Hoe digitale retraites het gebed van een kroostrijk gezin kan vormgeven: een ervaringsbericht

Onlangs vertelden Jan en Katrien me hoe onze digitaal gebedsaanbod hun gezin geholpen om een vorm te vinden voor hun gezamenlijk gebed. Desgevraagd, hebben ze daar onderstaande bijdrage over geschreven.

Als ouders van een gezin met 7 kinderen tussen de 20 en de 7 jaar zijn wij ons sterk bewust van de meerwaarde van een katholieke opvoeding.  Verweven met hun ontwikkeling op cognitief, sociaal, artistiek en moreel vlak, baant de religieuze gevoeligheid van onze kinderen zich een weg. Om onze oudste vier kinderen (14 t/m 20 jaar) in hun geloof te ‘bewegwijzeren’ lieten we ons inspireren door Ignatiaanse online retraites:  de Adventsretraite 2014 “Kostbaar in Mijn ogen”, de “40 dagen Retraite” 2015 en “Gewijde Ruimte”. Dit ging als volgt:

In het begin spraken we af dat ieder gedurende de week individueel zou rondstruinen doorheen de aangeboden teksten.  Op zondagavond kwamen we dan samen en trachtten we één na één kort uit te drukken wat ons in de teksten geraakt had. Vrij spoedig bleek dat het helemaal niet vanzelfsprekend was om iets van ons geestelijk leven te verwoorden op een voor anderen verstaanbare manier. Soms leek het zelfs alsof dit gezinsgebed vooral toonde hoezeer we van elkaar verschilden in ons aanvoelen en in de beleving van ons innerlijk leven…  Na wat omwegen zijn we meer de veilige structuur gaan volgen die de retraites aanbieden, sindsdien lukt het ons gaandeweg beter om naar elkaar te luisteren en met elkaar te communiceren – we leren a.h.w. spreken met elkaar in een nieuwe taal.

De structuur ziet er zo uit: na een openingsgebed (een Weesgegroetje,  een gebed tot de Heilige Geest, of …) leest iemand het Schriftwoord voor. Daarin krijgen we een beeld aangereikt waarnaar alle ogen zich kunnen richten. Een korte stille meditatie volgt waarbij we het Woord laten binnenkomen, waar het zich inbedt en/of weerklank vindt in ieders binnenkamer. We wandelen a.h.w. elk afzonderlijk even rond in onze”privévertrekken” om nadien de deur te openen en vrij in en uit te wandelen bij elkaar, voor zover ieder zijn of haar deur graag min of meer opent. De vraagjes die de schrifttekst begeleiden gebruiken we als sleutels die deze deuren helpen openen.

Nadien ronden we af met een korte terugblik op de conversatie en een gebed (meestal een Onze Vader). Vaak sturen we de dag daarop nog een mail naar elkaar, waarin plaats is voor dankzegging, een grondiger terugblik of een spontaan gebed.

Onze kinderen hebben deze vorm van “huiskerk” als een verrijking voor het gezin aanvaard. De online retraites zijn voor ons werkelijk een dankbare hulp om de aandacht voor Gods liefdevolle aanwezigheid in ons leven op scherp te zetten.

Katrien en Jan