Als de Sint-Pietersbasiliek plots doet denken aan de synagoge van Nazareth - Homilie Nikolaas Sintobin sj voor deze zondag
Hier vind je mijn homilie voor deze zondag, 3de zondag van het jaar.
Het was 13 maart 2013 in de avond. Uit de Sixtijnse Kapel was witte rook gekomen. Al de camera’s stonden gericht op het balkon van de Sint-Pietersbasiliek voor de voorstelling van de nieuwe paus. Die zou voor de eerste maal zijn zegen geven. Toen gebeurde het. In plaats van meteen de zegen uit te spreken, boog paus Franciscus voor de aanwezigen. Twintig lange seconden bleef hij gebogen, terwijl het volk Gods bad om zegen over de nieuwe paus. Deze twintig seconden in volstrekte stilte waren de volgende dag hét wereldnieuws. Het was duidelijk. Dit was het begin van iets nieuw. Dat bleek en blijkt ook daadwerkelijk zo te zijn.
Zonet hoorden we in de evangelielezing Lucas een ervaring vertellen die hier op gelijkt. Jezus geeft geen zegen. Hij leest voor uit Jesaja. De aanwezigen voelen dat iets bijzonder gebeurt. Iets dat volstrekt nieuw is. De daaropvolgende tijd zal bewijzen dat de toehoorders gelijk hebben. In die enkele verzen noemt Jezus de kern van zijn boodschap, van zijn zending, van zijn leven. Dit gaat alles veranderen.
Ik herhaal even het centrale deel van de verzen die Jezus
voorleest. Je kan ze opsplitsten in drie stukjes.
De Geest des Heren … heeft Mij gezonden om (1) aan armen de Blijde
Boodschap te brengen, (2) aan gevangenen hun vrijlating bekend te maken en aan
blinden dat zij zullen zien, om verdrukten te laten gaan in vrijheid, (3) om
een genadejaar af te kondigen van de Heer.
Voor ons,
toehoorders van Jezus, is elk van die drie delen zowel een aankondiging, een
ervaring als een opdracht.
ð Hoe komt dit bij ons binnen, vandaag? Ben ik
bereid mijzelf als arm te beschouwen? Wat betekent dat concreet voor mij?
ð Geloof ik dat Jezus het antwoord is op die vragen? Heb ik dit reeds aan den lijve ervaren?
2. Vervolgens noemt Jezus drie bronnen van onvrijheid en onmacht waaruit Hij ons wil bevrijden: vrijlating van gevangenen en verdrukten en blinden laten zien?
ð Jezus belooft ons vrijheid. Groeien in vrijheid
wil zeggen dat ik steeds minder verloren loop op dwaalwegen die mij beletten om
ten volle te leven. Dat ik me steeds meer durf toe te vertrouwen aan de weg die
God zelf mij wijst.
ð Waar hang ik aan vast? Ga ik daadwerkelijk bij Jezus te rade om mij te laten bevrijden?? Heb ik de voorbije tijd zo iets mogen meemaken? Tot welke vrijheid nodigt Jezus mij uit?
3. Ten slotte belooft Jezus ons dat Hij Gods genade met ons wil delen. Hij wil, kan en zal ons de kracht en de inspiratie geven om uit te groeien tot mooie mensen, naar het beeld van God zelf.
ð Waar heb ik nu nood aan Gods genade: aan zijn
kracht, energie en leiding?
ð Vraag ik Jezus om die genade als ik voel dat ik die nodig heb? Aanvaard ik die genade dan, ook al wijst ze soms een andere richting uit dan ik gehoopt had?
Jezus is nieuw. Met Hem
wordt alles anders. Dit was zo, in de synagoge van Nazareth, 2000 jaar geleden.
Dit is zo vandaag. Aan ons de vrijheid
en dus de keuze, om zijn uitgereikte hand aan te nemen.
Reacties