Wat je als begeleider zeker niet mag doen in geval van twijfel

Een tijd geleden verscheen in het magazine 'Zeven keer jezelf overstijgen’ het verslag van een interview dat ik gaf aan Erik Galle. Thema was “raad geven aan twijfelenden”, een van de geestelijke werken van barmhartigheid. Hier volgen enkele uittreksels (3/6)

Ik geef geregeld geestelijke begeleiding aan mensen die een persoonlijk geloofstraject zoeken te bewandelen. Als begeleider is het belangrijk attent te zijn voor een niet altijd uitgesproken verlangen van de begeleide: “Jij kent me goed, jij hebt heel wat levenservaring, ervaring ook met het proces van een keuze te maken, zeg me wat ik moet doen.” 

Zelf weiger ik op de meest absolute manier om op die vraag in te gaan. Bij belangrijke keuzes ben je zelf de enige persoon die de beslissing mag en kan nemen. Jij bent immers de enige die alle informatie in je hart kan samenbrengen en kan onderscheiden waartoe je wordt uitgenodigd. 

Als iemand zegt dat het zijn vader was die zo graag wilde dat hij die studiekeuze maakte, dat het zijn ouders waren die vonden dat hij met dat meisje moest huwen, dan is dat uitermate pijnlijk om te beluisteren. Want alleen als je zelf een keuze maakt, is er de motivatie om ook op moeilijke momenten er voor te gaan. En die zijn er in gelijk welke gemaakte levenskeuze.

Nikolaas Sintobin sj