Een door de duivel bezeten tienermeisje

Medebroeder Guido Dierickx verblijft opnieuw voor enkele weken in Abidjan (Ivoorkust) om les te geven aan het CERAP (Centre de recherche et d’action pour la paix). Ik laat hem graag met u zijn indrukken delen.

De conferentie vond plaats in de theologische faculteit van de Jezuïeten, in het Noorden van Abidjan. Het thema was het christelijk geloof en de sprekers waren de professoren van de faculteit zelf en van ver daarbuiten. Vele aanwezigen, de fine fleur van de intelligentsia van de katholieke en van andere christelijke gemeenschappen. Je moest wel onder de indruk komen: hier werd gestudeerd en onderwezen door hooggeschoolde mensen. Ook al hebben ze soms veel omhaal van woorden nodig om te zeggen wat ze te zeggen hebben. De Franse slag, quoi. Dat heb ik ook al in de schriftelijke examens van de studenten hier mogen merken. Zwierige maar ellenlange inleidingen.

Ietwat verrassend na al dat intellectueel geweld was het gesprek tijdens de pauze. Eén theoloog legde aan een collega uit dat er in zijn land (Bénin?) een pijnlijk probleem was gerezen. Een priester was daar opgeroepen om een exorcisme uit te spreken over een door de duivel bezeten tienermeisje. Dat is hier niet zo ongewoon. Dat vonden velen bij ons ook niet ongewoon toen de film “The Exorcist” uitkwam. Maar de uitkomst was wel ongewoon.

De priester had zich bekeerd tot “het geloof” van het meisje, had zich uitgeroepen tot paus Christophe de zoveelste en het meisje tot één van de personen van de Triniteit. Meer nog: hij had voor zijn onderneming vele volgelingen gevonden. Lachwekkend? Ik stond op het punt daarover een bagatelliserend grapje te maken, maar zag net op tijd dat dit niet in het gesprek zou passen; De verteller was bloedernstig. En kennelijk minder omdat de kerkgemeenschap daar af te rekenen kreeg met een buitenissige ketterij dan omdat nogmaals gebleken was hoe sterk de duivel aanwezig was in zijn land. De duivel was geen symbool van het onpeilbare kwaad in de mens, maar een personage dat zich liet gelden, nu hier, dan daar. Ongeveer zoals één van de geesten uit de voorvaderlijke, haast onuitroeibare traditie.

De theologen hebben dus nog wat werk aan de winkel om het geloof verder uit te zuiveren. Zoals bij ons maar met andere prioritaire zorgen.