Is geloven echt zo vreemd? - Nieuwe serie van Nikolaas Sintobin sj over de paradox van het geloof
Geloven, wat is dat eigenlijk? Aan de hand
van 3 paradoxen probeer ik daar in deze serie van 7 posts iets over uit te
leggen (1/7)
Paradox nr 1 (a) : Geloven is even evident
als horen en zien ó Geloof in God
lijkt voorbehouden voor een kleine groep
a)
Geloven
als basisvoorwaarde voor mens-zijn
Om te
leven in de werkelijkheid - die ruimer is dan jezelf - moet je uit je zelf
durven treden en leren contact te maken met de wereld buiten jou. Mens worden en dus de hele opvoeding heeft hier
alles mee te maken. Het kind staat voor de uitdaging om het veilige en besloten
cocon van het ikje te verlaten om naar de ruimere wereld toe te durven gaan, in
het bijzonder ook naar de andere mens. De beperking van het autistische kind is precies dat het het
hier moeilijk mee heeft en dat het dreigt opgesloten te blijven in zichzelf.
Essentieel
bij dit naar buiten treden is dat je het aandurft om te vertrouwen in iets of iemand die je niet volledig kunt controleren,
die je ontsnapt, die je te boven gaat, maar waar je toch op rekent.
ð Als
je de eerste keer fietst zonder zijwieltjes,
ð als
je voor het eerst zwemt zonder bandje,
ð als
je je intimiteit opent voor een vriend of vriendin,
ð als
je een levenspartner kiest ….
dan is
daar steeds een belangrijke dosis onzekerheid, een onbekende en ongrijpbare
factor die je er bij moet nemen. Het gaat hier niet over weten met zekerheid dat je niet zal vallen, dat de ander je zal
respecteren. Er is steeds een stuk sprong
in het onbekende. Want de volledige zekerheid heb je nooit. Wie deze sprong
niet of moeilijk durft te wagen die zal het heel moeilijk hebben om zich ten
volle te kunnen ontplooien als mens.
Eigenlijk
gaat het hier over geloven. En
eigenlijk doen we dit voortdurend. Ik kan dit blogbericht niet schrijven als ik
niet ergens geloof dat de bezoeker
van deze blog minstens een beetje geïnteresseerd zijn in wat ik te zeggen heb.
Met andere woorden, geloven, als basishouding
in het leven, is helemaal niet zo’n speciale houding. Het is eigenlijk, op
de keper beschouwd, gemeenschappelijk aan alle mensen. Meer nog, misschien zegt
dat “geloven” wel iets over het mens zijn op zich?
Reacties
Ik geloof dat ik het begrijp, dat ik mezelf begrijp en de ander kan begrijpen.
De natuur is zoals deze zich laat zien en dat vraagt van de mens naar een leren omgaan met.
De fiets leert je fietsen en het goede woord laat iets begrijpen.
Geloven in jezelf en vertrouwen ervaren geeft innerlijke kracht.
We worden wijzer wegens het vergaren van inzicht en liefde laat andere wegen zien.
Op het moment dat je iets verinnerlijkt dan weet je, je past het toe zover dat gaat.
Geloven in heb je als mens nodig, het stelt je gerust, ik kan het, wij kunnen het en niet al het gewenste komt uit.
Vrede en geluk valt samen op tijd en plaats.