Waarom neemt een 13-jarige jongen deel aan een christelijke jeugdkamp?



Een van mijn neefjes neemt deze dagen deel aan een christelijk geïnspireerd kamp, "Ontmoetingsdagen" (OD) genaamd. Meer dan 25 jaar geleden nam ik er ook aan deel, als begeleider. Ik vond het heerlijk.

De moeder van het aankomend pubertje vertelde me dat telkens haar zoon terugkomt van de OD, hij zo goed als depressief is: het vooruitzicht om een volledig jaar te moeten wachten op de volgende OD is heel zwaar om dragen ...

Desgevraagd vertelde de jongen, een fervente voetballer, dat er drie dingen waren die hem zo aantrokken in dat kamp:


  1. De mensen zijn er zo ongelofelijk vriendelijk voor mekaar
  2. Geen enkel kind wordt uitgesloten of gepest
  3. De absolute max: de dag begint en eindigt met een half uur stilte

Reacties

Anoniem zei…
Een van mijn zonen volgde ook op die leeftijd weekends met andere jongeren in een abdij met jonge paters en/of novicen. Hij dacht (en denkt) veel na en is nu getuige van Jehova (tot onze spijt, want alle gezellige familiefeesten zijn volgens hem een schande voor God: Kerstmis, Pasen, verjaardagen ... ).
Ik vraag me soms af of het door deze kampen komt? Ik heb nog drie zonen, maar die zeggen zelf 'zoekend' te zijn of 'ietsist', ondanks hun katholieke opvoeding.
3 juli 2014 om 09:41
Anoniem zei…
Als OD-ganger kan ik u gerust stellen, dit komt zeker niet door de Ontmoetingsdagen. Het is een christelijk kamp en er wordt inderdaad over God en geloof gepraat, maar men verplicht je tot niks. Je bent vrij in het denken over je geloof, er wordt je niks opgedrongen. Je kan je gedachten of bedenkingen delen zonder dat je scheef bekeken wordt en dat is een van de fantastische dingen aan OD. Na OD voel je je anders, na een paar momenten van stilte en diep nadenken is dat deels normaal, maar ik denk dat dit meer op een positieve manier zal zijn. Dus ik begrijp niet hoe dit kamp iemand op die manier zou kunnen beïnvloeden/veranderen.
6 juli 2014 om 21:51
Een reactie posten

Meest gelezen

"Ik zal blij zijn als ik andermaal sterf" - een gedicht-overweging van T.S. Eliot over de drie Koningen

Afbeelding
De reis van de drie koningen Het was een koude tocht, en de slechtste tijd van het jaar voor een reis, voor zulk een verre reis. De wegen modderig, het weer guur, de winter op zijn strengst. de kamelen, die hun knieën ontvelden, hun hoeven bezeerden, werden onhandelbaar en legden zich neer in de smeltende sneeuw. Menigmaal dachten wij met spijt terug aan onze zomerpaleizen op bloeiende berghellingen, aan meisjes, in zijde gehuld, die gekoelde wijn ronddienden. Onze kameeldrijvers vloekten, kankerden, weigerden dienst, riepen om brandewijn en vrouwen. Onze kampvuren wilden niet branden, onderdak was moeilijk te vinden, de steden waren vijandig, de dorpen stug, de gehuchten smerig en verschrikkelijk duur : het was een ellendige tocht. Tenslotte reisden wij de gehele nacht door, sliepen zo nu en dan langs de wegkant en hoorden gedurig in onze ogen zingende stemmen, zeggend: jullie onderneming is waanzin
Meer lezen

Ignatiaans bidden met psalmen: hoe en waarom - Podcast met Nikolaas Sintobin sj

Afbeelding
  Vandaag lanceren het NBG en Bidden Onderweg een podcastretraite genaamd: Bidden met de psalmen - in alle dingen God liefhebben en dienen: 21 podcasts met 21 psalmen; een gebedstraject om, luisterend naar psalmen, je hele leven voor God te brengen. Ik heb het plezier gehad om deze retraite te mogen schrijven. Ze is geïnspireerd door de ignatiaanse spiritualiteit. Het hoe, wat en waarom van deze retraite kom je te weten in deze interviewpodcast waarin ik in gesprek ga met Peter Siebe.
Meer lezen

Knip hem door, nu het nog kan ...

