Het onwaarschijnlijke verhaal van Bakhita - Moed om te leven (1/8)


Voor het tijdschrift “Liefke” schreef ik een overweging over “Moed om te leven”. Hier vind je uittreksels 1/8
  
Bakhita wordt geboren in 1869, in een dorpje in Darfoer (Soedan). Ze heeft een zorgeloze kindertijd, samen met haar 3 zussen en 3 broers. Tot het meisje, op 8-jarige leeftijd, door Arabische slavendrijvers wordt ontvoerd, samen met een vriendinnetje. Na een voettocht van 1000 kilometer wordt het kind op een slavenmarkt verkocht. Het is het begin van een nachtmerrie die jaren zal duren. Nauwelijks voorstelbare mishandelingen en vernederingen zijn haar dagelijkse deel. Zowel lichamelijk als mentaal. Om nog te zwijgen over de eenzaamheid. Bakhita blijft hopen dat ze ooit zou kunnen vluchten, terug naar haar familie. Tevergeefs. Uiteindelijk vergeet ze zelf de naam die haar ouders haar gaven.

In 1883 komt Bakhita terecht in de huishouding van de Italiaanse consul in Karthoem en verhuist ze, samen met diens familie, naar Italië.  In 1889 wordt de jonge vrouw officieel vrijgelaten. De lichamelijke verminkingen die ze heeft ondergaan zijn echter definitief. Zo ook de psychische wonden en pijn.

In Italië past Bakhita zich wonderwel aan. Ze sluit zich aan bij een religieuze gemeenschap in het Noorden van het land. Hoe geschonden ze ook is, haar verlangen om voluit te leven is intact gebleven. Ze weet zich erkend en bemind en geeft op haar beurt veel, aan velen. Bakhita is een hoopvolle vrouw. Haar bijzondere charisma maakt haar snel tot een plaatselijke beroemdheid. Hoe ongewoon en voor velen zelf schrikwekkend zo’n Afrikaanse vrouw in een Italiaans provinciestadje ook is, de mensen houden van Bakhita.  Ze geven haar als koosnaam Madre Moretta, Zwarte Moeder. 

Aan haar vroegere mishandelingen houdt ze talrijke lichamelijke kwalen over die haar onophoudelijk pijnigen. Ook blijven de nachtmerries over haar slavenleven haar achtervolgen. Op haar sterfbed, Bakhita is inmiddels 78 jaar oud, vraagt ze, ijlend, of men haar kettingen iets minder hard kan aanspannen omdat ze zo’n pijn doen.  

Nikolaas Sintobin sj

Reacties

Anoniem zei…
Het verhaal van Bakhita is levend actueel in de vernederingen en verminkingen van bvb Taliban,
Congolese militiees, en nog zovele voorbeelden die ons bereiken via bvb MO-wereldnieuws. We leven in een paradijs en velen beseffen het maar al te weinig. Er is nog veel vredeswerk in onze digitale wereld waar velen uit de boot vallen wegens te traag om op de speedboot van het leven te kunnen verblijven.

Meest gelezen

Ignatius van Loyola legt uit hoe je, met een té drukke agenda, toch je rust kan bewaren

Homo-zegen: heeft paus Franciscus zich vergist? Enkele bedenkingen van Nikolaas Sintobin sj

Hoe paus Franciscus reageert op zijn eigen, spontane woede - Homilie van Nikolaas Sintobin sj voor de derde zondag van de 40-dagentijd

Rik Torfs over jezuïetenhumor: het verschil tussen Kardinaal Müller en Nikolaas Sintobin sj

Over geluk dat niemand je kan afpakken - Het getuigenis van Etty Hillesum

Wat doet de Paus daar toch met die opgestoken vinger? - Heerlijke videobeelden

Het verschil tussen geestelijke vreugde en het “je lekker voelen”

Hoe handelen als je slecht nieuws krijgt: het voorbeeld van Ignatius van Loyola - Ignatiaans leiderschap (7/10)