Hoewel ik niet meteen een vrome jongen ben ...


Deze week ben ik te gast op de Instagramaccount van de Evangelische Omroep. Elke dag vind je er een door mij gemaakte foto met korte commentaar, die iets zegt over mijn leven.

De voorbije werkweek ben ik elke dag van de week voorgegaan in een eucharistieviering in onze kerk, de „Krijtberg”, in hartje Amsterdam. Hoewel ik eigenlijk niet meteen een vrome jongen ben, doe ik dit best graag. Ik ervaar het als een gebedstijd waar ik, samen met anderen, word uitgenodigd om door te stoten naar de kern van mijn christen-zijn. Het overstijgt me volledig. Maar het voedt me en helpt me om me steeds weer verbonden te weten met een de ruimere biddende en vierende Kerk.


Reacties

Anoniem zei…
Ja, de Eucharistieviering, wat een schat! Vanaf ik 10 j. oud was, ging ik dagelijks met mijn vader ernaartoe. En ik doe het nog steeds! De communie geeft me heel veel kracht en ik vertrouw erop dat de Heer me zo helpt groeien in liefde...
21 juni 2014 om 18:29
Anoniem zei…
Wat bedoel je met "een vrome jongen zijn", of het net niet zijn?
21 juni 2014 om 21:18
Nikolaas Sintobin sj zei…
Als ik gewoon kijk naar medebroeders of andere christenen dan zie ik er soms bij wie de religieuze gevoeligheid als het ware aangeboren. Bij anderen, waaronder ik zelf, lijkt het meer iets te zijn dat zich in de loop van het leven op het levenspad heeft aangediend, dat zo sterk is dat mensen daar echt voor gekozen hebben, maar dat toch blijvend iets van een "Fremdkörper" blijft hebben.
21 juni 2014 om 22:18
Anoniem zei…
Een blijvende uitdaging om telkens weer, voorbij het vanzelfsprekende, voor het christen-zijn te kiezen.
22 juni 2014 om 17:13
renée zei…
dank omdat er zo'n mensen zijn !!!! Zonder "voelen " maar "zijn"
26 mei 2016 om 14:15
Een reactie posten

Meest gelezen

"Ik zal blij zijn als ik andermaal sterf" - een gedicht-overweging van T.S. Eliot over de drie Koningen

Afbeelding
De reis van de drie koningen Het was een koude tocht, en de slechtste tijd van het jaar voor een reis, voor zulk een verre reis. De wegen modderig, het weer guur, de winter op zijn strengst. de kamelen, die hun knieën ontvelden, hun hoeven bezeerden, werden onhandelbaar en legden zich neer in de smeltende sneeuw. Menigmaal dachten wij met spijt terug aan onze zomerpaleizen op bloeiende berghellingen, aan meisjes, in zijde gehuld, die gekoelde wijn ronddienden. Onze kameeldrijvers vloekten, kankerden, weigerden dienst, riepen om brandewijn en vrouwen. Onze kampvuren wilden niet branden, onderdak was moeilijk te vinden, de steden waren vijandig, de dorpen stug, de gehuchten smerig en verschrikkelijk duur : het was een ellendige tocht. Tenslotte reisden wij de gehele nacht door, sliepen zo nu en dan langs de wegkant en hoorden gedurig in onze ogen zingende stemmen, zeggend: jullie onderneming is waanzin
Meer lezen

Ignatiaans bidden met psalmen: hoe en waarom - Podcast met Nikolaas Sintobin sj

Afbeelding
  Vandaag lanceren het NBG en Bidden Onderweg een podcastretraite genaamd: Bidden met de psalmen - in alle dingen God liefhebben en dienen: 21 podcasts met 21 psalmen; een gebedstraject om, luisterend naar psalmen, je hele leven voor God te brengen. Ik heb het plezier gehad om deze retraite te mogen schrijven. Ze is geïnspireerd door de ignatiaanse spiritualiteit. Het hoe, wat en waarom van deze retraite kom je te weten in deze interviewpodcast waarin ik in gesprek ga met Peter Siebe.
Meer lezen

Knip hem door, nu het nog kan ...

