Hoe Isabel mij leerde om te vertrouwen op mijn intuïtie - 1/9


Voor LFK schreef ik een essay over intuïtie. Hier enkele uittreksels – 1/9

Ik heb een deel van mijn studies in Frankrijk gedaan, het land van de Verlichting en de Rede. Naar het einde van dat traject toe moest ik een scriptie schrijven. Het was de eerste maal dat ik een echt lange tekst moest produceren. Mijn begeleidster vroeg me om, naar goede Franse gewoonte, eerst een plan uit te werken. Het eigenlijke schrijven zou dan niet meer zijn dan het invullen van die gedetailleerde inhoudstafel. 

Na een tijd piekeren en worstelen ging ik met een klein hartje naar haar terug: Isabelle, zo kan ik niet werken. Mijn gedachten ontwikkelen zich maar terwijl ik aan het schrijven ben. Ik laat me leiden door wat zich aandient. Als ik mijn ideeën vanaf de aanvang moet opsluiten in een strakke dwangbuis, dan word ik verlamd. Haar antwoord was bevrijdend. Nikolaas, ik snap wat je bedoelt. Durf maar te vertrouwen op je aanvoelen. Dat plan zal dan geleidelijk aan wel duidelijk worden. Het was een schot in de roos. De scriptie die ik uiteindelijk indiende bleek gewoon goed, ook al was mijn manier van doen niet meteen rationeel.

Achteraf beschouwd was deze ervaring een keerpunt in mijn leven. Ze hielp me om, ook in andere domeinen van mijn bestaan, vertrouwen te krijgen in iets wat ik pas later ben gaan benoemen als intuïtie. Tot dan toe vond ik mijn spontane methode van stap voor stap aanvoelen en handelen, zonder van tevoren precies te weten waar ik zou uitkomen, toch maar vreemd. Geleidelijk aan leerde mijn ervaring me dat deze intuïtieve wijze van in het leven staan vruchtbaar kan zijn.

Nikolaas Sintobin sj

Reacties

Carla zei…
Ja, er wordt van alles in ons gegoten, ook in mijn denken. De enige zuivere gedachte is “heb elkaar lief”. Waarover gesproken kan worden zijn de belemmeringen die dat tegen houden en dit in kaart brengen. Hoe te handelen gaat in samenspraak en vanuit innerlijke bewustwording. Wij verdeelde , angstige mensen hebben veel te leren rondom wat we gemeen hebben. Mijn intuïtie zegt sta open en wees waakzaam. Zonder waakzaamheid kun je slachtoffer worden in deze wereld. Hier moet ik niet te lang bij stil staan, helaas is het leed aanwezig en dat geeft verdriet. Liefde laat leven daar de liefde waakzaam is.
e.harland-hazebroek zei…
De ene keer wordt handelen ingegeven door intuïtie, de andere keer door ervaring. Er teĺlen zoveel factoren mee dat ik dit op papier zou willen zetten: van binnenuit en buitenaf. "We zien wel waar het schip strandt" is ook niet mijn keuze. Simpelweg wat voor de hand ligt.
Cilia zei…
Ik heb al zo vaak ervaren dat ingaan op mijn intuïtie, goed is. Ik geef één voorbeeld: Ik was van plan om een zieke te gaan bezoeken. Op een kruising van de weg dacht ik, ik ga Josee eens bezoeken. ik draaide mijn fiets om en reed naar Josee. Ik belde aan, er werd niet opengedaan. ik dacht als ze niet thuis is hoort ze toch niet dat ik nog eens bel. Plots opende ze al wenend de deur en zei: "zusterke, je ben van de engel gezonden, mijn zoon is vandaag één jaar geleden gestorven." We zijn in stilte aan het gedachtenistafeltje gaan zitten...

Meest gelezen

Ignatius van Loyola legt uit hoe je, met een té drukke agenda, toch je rust kan bewaren

Homo-zegen: heeft paus Franciscus zich vergist? Enkele bedenkingen van Nikolaas Sintobin sj

Hoe paus Franciscus reageert op zijn eigen, spontane woede - Homilie van Nikolaas Sintobin sj voor de derde zondag van de 40-dagentijd

Rik Torfs over jezuïetenhumor: het verschil tussen Kardinaal Müller en Nikolaas Sintobin sj

Over geluk dat niemand je kan afpakken - Het getuigenis van Etty Hillesum

Wat doet de Paus daar toch met die opgestoken vinger? - Heerlijke videobeelden

Het verschil tussen geestelijke vreugde en het “je lekker voelen”

Hoe handelen als je slecht nieuws krijgt: het voorbeeld van Ignatius van Loyola - Ignatiaans leiderschap (7/10)