En mocht de paus beslissen om de jezuïeten op te heffen? Homilie van Nikolaas Sintobin sj voor deze zondag


Hieronder vind je mijn homilie voor deze zondag.

22ste zondag jaar B

Deuteronomium 4,1-2.6-8   Jacobus 1,17-18.21b-22.27     Marcus 7,1-8.14-15.21-23

Misschien ken je dit verhaal wel. Het is waar gebeurd. De oude Ignatius werd in Rome ooit aangesproken door een jonge jezuïet met een nogal gedurfde vraag. Vader Ignatius, hoe zou u reageren mocht de paus beslissen de Sociëteit van Jezus op te heffen? Ignatius keek de jonge man aan en had zijn antwoord meteen klaar: ik denk dat ik snel naar de kapel zou gaan. Ik zou er een minuut of 10 voor het heilig sacrament bidden en vervolgens, met grotere vreugde, op zoek gaan naar een betere wijze om God onze Heer te dienen.

Misschien vindt u dit wel vreemd. Was Ignatius dan zo weinig bekommerd om die Sociëteit van Jezus? Dat was toch zijn levenswerk? Ik vermoed dat Ignatius zielsveel hield van dat bijzondere apostolische instrument waarvan hij de geestelijke vader was. Maar dat belette hem niet te beseffen dat het uiteindelijk niet meer was dan een instrument, een middel gericht op een hoger doel: het dienen van God en de mensen. Als bleek dat dit instrument niet langer aangepast was – als de paus het wilde opheffen, dan moest dat wel zo zijn – dan betekende dat dus voor Ignatius dat hij een ander instrument moest zien te vinden om dat grote doel van God te kunnen blijven dienen.

Je zou het nog anders kunnen stellen. Met de radicaliteit die hem kenmerkt, maakt Ignatius een strikt onderscheid tussen de zaak van God op zich, en datgene wat de mensen bedenken om die zaak van God op mensenniveau te dienen. In de lezingen van vandaag hoorden we Mozes, Paulus en Jezus een analoog onderscheid maken:

ð enerzijds datgene wat rechtstreeks van God zelf komt, en dat als een geschenk uit de hemel neerdaalt en aan de mensheid wordt aangeboden; dat heeft iets absoluut, definitief en onveranderlijk;

ð anderzijds datgene wat mensenmaaksel is, overlevering van de voorvaderen. Hoe mooi en waardevol die mensenproducties ook zijn, ze zijn niet meer dan mensenproducties. Ze zijn waardevol als ze ons helpen om dichter bij God te komen. Zo niet is het beter ze los te laten en op zoek te gaan naar iets anders, iets meer aangepast.

Ik denk dat dit een onderscheid is dat ons vandaag kan helpen om christen te zijn in onze zo snel veranderende Kerk. Het onderscheid dus tussen datgene wat echt behoort tot de kern, en datgene wat de mensen, door de eeuwen heen, hebben opgebouwd en dat voor herziening vatbaar is.

Ons parochiesysteem heeft lange eeuwen uitstekend gewerkt. Vandaag komt het, op zijn zachtst gezegd, onder druk te staan. Is dat erg? Het is niet comfortabel. Dat is zeker. Maar uiteindelijk zijn de parochies niet meer dan instrumenten om de Kerk plaatselijk vorm te geven. Het is goed mogelijk dat de tijd rijp is om naar nieuwe organisatievormen op zoek te gaan.

Ook taakverdeling tussen leken en clerus komt onder druk te staan. Al was het maar omdat het aantal priesters en religieuzen in onze streken drastisch teruggelopen is en nog verder gaat afnemen. Ook die verandering is niet comfortabel. Noch voor de leken, noch voor de clerici. Iets gelijkaardig zou kunnen gezegd worden voor de traditionele taakverdeling tussen man en vrouw in onze Kerk.

Ik ben er zeker van dat Gods Geest meer dan vindingrijk genoeg is om, samen met ons nieuwe structuren en vormen te bedenken. God zal het blijven mogelijk maken dat zijn Evangelie wordt verkondigd en dat zijn liefdesgave gul wordt gedeeld. Dat heeft Hij ons beloofd!


Reacties

Een reactie posten

Meest gelezen

Waar het feest van Maria Tenhemelopneming eigenlijk over gaat

Afbeelding
Op www.igniswebmagazine.nl  verscheen een bijdrage van de hand van Peter van Dael sj, kunsthistoricus. Vertrekkend van een gravure probeert hij, doorheen de visuele en litteraire heen, door te stoten naar de kern van het mysterie dat de Katholieke Kerk vandaag viert. Hieronder een uittreksel uit de overweging van Peter van Dael sj "Op het feest van Maria Tenhemelopneming vieren de gelovigen hun roeping. Waartoe zij geroepen zijn, wordt hun in beelden en visioenen voorgehouden. En ook de weg daartoe: het is de weg van de kleine dienstmaagd, die niet uit is op macht en rijkdom, maar gelooft in haar roeping, en haar rijkdom zoekt in God, die de geringen verheft en de hongerigen overlaadt met gaven. Zij vieren een visioen, dat werkelijkheid wordt telkens wanneer zij kiezen voor dienstbetoon in plaats van machtsvertoon." Klik hier om het volledige artikel te lezen.
Meer lezen

Hoe ga jij om met problemen? Op welke van beide kleuters lijk jij het meest? - Heerlijk videootje

Afbeelding
Omgaan met problemen is iets wat je leert.   Het ene jongetje gaat er meteen tegenaan en vindt een oplossing. Het andere kind heeft nog een lange weg te gaan.   Opvoeden en leren duurt een leven lang.   Wat heb jij de laatste tijd geleerd inzake het omgaan met problemen? Waar is er nog ruimte voor groei? Klik hier om dit heerlijke videootje te bekijken of klik op de onderstaande foto om rechtstreeks naar YouTube te gaan.
Meer lezen

