God vinden in je eigen ervaring (minicursus ignatiaanse spiritualiteit: 1/7)


Minicursus ignatiaanse spiritualiteit in zeven deeltjes (1/7)

Het aanbod van Ignatius is eigenlijk een voortdurende zoektocht. Hij biedt geen leer aan, geen geheel van voorschriften en regels die je een duidelijk antwoord bieden op de vragen waarmee het leven je confronteert. Voor de ruimere ignatiaanse spiritualiteit geldt hetzelfde als voor de Geestelijke Oefeningen van Ignatius, die aan de grondslag liggen van deze evangelische levensdynamiek: het is een uitnodiging om aan de slag te gaan met de eigen ervaring; om God te vinden in de banaliteit van  het gewone, dagelijkse leven. Dit alles gebruikmakend van de onderscheiding van de geesten: een biddende terugblik op de sporen die Gods aan- of afwezigheid achterlaat in de diepere affectieve lagen van de mens.

 Nikolaas Sintobin sj

Reacties

Carla zei…
Onze dagelijkse bezigheid is het doen. Dit gebeurd als kind, als puber, als jong volwassene en tijdens mijn gevorderde leeftijd. Ik kende God bij naam, de innerlijke diamant sprak me eveneens aan. Toen ik las over de liefde ontdekte ik dat ik mezelf niet kende en verlangde naar de liefde om mezelf te kunnen zijn in woord en daad. Ik hoef niet beter te zijn. Uit mezelf halen wat in mij zit was mijn doel. Dit gaf me iets in relatie met de ander. Dat wil niet zeggen dat alles vlekkeloos verliep. Zelfinzicht, genade, dankbaarheid en aanvaarden. De geheimen van het leven. God kan het weten omdat deze mij kent, De heilige geest ontfermt zich over mij en dat stelt me gerust of maakt me blij. Het geeft me kracht tijdens mijn dagelijkse doen. De liefde, het zien van alle dingen. Dit laat mij zijn.
4 januari 2021 om 10:16
Elizabeth Harland-Hazebroek zei…
Het houd je bij de tijd. Hoogdrave nde preken of gebeden doen niets met me.W praktische richtlijnen om te bidden en te leven.
5 januari 2021 om 00:59
Elizabeth Harland-Hazebroek zei…
Het houd je bij de tijd. Hoogdrave nde preken of gebeden doen niets met me.Wel praktische richtlijnen om te bidden en te leven.
5 januari 2021 om 01:01
Anoniem zei…
Mooie reacties van Carla en Elizabeth !
5 januari 2021 om 12:16
Een reactie posten

Meest gelezen

"Ik zal blij zijn als ik andermaal sterf" - een gedicht-overweging van T.S. Eliot over de drie Koningen

Afbeelding
De reis van de drie koningen Het was een koude tocht, en de slechtste tijd van het jaar voor een reis, voor zulk een verre reis. De wegen modderig, het weer guur, de winter op zijn strengst. de kamelen, die hun knieën ontvelden, hun hoeven bezeerden, werden onhandelbaar en legden zich neer in de smeltende sneeuw. Menigmaal dachten wij met spijt terug aan onze zomerpaleizen op bloeiende berghellingen, aan meisjes, in zijde gehuld, die gekoelde wijn ronddienden. Onze kameeldrijvers vloekten, kankerden, weigerden dienst, riepen om brandewijn en vrouwen. Onze kampvuren wilden niet branden, onderdak was moeilijk te vinden, de steden waren vijandig, de dorpen stug, de gehuchten smerig en verschrikkelijk duur : het was een ellendige tocht. Tenslotte reisden wij de gehele nacht door, sliepen zo nu en dan langs de wegkant en hoorden gedurig in onze ogen zingende stemmen, zeggend: jullie onderneming is waanzin
Meer lezen

Ignatiaans bidden met psalmen: hoe en waarom - Podcast met Nikolaas Sintobin sj

Afbeelding
  Vandaag lanceren het NBG en Bidden Onderweg een podcastretraite genaamd: Bidden met de psalmen - in alle dingen God liefhebben en dienen: 21 podcasts met 21 psalmen; een gebedstraject om, luisterend naar psalmen, je hele leven voor God te brengen. Ik heb het plezier gehad om deze retraite te mogen schrijven. Ze is geïnspireerd door de ignatiaanse spiritualiteit. Het hoe, wat en waarom van deze retraite kom je te weten in deze interviewpodcast waarin ik in gesprek ga met Peter Siebe.
Meer lezen

Knip hem door, nu het nog kan ...

