Het verschil tussen spirituele wellness en onderscheiding - Paus Franciscus. Altijd vreugde. Hoezo? Een overweging door Nikolaas Sintobin sj - 2/2

 

Hieronder vind je deel twee van mijn commentaar op een uitspraak van paus Franciscus die verscheen op 24 februari 2017 op zijn twitteraccount.  ‘In het hart van de christen is er vreugde. Altijd. Vreugde die onthaald wordt als een gave en die gekoesterd wordt om haar te kunnen delen met anderen.’  

Keuzes maken

De ‘onderscheiding van de geesten ‘is erop gericht die vreugde op het spoor te komen. Het is een door Ignatius van Loyola proefondervindelijk uitgewerkte methode voor het dagelijks leven.

Het is geen 16^de-eeuwse spirituele wellness-techniek voor persoonlijke comfort. Ignatius ontwikkelde zijn methode uit pastorale bezorgdheid: de Goede Boodschap van Gods liefde kan slechts op geloofwaardige wijze worden verkondigd als zij zichtbaar en voelbaar gedragen wordt door de levende ervaring van die liefde. De vreugde en de andere acht vruchten van de Geest zijn bovendien belangrijk omdat ze – als we moeten kiezen – de richting aangeven waartoe God ons uitnodigt.

Het volstaat niet om de natte vinger in de lucht te steken om te voelen in welke richting Gods wind waait. Het is geen techniekje dat je zo maar uit de kast haalt. Je moet er wat voor doen. Het is een manier van leven die je je door oefening eigen kunt maken.

Hoofd, hart en wil

Bij het onderscheiden hebben zowel ons hart als ons verstand en onze wil een eigen taak. Hart en verstand zijn complementair. Het verstand helpt om te onderscheiden tussen de veelheid en soms de wirwar van de gevoelens. Het verstand helpt ook om te komen bij de diepere gevoelservaring, die niet beïnvloed wordt door het weer, de hormonen of het humeur van de dag. Toch is het verstand secundair, want het is objectief en daardoor onpersoonlijk.

Het onderscheiden gebeurt vooral in het hart. Daar speelt de persoonlijke gevoelservaring zich af die ook godservaring is. Dat is nogal wat – en daarom is het nodig dat ons hart voortdurend gezuiverd of, positief uitgedrukt, gevormd en gevoed wordt. Ons hart dient een biddend hart dient te zijn, dat leeft in verbondenheid met God en in het bijzonder met Jezus, de leermeester van de liefde en het leven.

En de wil, tenslotte, helpt ons om met concrete keuzes te leven naar onze diepere verlangens – de verlangens waarin Gods uitnodiging voor ons ligt besloten.

Altijd vreugde? Echt, het kan. Begin bijvoorbeeld met het levensgebed: een eenvoudige dagelijkse oefening om in contact te komen met die diepe persoonlijke gevoelservaring.