Franciscus: bange christenen worden als opgesloten dieren

Afbeelding
Uittreksel uit de homilie van paus Franciscus dd 15 mei 2015 (commentaar op Hand 18, 9-18 ) Daarom zegt   Jezus tot Paulus: “Wees niet bang. Blijf verkondigen.” Angst is geen christelijke houding. Je zou kunnen zeggen dat het de houding is van een opgesloten dier, zonder vrijheid,   dat niet in de toekomst kan kijken, iets nieuw beginnen, goed doen … altijd maar neen. “Neen, wat het is gevaarlijk, want, want ….” Dit is een ondeugd. Angst maakt kapot. Wees niet bang en   vraag om de genade van de moed, de moed van de Heilige Geest die Hij ons zendt. Er zijn angstige gemeenschappen, die altijd kiezen voor zekerheid: “Neen, neen, we doen het niet … Neen, neen, dit is niet mogelijk, dat is   niet mogelijk.” Het lijkt wel alsof ze boven de ingang geschreven hebben: “Verboden toegang”. Alles is verboden als gevolg van angst. Als je zo’n gemeenschap binnentreedt dan voel je dat de lucht er verschraald ruikt. Het is immers een zieke gemeenschap. Angst maakt een gemeenschap ziek.
Meer lezen

De eenzaamheid van een gouden ciborie - Citaat van Theresia van Lisieux

Afbeelding
Ingetreden in de Karmel als 15-jarige en gestorven op 24-jarige leeftijd, is Thérèse van Lisieux een van de grote heiligen van onze Kerk. Haar autobiografie ( Geschiedenis van een ziel ) is een parel.  Ziehier een uittreksel voor deze zondag. Nalv haar verlangen om regelmatig de communie te mogen ontvangen (iets wat toen niet gebruikelijk was) schrijft Theresia het volgende: "God daalt niet iedere dag uit de hemel af om in een gouden ciborie te verblijven; Hij zoekt een andere hemel die Hem oneindig veel dierbaarder is dan de eerste, namelijk de hemel van onze ziel, die naar zijn beeld gemaakt is, de levende tempel van de aanbiddelijke Drie-eenheid."
Meer lezen

Paus Franciscus legt uit wanneer God vreugde ervaart - citaat

Afbeelding
Hoofdstuk 15 uit het Evangelie volgens Lucas bevat drie parabels over barmhartigheid: het verloren schaap, de verloren penning en de parabel over de vader van twee zonen. Die laatste parabel is de langste en kenmerkend voor de heilige Lucas. Het verhaal gaat over de ‘verloren zoon’ en de zoon die gelooft dat hij ‘rechtschapen’ en ‘godvrezend’ is. Deze drie parabels spreken over de vreugde van God. God is blij. Dit is toch wel opvallend: God is vervuld van vreugde! En wat betekent nu die blijdschap van God? De vreugde van God betekent barmhartigheid… Het is de blijheid van de herder die zijn lammetje terugvindt. Het is de vreugde van de vrouw die haar penning terugvindt. En het is de blijdschap van de vader die zijn verloren zoon thuis welkom heet. De zoon waarvan men dacht dat hij dood was. Maar die opnieuw tot leven is gekomen en die terug naar huis is gekeerd. Hier is het volledig Evangelie - hier! De hele Blijde Boodschap, alles van het christendom, staat hier. Maar men moet ver
Meer lezen

Theresia van Lisieux omschrijft wat volmaaktheid is - citaat

Afbeelding
Ingetreden in de Karmel als 15-jarige en gestorven op 24-jarige leeftijd, is Theresia van Lisieux een van de grote heiligen van onze Kerk. Haar autobiografie ( Geschiedenis van een ziel ) is een parel. Het getuigt van een uitzonderlijk geloof, onderscheidingsvermogen en ervaring in de liefde. Graag bied ik u enkele uittreksels aan. Jezus was zo goed mij over dit mysterie te onderrichten. Hij bracht mij het boek van de natuur onder ogen. Ik begreep dat alle bloemen die Hij geschapen heeft mooi zijn. De pracht van de roos en het smetteloze wit van de lelie nemen het kleine viooltje niet zijn geur af of het madeliefje zijn schitterende eenvoud.  Ik begreep dat als alle kleine bloempjes rozen wilden zijn, de natuur dan haar lentetooi zou verliezen. De velden zouden niet meer versierd zijn met bloempjes. En zo is het ook in de wereld van de zielen, de tuin van Jezus.  Hij heeft grote heiligen willen scheppen die vergeleken kunnen worden met de lelie en de rozen, maar Hij heeft ook kleinere
Meer lezen

Hoe kan je weten of je houdt van God? - De ervaring van Pedro Arrupe sj

Afbeelding
Pedro Arrupe sj was Algemeen Overste van de Sociëteit van Jezus van 1965 tot 1983. Hij was een uitzonderlijk charismatisch, biddend man. Onderstaande tekst is van zijn hand.  Niets heeft zo’n daadkracht als het vinden van God, dat wil zeggen, het verliefd worden op een absolute en beslissende wijze. Datgene waar je verliefd op bent, datgene wat je verbeelding in de ban houdt, dat zal alles doorweven. Het zal bepalen wat je ’s morgens uit bed krijgt, wat je ’s avonds zal doen, hoe je je weekeinden zal doorbrengen, wat je zal lezen, wie je kent, wat je hart raakt en breekt, wat je vreugdevol en dankbaar tot verwondering brengt. Word verliefd. Blijf in die liefde. Dat zal alles bepalen. Pedro Arrupe sj
Meer lezen