God als teambuilder in een gezin: een ervaringsbericht

Onderdstaande korte handleiding kreeg ik opgestuurd door een moeder. Misschien kan je er ook iets mee voor je eigen gezin?! Ons gezin (vader, moeder en zeven kinderen) is een samen-leving in het klein. Om dat leven in huis samen te houden hebben we een eigen gewoonte 'aangekweekt': een gezinsgebed dat openbloeit in teambuilding. Of is het eerder teambuilding die openbloeit in gezinsgebed?   Een keer per week steken we de koppen bij elkaar met de oudste 5 kinderen. Na een eenvoudig gebed gebruiken we een bezinningstekst als vertrekpunt. Vaak iets uit een Jezuïetenwebsite (biddenonderweg.org, gewijderuimte.org, verderkijken.org). Soms ook een artikel of boek waar we ons een tijd lang in verdiepen. Of het vierde hoofdstuk van Amoris Laetitia. In een moment van stilte starten we dan de speurtocht naar ons eigen hart, dat in het alledaagse leven (te) vaak verborgen blijft. De 'schat in de akker'. We komen gevoelens tegen van dankbaarheid, hoop en verlangen, boosheid, angst en onzekerheid. Wie wil kan hierover spreken, de anderen trachten écht te luisteren. Dit wil zeggen dat ze aandachtig zijn, dat ze niet meteen een antwoord klaar houden, dat ze het verhaal niet afbreken. In deze luisteroefening schuilt misschien wel het allerbelangrijkste. "Fides ex auditu", zegt Paulus. Of: door goed je oren te openen gaat ook je hart open en opent zich de weg voor een ontmoeting met elkaar én met God.  We besluiten deze uitwisseling met alles wat ons bezighoudt aan God toe te vertrouwen. In de loop van de week blikken we hier schriftelijk op terug in mailtjes. Dat helpt om dieper op bepaalde ervaringen in te gaan en eruit te leren.