De spirituele paradox die van minder meer maakt
Je leven is een overvolle rommelkamer. Je
weet het: Je zorg voor je opgevouwen sporttruitjes zit in een hoekje van je
geest, daar waar je de geboortedata van je kinderen wilde opbergen. Je gepieker
over de roest van je wagen neemt de tijd in beslag waarop je gerekend had voor
een rustige kop morgenkoffie. En weet je wat? Er bestaat een manier om die dingen
de plaats te geven waar ze thuishoren: schrap sommige dingen.
Een evenwichtig uitgebouwd en rustig leven heeft
niet alleen iets te maken met dingen die we zich maar laten opstapelen. Zo’n
leven is ook niet alleen iets voor mensen in de tweede helft van hun leven. Het
gaat om een manier van leven met minder verplichtingen en met minder druk, of
je nu eenentwintig of vijfenzestig bent. Mijn goed overwogen en eerlijke
beslissing om het rustiger aan te pakken, heeft me het inzicht bijgebracht dat ik er voordeel bij heb met minder te doen.
Minder werk en minder zorgen hebben het me mogelijk gemaakt tevredener en
zinvoller te gaan leven. Een evenwichtig uitgebouwd en rustig leven herinnert
er mij aan dat mijn bestaan meer is dan bezittingen op te hopen en een status te
verwerven. Ten slotte ben ik op een spirituele pelgrimstocht.
Terwijl ik zo bezig bleef met in de
rommelkamer van mijn leven en in mijn geest op te ruimen al wat niet
noodzakelijk was, begon ik helder in te
zien hoeveel genoeg is en hoeveel meer dan genoeg is. Het is een delicate
oefening de eigen noden af te wegen tegen die van anderen. De spirituele
paradox zegt dat hoe minder gespannen ik mij hecht aan mijn bezittingen, aan mijn
manier van werken en mijn bezigheden, hoe gelukkiger en meer gezegend ik mij
voel! Heb ik genoeg, dan wordt minder meer.
Susan V. Vogt
Reacties