Is accepteren capituleren? - 3/8

Voor “Liefke” schreef ik een overweging over “Acceptatie”. Hier enkele uittreksels. (3/8)

Acceptatie is geen lijdzame capitulatie. Wel een actieve houding die het mogelijk maakt dat je leert leven met wie en wat je bent. Zo vermijd je dat je eindeloos energie verliest door te vechten tegen de bierkaai. 

Accepteren als actieve houding gaat verder dan passief ergens eelt over te laten over groeien. Op zich kan dit weliswaar de pijn verlichten. Die eeltlaag belet echter niet dat die problematische punten uit je leven onderhuids verder blijven werken,  soms zelfs gaan zweren. Eens ondergesneeuwd is de kans reëel dat je je ze niet langer bewust herinnert. Dit kan de indruk geven dat je er dan minder last van hebt. De keerzijde van de medaille is echter dat je er niet meer bij kan om ermee aan de slag te gaan. Toch blijven ze vaak energie vreten en kunnen ze de kwaliteit van je leven flink bezwaren. 

Acceptatie laat toe dat  je je werkelijkheid steeds meer kan omarmen. Acceptatie maakt je tot een vrijer mens.