God als teambuilder in een gezin: een ervaringsbericht



Onderdstaande korte handleiding kreeg ik opgestuurd door een moeder. Misschien kan je er ook iets mee voor je eigen gezin?!

Ons gezin (vader, moeder en zeven kinderen) is een samen-leving in het klein. Om dat leven in huis samen te houden hebben we een eigen gewoonte 'aangekweekt': een gezinsgebed dat openbloeit in teambuilding. Of is het eerder teambuilding die openbloeit in gezinsgebed?  

Een keer per week steken we de koppen bij elkaar met de oudste 5 kinderen. Na een eenvoudig gebed gebruiken we een bezinningstekst als vertrekpunt. Vaak iets uit een Jezuïetenwebsite (biddenonderweg.org, gewijderuimte.org, verderkijken.org). Soms ook een artikel of boek waar we ons een tijd lang in verdiepen. Of het vierde hoofdstuk van Amoris Laetitia. In een moment van stilte starten we dan de speurtocht naar ons eigen hart, dat in het alledaagse leven (te) vaak verborgen blijft. De 'schat in de akker'. We komen gevoelens tegen van dankbaarheid, hoop en verlangen, boosheid, angst en onzekerheid. Wie wil kan hierover spreken, de anderen trachten écht te luisteren. Dit wil zeggen dat ze aandachtig zijn, dat ze niet meteen een antwoord klaar houden, dat ze het verhaal niet afbreken. In deze luisteroefening schuilt misschien wel het allerbelangrijkste. "Fides ex auditu", zegt Paulus. Of: door goed je oren te openen gaat ook je hart open en opent zich de weg voor een ontmoeting met elkaar én met God. 

We besluiten deze uitwisseling met alles wat ons bezighoudt aan God toe te vertrouwen. In de loop van de week blikken we hier schriftelijk op terug in mailtjes. Dat helpt om dieper op bepaalde ervaringen in te gaan en eruit te leren.

Reacties

Een reactie posten

Meest gelezen

Paus Franciscus: of ik mij meer Paus dan wel jezuïet voel?

Afbeelding
  Op de terugreis van Canada, voorbije vrijdag, ging paus Franciscus in het vliegtuig in gesprek met de journalisten. Er werd hem ondermeer gevraagd of hij zich meer Paus dan wel jezuïet voelt. Hij vertelde er ook wat hij van Ignatius geleerd heeft. "Nooit heb ik die afweging gemaakt, (nooit heb ik) gemeten (of ik meer Paus of Jezuïet ben). Ik voel me een dienaar van de Heer met het jezuïetengewaad. Er is geen pauselijke spiritualiteit. Die is er niet. Elke Paus brengt zijn eigen spiritualiteit voort.   Denk aan Johannes Paulus II met die prachtige mariale spiritualiteit die hij had. Hij had die al eerder en hij had die als Paus. Denk aan de vele pausen die hun spiritualiteit hebben voortgezet.   Het pausdom is geen spiritualiteit, het is een baan, een functie, een dienst. Iedereen voert het uit met zijn eigen spiritualiteit, zijn eigen genaden, zijn eigen trouw en ook zijn eigen zonden. Maar er is geen pauselijke spiritualiteit. Daarom is er geen vergelijking tussen jezuïtische s
Meer lezen

Hoe kan je een mens een gevoel van eigenwaarde geven?

Afbeelding
Aanvaard worden betekent, dat de mensen met wie ik leef, me een gevoel van eigenwaarde geven, me laten merken dat ik de moeite waard ben. Ze zijn gelukkig dat ik ben wie ik ben. Aanvaard worden betekent, dat ik ruimte krijg om te groeien maar niet geforceerd word: ik hoef niet te zijn wie ik niet ben. Het betekent ook dat ik niet word opgesloten in mijn verleden of mijn heden; integendeel ik krijg ruimte om te ontplooien en om de fouten van het verleden te boven te komen. In ’n zekere zin kunnen we zeggen dat aanvaard worden betekent een ont-hulling. Ieder van ons wordt geboren met vele mogelijkheden. Maar die mogelijkheden kunnen pas tot werkelijkheid worden in het warme klimaat van het aanvaard worden door anderen. Aanvaard worden bevrijdt alles dat in mij is. Slechts wanneer ik bemind word in die diepere zin van volledig aanvaard-zijn, kan ik mezelf worden. De liefde, de aanvaarding van anderen, maakt mij tot de unieke persoon die ik zou kunnen moeten worden. Als iemand ge
Meer lezen