Afbeelding
Dit videoverhaal is wat bij de haren getrokken. En ook weer niet. Bij sommigen duurt het echt wel lang, als het al ooit gebeurt. En hoe langer het wordt uitgesteld, hoe moeilijker om die navelstreng door te knippen. Weet je nog wat jou daarbij heeft geholpen? Of … moet het eigenlijk nog gebeuren?
Meer lezen

Waarom het gebed vaak "niet lukt"

Afbeelding
Het begin van het gebed is heel belangrijk. Daar hangt de kwaliteit van het gebed in hoge mate van af. Veel gebedstijd gaat verloren, omdat we geen serieus begin gemaakt hebben. Het is kostbaar als je een klein eigen ritueel hebt gevonden, om echt in het gebed binnen te gaan.    Het beste begin is waarschijnlijk je heel bewust open te stellen voor Gods onvoorwaardelijke liefde voor mij zoals ik feitelijk ben (en niet zoals ik zou moeten zijn!). Na enige tijd kan ik dan van mijn kant uit ook reageren op die verrassende en weldadige liefde.  Zo kan ik bijv. bidden, dat al mijn doen en laten eerlijk en oprecht op deze liefde afgestemd moge zijn. Of ik kan me heel bewust aan God toevertrouwen; mijn leven, mijn toekomst, mijn zorgen, mijn vreugden in zijn handen leggen. Het is ook goed om te luisteren naar wat er in mijn hart omgaat en dat tot een gebed te maken. De dingen waar ik mee bezig ben, de verlangens, de zorgen en de pijn die in mij leven, ik kan ze allemaal tot een ge
Meer lezen

Houdt God in het bijzonder van mij persoonlijk? - Piet van Breemen sj

Afbeelding
Het is betrekkelijk gemakkelijk te geloven in Gods liefde in het algemeen, maar het is erg moeilijk te geloven in Gods liefde voor mij persoonlijk. “Waarom ik?” Er zijn maar weinig mensen die werkelijk zichzelf aanvaarden, die aanvaarden dat zij aanvaard zijn. Inderdaad, het is uitzonderlijk iemand te ontmoeten die het probleem “waarom ik?” helemaal heeft opgelost. Zelfaanvaarding kan nooit gebaseerd zijn op mijn eigen ik en zijn kwaliteiten. Zo’n grondslag stort in elkaar. Zelfaanvaarding is een act van geloof. Als God mij bemint, moet ik ook mijzelf aanvaarden. Ik kan toch niet veeleisender zijn dan God! Piet van Breemen sj
Meer lezen

Als de Sint-Pietersbasiliek doet denken aan de synagoge van Nazareth - Homilie Nikolaas Sintobin sj

Afbeelding
  Hier vind je mijn homilie voor deze zondag, 3de zondag van het jaar. Het was 13 maart 2013 in de avond. Uit de Sixtijnse Kapel was witte rook gekomen. Al de camera’s stonden gericht op het balkon van de Sint-Pietersbasiliek voor de voorstelling van de nieuwe paus. Die zou voor de eerste maal zijn zegen geven. Toen gebeurde het. In plaats van meteen de zegen uit te spreken, boog paus Franciscus voor de aanwezigen. Twintig lange seconden bleef hij gebogen, terwijl het volk Gods bad om zegen over de nieuwe paus. Deze twintig seconden in volstrekte stilte waren de volgende dag hét wereldnieuws. Het was duidelijk. Dit was het begin van iets nieuw.   Zonet hoorden we in de evangelielezing Lucas een ervaring vertellen die hier op gelijkt. Jezus geeft geen zegen. Hij leest voor uit Jesaja. De aanwezigen voelen dat iets bijzonder gebeurt. Iets dat volstrekt nieuw is. De daaropvolgende tijd zal bewijzen dat de toehoorders gelijk hebben. In die enkele verzen noemt Jezus de ker
Meer lezen