Afbeelding
Dit videoverhaal is wat bij de haren getrokken. En ook weer niet. Bij sommigen duurt het echt wel lang, als het al ooit gebeurt. En hoe langer het wordt uitgesteld, hoe moeilijker om die navelstreng door te knippen. Weet je nog wat jou daarbij heeft geholpen? Of … moet het eigenlijk nog gebeuren?
Meer lezen

Waarom het gebed vaak "niet lukt"

Afbeelding
Het begin van het gebed is heel belangrijk. Daar hangt de kwaliteit van het gebed in hoge mate van af. Veel gebedstijd gaat verloren, omdat we geen serieus begin gemaakt hebben. Het is kostbaar als je een klein eigen ritueel hebt gevonden, om echt in het gebed binnen te gaan.    Het beste begin is waarschijnlijk je heel bewust open te stellen voor Gods onvoorwaardelijke liefde voor mij zoals ik feitelijk ben (en niet zoals ik zou moeten zijn!). Na enige tijd kan ik dan van mijn kant uit ook reageren op die verrassende en weldadige liefde.  Zo kan ik bijv. bidden, dat al mijn doen en laten eerlijk en oprecht op deze liefde afgestemd moge zijn. Of ik kan me heel bewust aan God toevertrouwen; mijn leven, mijn toekomst, mijn zorgen, mijn vreugden in zijn handen leggen. Het is ook goed om te luisteren naar wat er in mijn hart omgaat en dat tot een gebed te maken. De dingen waar ik mee bezig ben, de verlangens, de zorgen en de pijn die in mij leven, ik kan ze allemaal tot een ge
Meer lezen

Houdt God in het bijzonder van mij persoonlijk? - Piet van Breemen sj

Afbeelding
Het is betrekkelijk gemakkelijk te geloven in Gods liefde in het algemeen, maar het is erg moeilijk te geloven in Gods liefde voor mij persoonlijk. “Waarom ik?” Er zijn maar weinig mensen die werkelijk zichzelf aanvaarden, die aanvaarden dat zij aanvaard zijn. Inderdaad, het is uitzonderlijk iemand te ontmoeten die het probleem “waarom ik?” helemaal heeft opgelost. Zelfaanvaarding kan nooit gebaseerd zijn op mijn eigen ik en zijn kwaliteiten. Zo’n grondslag stort in elkaar. Zelfaanvaarding is een act van geloof. Als God mij bemint, moet ik ook mijzelf aanvaarden. Ik kan toch niet veeleisender zijn dan God! Piet van Breemen sj
Meer lezen

Als de Sint-Pietersbasiliek doet denken aan de synagoge van Nazareth - Homilie Nikolaas Sintobin sj

Afbeelding
  Hier vind je mijn homilie voor deze zondag, 3de zondag van het jaar. Het was 13 maart 2013 in de avond. Uit de Sixtijnse Kapel was witte rook gekomen. Al de camera’s stonden gericht op het balkon van de Sint-Pietersbasiliek voor de voorstelling van de nieuwe paus. Die zou voor de eerste maal zijn zegen geven. Toen gebeurde het. In plaats van meteen de zegen uit te spreken, boog paus Franciscus voor de aanwezigen. Twintig lange seconden bleef hij gebogen, terwijl het volk Gods bad om zegen over de nieuwe paus. Deze twintig seconden in volstrekte stilte waren de volgende dag hét wereldnieuws. Het was duidelijk. Dit was het begin van iets nieuw.   Zonet hoorden we in de evangelielezing Lucas een ervaring vertellen die hier op gelijkt. Jezus geeft geen zegen. Hij leest voor uit Jesaja. De aanwezigen voelen dat iets bijzonder gebeurt. Iets dat volstrekt nieuw is. De daaropvolgende tijd zal bewijzen dat de toehoorders gelijk hebben. In die enkele verzen noemt Jezus de ker
Meer lezen