Twee tips van Jezus voor een goed leven - Homilie van Nikolaas Sintobin sj voor deze zondag

Afbeelding
Hieronder vind je mijn homilie voor deze zondag. Wijsh. 18, 6-9 Ps. 33 Hebr. 11, 1-2. 8-19 Lc. 12, 32-48 of 35-40   De laatste jaren van zijn leven kampte Ignatius van Loyola met een slechte gezondheid. Toen hij zijn autobiografie dicteerde was begin de zestig, erg oud voor die tijd. Zijn gezondheid was behoorlijk verzwakt. In de inleiding van dat levensverhaal schrijft zijn secretaris het volgende:   Vader Ignatius was er in die tijd slecht aan toe. Nu is hij helemaal niet gewend zichzelf al was het maar één dag van leven in het vooruitzicht te stellen. Integendeel, want als iemand zegt dat hij dit of dat binnen veertien dagen of binnen een week zal doen, zegt onze Vader. Ignatius altijd alsof hij ontsteld is: ‘Wat? Denk je nog zo lang te leven?’   Je zou deze bedenking van Ignatius kunnen lezen als een cynische opmerking. Ten onrechte. Ignatius was optimistisch en vertrouwvol. Hij wist hoe wankel zijn gezondheid was. Hij kon snel en onverwacht sterven. Tegelijk wilde hij voluit lev
Meer lezen

Creativiteit, wat is dat? - Een nieuwe serie van Nikolaas Sintobin sj over "Creëren, teken van hoop" (1/8)"

Afbeelding
  Voor LFK schreef ik een essay over “creëren”. Hier vind je enkele uittreksels (1/8)   Het ene jubel-appje na het andere kreeg ik . Mariet was in alle staten. Eindelijk had zij de oplossing gevonden. Mariet is een ingenieur die op latere leeftijd het beeldhouwen ontdekte. Al jaren werkt zij aan een ecologisch verantwoord verpakkingssysteem op basis van popcorn. Bij het krieken van de dag stond ze in haar atelier een gipsen afgietsel te maken van een nieuw beeld. Ineens zag ze hoe gips de langgezochte oplossing bood om de iets te soepele popcornverpakking de nodige stevigheid te geven. Haar vreugde kon niet op.   Mariet heet creatief te zijn. Creëren zit haar in het bloed. Wat is dat eigenlijk, creativiteit? Gaat dit over een uitzonderlijk talent, voorbehouden aan enkelingen? Heeft het te maken met opvoeding? Is het een aanleg waarmee je geboren wordt? Is creativiteit voorbehouden aan geleerde en verstandige mensen?   Creëren is vooral typisch menselijk. Creativiteit wordt positief
Meer lezen

Kan je leren vergeven?

Afbeelding
Zelfs als we beseffen dat vergiffeni s schenken wezenlijk is voor ons welzijn en geluk, dan nog blijft het een uitdaging om te vergeven. Mijn vriendin Rachael geeft dit grif toe. Zelfs nadat ze een excuus heeft aanvaard, blijft ze toch dikwijls vastzitten in de krenking en negatieve gevoelens. Rach ael zegt: “Het is voor mij heel moeilijk vergiffenis te schenken . En daar ben ik helemaal niet blij mee of trots op. Ik ben er volledig van overtuigd dat vergeving de mooiste weg is. Maar blijkbaar zegt mijn verstand dingen die mijn hart niet kan uitvoeren.” Rachael ziet vergeving als een geestelijke oefening: “Wij worden verondersteld elkaar vergiffenis te schenken. Tot zelfs ‘zeventig maal zeven maal’. En dit is nog maar het begin van het aantal keren dat God ons vergeeft. Wij moeten deze ziel-zuiverende vergiffenis aan anderen schenken.” We weten hoe moeilijke prestaties eenvoudig lijken als vaklui ze uitvoeren. Denk aan de olympische kunstschaatsers die over het ijs sp
Meer lezen

