Kan je als christen geloven zonder Bijbel? - Geloven, in paradoxen (3/7)
Geloven, in paradoxen (3/7)
Geloven, wat is dat eigenlijk? Aan de hand
van de 3 paradoxen probeer ik daar in deze serie van 7 posts iets over uit te
leggen.
Paradox nr 2 (a): Geloven is een ervaring; je kan geloven
zonder onmiddellijke ervaring
a.
Geloof kan gepaard gaan met een ervaring
ð Ignatius,
in de inleidende aantekeningen van de Geestelijke Oefeningen (GO), schrijft dat de
GO de mens kunnen brengen tot een rechtstreekse,
bijna zintuiglijke ervaring/ontmoeting van God zelf.
In zijn autobiografie beschrijft hij vb een persoonlijke gebedservaring van hem in de buurt van de Cardoner-rivier. Hij zegt ervan dat die ervaring zo sterk was dat, zelfs al was er helemaal geen Bijbel, hij toch bereid zo zijn om zijn leven helemaal te geven om op te komen voor die geloofservaring die hij meegemaakt had.
Die
ervaring is niet in de eerste plaats intellectueel of verstandelijk. Ze kan wel
geduid worden met de ratio, maar gaat veel dieper. Het is ons hart dat geraakt is. We hebben daar een
kwaliteit van vreugde, stilte, vrede, rust, volledigheid, éénheid …. ervaren,
en dat laat ons gewoon niet meer los.
Je kan het
meemaken in de stilte van het gebed, in een ontmoeting met een ander, tijdens
een uitwisseling in een groep, tijdens een mooie viering, of gewoon genietend
van de natuur of van een cantate van Bach …
Die deugddoende ervaring kan echt een fundament worden. Ze kan je helpen in het nemen van beslissingen.
Het is iets wat je gekregen hebt en dat je niet meer kan ontnomen worden. Als
ik Jezuïet ben geworden, heeft dit te maken met sterke troostervaring die ik
heb meegemaakt als student in een GCL-groepje. Ik wilde daar gewoon verder in
gaan.
Reacties
De levensdrang kent vele kanten.