Nikolaas Sintobin sj over blinde vlekken bij prostestanten (1/4)




“Wat zijn de blinde vlekken die jij, als katholiek, opmerkt bij protestanten?” Die vraag werd me onlangs gesteld door een jonge protestantse vrouw. Voor Ignis Webmagazine schreef ik enkele gedachten hierover neer. Je vindt ze hier terug in vier stukjes. (1/4)

Wat zijn de blinde vlekken die jij, als katholiek, opmerkt bij protestanten? Die vraag werd me gesteld door een jonge vrouw, na afloop van een voordracht voor protestantse christenen. Ik woon en werk nu ruimschoots 5 jaar in Nederland. Regelmatig geef ik vorming over ignatiaanse spiritualiteit aan protestantse groepen. Nogal eens krijg ik daarbij soortgelijke vragen.

Alvorens in te zoomen op die blinde vlekken wil ik het volgende stellen. Wat mij het meest opvalt is hoezeer protestanten en katholieken hetzelfde geloof delen. Dit lijkt op het intrappen van een open deur. Toch hebben we deze evidentie meer dan eens durven vergeten. Dit neemt niet weg dat de geloofscultuur van de verschillende christelijke belijdenissen erg kan verschillen. Om nog te zwijgen over de liturgische cultuur.

Wat mij het meest opvalt is het verschil in het omgaan met persoonlijke verantwoordelijkheid. Protestanten benadrukken die verantwoordelijkheid sterk. Voor katholieken staat de kerkgemeenschap meer op de voorgrond. Het is, voor beiden, een tweesnijdend zwaard.

De snel toenemende secularisatie maakt dat de kerkstructuren in crisis zijn en sterk verzwakt. In het bijzonder op lokaal niveau. De verantwoordelijkheidszin van de protestanten lijkt me hier een troef. Ze stimuleert hen om zelf initiatieven te nemen; om, in woord en daad, zelf bij te dragen tot de ontwikkeling van hun plaatselijke gemeenschap. Katholieken hebben meer de neiging om de kat uit de boom te kijken. Meer in het bijzonder om te wachten tot er “van bovenuit” iets wordt aangereikt. Gebeurt dit niet, wat steeds vaker het geval is, dan dreigt de plaatselijke gemeenschap te verdampen.

Nikolaas Sintobin sj

Reacties

Anoniem zei…
Beste pater Nicolaas,
Een groot verschil tussen protestanten en katholieken is de organisatiestructuur. Waar protestantengemeenschappen een eigen brede verantwoordelijkheid hebben, is dat bij katholiekegemeenschappen de clerus de uiteindelijke zeggenschap heeft.
De katholieke gemeenschap heeft op cruciale momenten geen invloed waardoor er een andere attitude ontstaat.
Met een vriendelijke groet,
Martien Waaijer
20 januari 2019 om 09:26
Anoniem zei…
De Protestantse Kerk is een archipel van gemeenschappen en groepjes 1kor3,4. Hun versnippering heeft vaak te maken met doctrinaire geschillen. Hun predikanten komen vaak heel dominant over en ik mis het sacrale. Het lijkt meer een school. Bij Katholieken mis ik bijbelkennis en dialoog.
20 januari 2019 om 18:56
Anoniem zei…
Bekend is dat Protestante dominees gehuwd kunnen zijn en een gezin kunnen stichten. Er is geen lijdende Jezus aan het kruis waar te nemen en geen beelden of tabernakel. Het brood gaat rond, dus we geven het aan elkaar door zo ook de wijn en de kinderwijn. In het begin vond ik het jammer dat je bleef zitten en nu ben ik er aan gewend. Als katholiek voel ik me prettig in de deze kerk, de vele liederen die passen bij de preek ervaar ik intens. De kringgesprekken kan ik waarderen, er wordt aan elkaar ruimte gegeven..De kerkenraad bestaande uit kerleden is divers.De manier waarop de kinderen bij de nevendjenst betrokken worden kan ik waarderen evenzo als de preek die gehouden wordt. De openheid is groot ook van de dominee's die ik heb leren kennen. Ten zeerste waardeer ik dat er vrouwelijke dominees zijn. Het witte tafelkleed dat hier bij 'de maaltijd van de Heer' over het brood en de nog lege kelken wordt gelegd doet me denken aan 'de grote schoonmaak'. Door mijn verhuizing ben ik hier terecht gekomen, ik kwam iemand tegen en werd uitgenodigd voor het koor , langzaam aan ging ik deelnemen aan de kerkdienst en ik voel me er thuis.
20 januari 2019 om 19:30
Een reactie posten

