Een door de duivel bezeten tienermeisje
Medebroeder Guido
Dierickx verblijft opnieuw voor enkele weken in Abidjan (Ivoorkust) om les te
geven aan het CERAP (Centre de
recherche et d’action pour la paix). Ik laat hem graag met u zijn indrukken
delen.
De
conferentie vond plaats in de theologische faculteit van de Jezuïeten, in het
Noorden van Abidjan. Het thema was het christelijk geloof en de sprekers waren
de professoren van de faculteit zelf en van ver daarbuiten. Vele aanwezigen, de
fine fleur van de intelligentsia van de katholieke en van andere christelijke
gemeenschappen. Je moest wel onder de indruk komen: hier werd gestudeerd en
onderwezen door hooggeschoolde mensen. Ook al hebben ze soms veel omhaal van
woorden nodig om te zeggen wat ze te zeggen hebben. De Franse slag, quoi. Dat
heb ik ook al in de schriftelijke examens van de studenten hier mogen merken.
Zwierige maar ellenlange inleidingen.
Ietwat
verrassend na al dat intellectueel geweld was het gesprek tijdens de pauze. Eén
theoloog legde aan een collega uit dat er in zijn land (Bénin?) een pijnlijk
probleem was gerezen. Een priester was daar opgeroepen om een exorcisme uit te
spreken over een door de duivel bezeten tienermeisje.
Dat is hier niet zo ongewoon. Dat vonden velen bij ons ook niet ongewoon toen
de film “The Exorcist” uitkwam. Maar de uitkomst was wel ongewoon.
De priester
had zich bekeerd tot “het geloof” van het meisje, had zich uitgeroepen tot paus
Christophe de zoveelste en het meisje tot één van de personen van de Triniteit.
Meer nog: hij had voor zijn onderneming vele volgelingen gevonden. Lachwekkend?
Ik stond op het punt daarover een bagatelliserend grapje te maken, maar zag net
op tijd dat dit niet in het gesprek zou passen; De verteller was bloedernstig.
En kennelijk minder omdat de kerkgemeenschap daar af te rekenen kreeg met een
buitenissige ketterij dan omdat nogmaals gebleken was hoe sterk de duivel
aanwezig was in zijn land. De duivel was geen symbool van het onpeilbare kwaad
in de mens, maar een personage dat zich liet gelden, nu hier, dan daar.
Ongeveer zoals één van de geesten uit de voorvaderlijke, haast onuitroeibare
traditie.
De theologen
hebben dus nog wat werk aan de winkel om het geloof verder uit te zuiveren. Zoals
bij ons maar met andere prioritaire zorgen.
Reacties