Waarom creëren altijd iets nieuws heeft - Serie van Nikolaas Sintobin sj over "Creëren, teken van hoop" (2/8)

Afbeelding
  Voor LFK schreef ik een essay over “creëren”. Hier vind je enkele uittreksels (2/8)   Creëren kan eenvoudig of lichtvoetig, net zo goed als subtiel of verfijnd. Het heeft zijn plaats in de meest uiteenlopende domeinen van het menselijk handelen. Je kunt creatief zijn in de keuken, wiskunde, componeren, musiceren, schrijven, knutselen, menselijke relaties, sport, het bedrijven van wetenschap of ambacht, handeldrijven, fotograferen.   Ontdekken betekent dat je iets op het spoor komt wat voorheen onbekend was maar al wel bestond. In dit opzicht verschilt het   van creëren. Als je een brood bakt, een verslag maakt van een vergadering of een omgevallen boom verzaagt tot brandhout , dan produceer je iets dat er tot dan toe nog niet was, maar ben je niet per se creatief. Creëren heeft te maken met het bedenken of maken van iets nieuws, in de zin van origineel en uniek. Denk maar aan die baby.   Die nieuwheid kan zich op meerdere manieren uiten. Je kunt creëren ex nihilo – uit het niets.
Meer lezen

Waarom je niet zomaar kan beslissen creatief te zijn - Serie van Nikolaas Sintobin sj over "Creëren, teken van hoop" (3/8)

Afbeelding
Voor LFK schreef ik een essay over “creëren”. Hier vind je enkele uittreksels (3/8)   Creativiteit vertrekt vaak vanuit onvoldaanheid en kan leiden tot een onverwachte overdaad aan vervulling. Soms vraagt creëren harde arbeid. Het komt niet zomaar. Tegelijk is er ook bijna steeds iets bij van ontvangen. Je beslist het niet. Creativiteit overkomt je. Uiteindelijk wordt het je gegeven. Dit verklaart wellicht waarom de ervaring van creativiteit zo dankbaar kan maken.   Creativiteit slaat een brug tussen het verleden en de toekomst. Creativiteit maakt verandering, vernieuwing en groei mogelijk. Creëren opent nieuwe perspectieven en behoedt er zodoende voor dat op zich waardevolle traditie s vastroest en . Niet iedereen is daar blij mee. Sommige mensen willen vooral dat alles bij het oude, veilig vertrouwde blijft. Verandering boezemt hen angst in.  Creativiteit is echter wars van angst. Ze getuigt van hoop, en vertrouwen dat de toekomst beter kan zijn; en dat de mens daartoe kan bijdrage
Meer lezen

Wat een stervende vrouw me leerde over dankbaarheid - Mijmering van Nikolaas Sintobin sj

Afbeelding
  Mijn moeder overleed meer dan 20 jaar geleden aan de vreselijke A.L.S.. De laatste letters die ze met onze hulp op een alfabetkaart aanwees waren MERCI. Deze reactie ontving ik enkele dagen geleden op een blogje dat ik schreef over dankbaarheid. Ik werd er stil en blij van. Ook dankbaar. Wat een genade als je, na wat ongetwijfeld een lange lijdensweg was, je aardse leven zo mag eindigen. Wat een toegangsdeur naar de volheid van leven. Dankbaarheid is niet iets waar je zomaar voor kiest. Het is een genade die je ontvangt. Je kan er aan meewerken. Oefening baart kunst. Dat geldt in het bijzonder voor het gebed dat dankbaarheid heet. Danken betekent dat je Gods werkzame aanwezigheid weet op te merken. Dat je in de hectiek van het leven steeds weer aandacht geeft aan wat je blij, vertrouwvol of energiek maakt en dat in verband brengt met de Bron van alle leven.   Wie hier een gewoonte van maakt leert ook kleine rimpelingetjes van dankbaarheid op het spoor komen. Die zijn belangrijker dan
Meer lezen