steunpunt zijn voor het zoeken en aarzelen van een ander, en morgen zal het omgekeerd zijn. Ook dit kan bevrijdend zijn. Het bevrijdt van de “must” van de persoonlijke ervaring : ik zou maar kunnen  geloven wat ikzelf heb ervaren. Het voorbeeld van die gevangene  (zie vorige bijdrage) is daar een extreme illustratie van. Het geloof van
Meer lezen