Meest gelezen

Wat verrijzenis kan betekenen in de dierenwereld en in jouw leven - Adembenemende video

Afbeelding
Deze video-beelden zijn adembenemend. Een echte thriller met een onwaarschijnlijk einde. Zomaar, toevallig, opgenomen door toeristen in het Krugerpark in Zuid-Afrika. Onderaan vind je enkele vraagjes om met dit document naar de diepte te gaan. In deze beelden uit het dierenreservaat kan je zien hoe het leven sterker is dan de dood, hoe het brute geweld uiteindelijk het onderspit moet delven voor het broze nieuwe leven; in gelovige termen uitgedrukt, hoe God kiest voor wat klein en kwetsbaar is; of nog, hoe God het geknakte riet niet breekt en kleine en zwakke mensen groot maakt. Ook al kan dit lang duren, gaat het doorheen ups en downs, en lijkt alles totaal en reddeloos verloren. o Ik kan verwijlen bij deze beelden en deze boodschap in mij laten doordringen. Durf ik, ben ik bereid hierin te geloven? o Ik kan ook zien wat dit betekent in mijn leven: waar heb ik moeten vechten, waar hebben anderen gevochten met en voor mij en ben ík gered geworden uit iets wat objectief uitzichtl
Meer lezen

Wat doet de Paus daar toch met die opgestoken vinger? - Heerlijke videobeelden

Afbeelding
Paus Franciscus wordt uitgenodigd tot iets dat niet meteen zijn specialiteit is. Toch geeft hij deze Cubaanse circusartiesten een kans. En meteen ook zichzelf. Met een meer dan behoorlijk resultaat tot gevolg.   Hoe reageer jij als je iets gevraagd wordt waarvan alles doet vermoeden dat je het niet kan?   Dat gebeurt namelijk wel vaker in een mensenleven. Vaak wordt een mens geroepen tot iets waartoe hij zichzelf niet in staat acht en dat nochtans zijn weg naar geluk blijkt te zijn.  
Meer lezen

Waarom we stille zaterdag graag overslaan - de uitleg van Karl Rahner sj

Afbeelding
In de lezingendienst van het brevier vinden we op Stille Zaterdag een boeiende uitleg van Karl Rahner sj over Stille Zaterdag. Enkele uittreksels. “Als we denken aan Stille Zaterdag, valt iets merkwaardigs op: in ons godsdienstig leven slaan we deze dag over. We vieren Goede Vrijdag en Pasen, … Wat er tussen deze twee dagen ligt, namelijk Stille Zaterdag, slaan we over. … Toch belijden we, telkens als we de apostolische geloofsbelijdenis … uitspreken: Hij is nedergedaald ter helle . En dit is de tekst die bij Stille Zaterdag hoort. … Het betekent op de eerste plaats: Jezus is waarlijk gestorven. … De dood heeft Jezus vastgehouden als in banden. Hij was in de dood. … Omdat wij uit hetzelfde hout gesneden zijn en ook midden in het leven reeds onze dood sterven, kunnen wij zijn lot niet enkel van buiten af begrijpen, maar wij kunnen het delen. Gelovend ervaren wij dat zijn nederdaling in de machteloosheid van  ons mens-zijn alle paaszaterdag-uren van ons leven geheiligd heef
Meer lezen