Afbeelding
Dit videoverhaal is wat bij de haren getrokken. En ook weer niet. Bij sommigen duurt het echt wel lang, als het al ooit gebeurt. En hoe langer het wordt uitgesteld, hoe moeilijker om die navelstreng door te knippen. Weet je nog wat jou daarbij heeft geholpen? Of … moet het eigenlijk nog gebeuren?
Meer lezen

Waarom het gebed vaak "niet lukt"

Afbeelding
Het begin van het gebed is heel belangrijk. Daar hangt de kwaliteit van het gebed in hoge mate van af. Veel gebedstijd gaat verloren, omdat we geen serieus begin gemaakt hebben. Het is kostbaar als je een klein eigen ritueel hebt gevonden, om echt in het gebed binnen te gaan.    Het beste begin is waarschijnlijk je heel bewust open te stellen voor Gods onvoorwaardelijke liefde voor mij zoals ik feitelijk ben (en niet zoals ik zou moeten zijn!). Na enige tijd kan ik dan van mijn kant uit ook reageren op die verrassende en weldadige liefde.  Zo kan ik bijv. bidden, dat al mijn doen en laten eerlijk en oprecht op deze liefde afgestemd moge zijn. Of ik kan me heel bewust aan God toevertrouwen; mijn leven, mijn toekomst, mijn zorgen, mijn vreugden in zijn handen leggen. Het is ook goed om te luisteren naar wat er in mijn hart omgaat en dat tot een gebed te maken. De dingen waar ik mee bezig ben, de verlangens, de zorgen en de pijn die in mij leven, ik kan ze allemaal tot een ge
Meer lezen

Houdt God in het bijzonder van mij persoonlijk? - Piet van Breemen sj

Afbeelding
Het is betrekkelijk gemakkelijk te geloven in Gods liefde in het algemeen, maar het is erg moeilijk te geloven in Gods liefde voor mij persoonlijk. “Waarom ik?” Er zijn maar weinig mensen die werkelijk zichzelf aanvaarden, die aanvaarden dat zij aanvaard zijn. Inderdaad, het is uitzonderlijk iemand te ontmoeten die het probleem “waarom ik?” helemaal heeft opgelost. Zelfaanvaarding kan nooit gebaseerd zijn op mijn eigen ik en zijn kwaliteiten. Zo’n grondslag stort in elkaar. Zelfaanvaarding is een act van geloof. Als God mij bemint, moet ik ook mijzelf aanvaarden. Ik kan toch niet veeleisender zijn dan God! Piet van Breemen sj
Meer lezen

Als de Sint-Pietersbasiliek doet denken aan de synagoge van Nazareth - Homilie Nikolaas Sintobin sj

Afbeelding
  Hier vind je mijn homilie voor deze zondag, 3de zondag van het jaar. Het was 13 maart 2013 in de avond. Uit de Sixtijnse Kapel was witte rook gekomen. Al de camera’s stonden gericht op het balkon van de Sint-Pietersbasiliek voor de voorstelling van de nieuwe paus. Die zou voor de eerste maal zijn zegen geven. Toen gebeurde het. In plaats van meteen de zegen uit te spreken, boog paus Franciscus voor de aanwezigen. Twintig lange seconden bleef hij gebogen, terwijl het volk Gods bad om zegen over de nieuwe paus. Deze twintig seconden in volstrekte stilte waren de volgende dag hét wereldnieuws. Het was duidelijk. Dit was het begin van iets nieuw.   Zonet hoorden we in de evangelielezing Lucas een ervaring vertellen die hier op gelijkt. Jezus geeft geen zegen. Hij leest voor uit Jesaja. De aanwezigen voelen dat iets bijzonder gebeurt. Iets dat volstrekt nieuw is. De daaropvolgende tijd zal bewijzen dat de toehoorders gelijk hebben. In die enkele verzen noemt Jezus de ker
Meer lezen