Was Bakhita een uitzonderlijk mens? - Moed om te leven (2/8)



Voor het tijdschrift “Liefke” schreef ik een overweging over “Moed om te leven”. Hier vind je uittreksels (2/8)
  
Toen ik het levensverhaal van Bakhita las (Bakhita, Véronique Olmi, 2018) – gebaseerd op haar autobiografie van 1931 - viel ik van de ene verbazing in de andere. Hoe kan dit? Dat mensen een ander mens zoiets aandoen? Maar, meer nog, hoe kan het dat je als mens daar zo uitkomt? Een studente vroeg Bakhita ooit wat ze zou doen mocht ze haar kidnappers en beulen opnieuw ontmoeten. Ze antwoordde dat ze op haar knieën zou vallen en hen de handen zou kussen. Immers, zonder die kinderroof zou ze nooit in Italië terechtgekomen zijn en het leven geleid hebben dat haar te beurt was gevallen.

Ten slotte nog dit: Bakhita is de naam die aan het jonge kind gegeven werd door haar slavenhandelaar. Het betekent, in het Arabisch: geluksmeisje. Bakhita hield van haar naam.

Was Bakhita een uitzonderlijk mens? Ongetwijfeld. Nochtans leek ze geen bijzondere talenten te hebben. Ze leefde, alvast aan de buitenkant, het leven van een Italiaanse volksvrouw. Ze deed wat andere gewone mensen doen. Niets leek haar voor te bestemmen om uiteindelijk een wereldwijde beroemdheid te worden, inspiratiebron voor talloze mensen. Mij heeft ze veel geleerd over wat het kan betekenen voor een mens om moedig te zijn.

Wat is dat, moed?


Reacties

Meest gelezen

Het echte schandaal van het christendom - Bernard Sesboüé sj

Ook een haan kan overdrijven - wel heel bijzondere video

Wat geeft jou zin om lang te leven - Heerlijk videootje

Wat christen zijn wel en niet is (wijlen paus Benedictus XVI)

Wat als het bidden echt "niet leuk" is?

"Zie, Ik begin iets nieuws" - Geef anderen de kans om deel te nemen aan onze adventsretraite

Wat Herman Van Rompuy ontdekte in mijn nieuwste boek: "Op het kompas van de vreugde"