Kan je vandaag nog in Jezus geloven zoals 2000 jaar geleden? - Homilie van Nikolaas Sintobin sj

Afbeelding
Homilie van Beloken Pasen Een tijd geleden bracht ik het WE door met een jong koppeltje. Ze zijn 25 jaar oud en kennen elkaar reeds 8 jaar. Ze wonen beiden in Parijs. Beide jonge mensen willen trouwen met elkaar en gedurende dat WE hebben we hun huwelijk voorbereid. Ik vroeg hen me uit te leggen wat het christelijk geloof voor hen precies betekent.   Hoewel ze dit niet afgesproken hadden, vatten ze elk hun geloof in drie punten samen: 1)     een aantal waarden; 2)     een relatie tot een liefhebbende God; 3)     en een houding van verantwoordelijkheid naar de andere mensen. Ik zei hen vervolgens   dat christenen deze drie punten gemeenschappelijk hebben met Joden en moslims. Dat, bijgevolg, deze drie elementen, hoe belangrijk ook, niet typisch christelijk zijn. Beiden waren verbouwereerd. Ik denk nochtans dat vele christenen desgevraagd een gelijkaardig antwoord zouden geven. Het Evangelie van deze Beloken Pasen gaat hierover: het geloof in Jezus als de
Meer lezen

Over wassen van een aidszieke en Witte Donderdag - homilie Nikolaas Sintobin sj

Afbeelding
Witte Donderdag  2024 Als   jezuïet in opleiding woonde ik in Parijs. Elke zaterdagmorgen was ik er vrijwilliger op een dienst voor palliatieve zorgen. De helft van de bedden was voorbehouden voor terminale aidspatiënten. Een van hen was Jean-Louis, een dertiger. Hij was vel over been. Gevolg van chronische diaree. Ik stapte zijn kamer binnen om wat bij te praten. Op dat eigenste ogenblik zag ik Jean-Louis uit zijn bed opspringen. Net op tijd om te voorkomen dat hij zichzelf zou bevuilen door de gevolgen van een zoveelste oncontroleerbare darmkramp. De geur was onuitstaanbaar. Maar nog pijnlijker was de gelaatsuitdrukking van die naakte man. Hij wist niet waar te kruipen van schaamte en walging. Ik ook niet … Amper een minuut later stond er een verpleegster. Een jong meisje met een prachtige glimlach. Met een kwinkslag stapte ze, door de smurrie heen,   naar Jean-Louis toe. Ze reinigde hem en hielp hem terug zijn bed in. Haar eigen baby had ze niet met meer zachtheid en liefde
Meer lezen

De verrijzenis van Jezus is geen toverpilletje - Homilie van Nikolaas Sintobin sj voor Pasen

Afbeelding
  Homilie voor Paaszondag Handelingen 10,34a.37-43                 Kolossenzen 3,1-4                   Johannes 20,1-9 Als ik denk aan Kerstmis, dan komen spontaan woorden bij me op als familie en gezelligheid. Als ik denk aan Pasen, dan voel ik vreugde en hoor ik het halleluja van Händel weerklinken. Als ik echter de evangelietekst van deze paaszondag lees, dan vind ik geen spoor van die vreugde of van de muzikale overdaad van Händel terug. Integendeel. Johannes biedt een bijna onderkoelde beschrijving van de ontdekking van het lege graf en van het begin van het verrijzenisgeloof. Ook de daaropvolgende scène van het johannesevangelie, de ontmoeting tussen Maria Magdalena en de verrezen Jezus, is nog steeds stil en aarzelend. Het is pas naar de avond van die dag toe, als Jezus zijn angstige leerlingen ontmoet, dat voor het eerst sprake is van vreugde. De vreugde van het geloof in de verrijzenis is    duidelijk niet zomaar gekomen. Pasen is geen toverpilletje dat de pijn van het absurde
Meer lezen