Nikolaas Sintobin sj: wat bidden met de Bijbel met mij deed als jonge man

Onlangs werd ik geïnterviewd voor "Visie", het ledenblad van de EO. Hieronder enkele uittreksels.

Nikolaas besloot nog een jaar aan de Katholieke Universiteit van Leuven te gaan studeren, een rechtenspecialisatie. “Omdat ik wist dat daar veel aanbod was op het gebied van geloofsvorming, koos ik bewust voor Leuven. Als oud-leerling van een jezuïetencollege in Gent, had ik goede herinneringen aan jezuïeten: buitengewone leerkrachten. Ik sloot me aan bij een gebedsgroepje van tien juristen, dat zich onder leiding van een jezuïet intensief bezighield met ignatiaanse spiritualiteit. Daarbij lees je biddend – gericht op Jezus – Bijbelverhalen. Inlevend: alsof je er zelf bij bent. Die methode is ontwikkeld door Ignatius, de stichter van de jezuïetenorde.”

Van de ene op de andere dag begon de jonge jurist twintig minuten te bidden bij een geopende bijbel, zeven dagen per week. “Dat had ik nooit gedaan. Gaandeweg ontdekte ik hierdoor een diepere laag van het leven. Een nieuwe kwaliteit van vreugde. Niet dat ik voorheen een droevig leven leidde, maar ik ontdekte iets wat ik niet kende. Jezus Christus werd voor mij een levende Werkelijkheid. Ik heb Hem natuurlijk nooit letterlijk in een stoel zien zitten, maar Hij kreeg voor mij, om zo te zeggen, een gezicht. Iemand Die mij liefdevol aankeek.”