Het onschatbare goddelijke geschenk waarvan protestanten zichzelf dreigen te beroven (4/4)


“Wat zijn de blinde vlekken die jij, als katholiek, opmerkt bij protestanten?” Die vraag werd me onlangs gesteld door een jonge protestantse vrouw. Voor Ignis Webmagazine schreef ik enkele gedachten hierover neer. Je vindt ze hier terug in vier stukjes. (4/4)

Tot slot nog iets over de heiligen. De protestantse weerstand en argwaan die ik hier merk lijkt me vaak te spreken over onbegrip over waar het eigenlijk om gaat. Het is een feit dat er excessen zijn - geweest - bij de heiligenverering. Door zich principieel af te keren van dit gebruik dreigen protestanten zich echter te beroven van een onschatbaar geschenk van God. 

Heiligen zijn christenen waarvan de gelovige gemeenschap, na grondig onderzoek, heeft besloten dat zij iets bijzonders laten zien van Gods heiligheid. Hun leven is een inspiratiebron voor alle mogelijke aspecten van het christen zijn. Heiligverklaring behoedt deze getuigenissen voor de vergetelheid en biedt het waarmerk van betrouwbaarheid. De heiligen blijven mij inspireren en uitdagen om meer gezel van Jezus te zijn. 

Dit wens ik ook mijn protestantse vrienden toe.

Nikolaas Sintobin sj

Reacties

Bert zei…
Waarom polariseren, denken in vroeger, telkens opnieuw dat "wij-zij" denken. Jezus boodschap was samenbrengen wat verstrooid was. Enige vorm van oecumenisch denken mis ik toch heel erg in uw blog berichten.
30 januari 2019 om 08:40
Nikolaas Sintobin sj zei…
Ter info voor Bert: het Nederlands Dagblad, een belijdend protestants dagblad, vroeg om deze serie te mogen overnemen.
30 januari 2019 om 08:48
Anoniem zei…
Geloven is in wezen dat je geloofd in het goede, dat we elkaar zien en het leed dat een ander heeft leert verstaan. Dat je niet alleen aan jezelf denkt maar ook aan de ander. Politiek gezien betekent dit dat er een beleid is dat aan de armlastigen en de zieken denkt en aan hen die onderdrukt of vervolgd worden. Uiteraard is het van belang dat de pesoon in kwestie de gaven die hij heeft leert te gebruiken om een bestaan op te kunnen bouwen. Scholing en huisvesting en goede voeding dragen hier toe bij. Gemeenschaps gelden hebben een functie . Het is van belang dat er vele visies zijn om onderdrukking en klakkeloos aannemen te voorkomen. Het geloof werkelijk belijden vraagt iets en God kan richting wijzen.
Jezus deed voor en velen anderen doen nog steeds voor op de manier die past bij de persoon, bij de groep binnen de samenleving.
Wij zijn mensen en hoeven eigenlijk geen Protestant of Katholiek te zijn laat staan een Heilige. We hoeven niet hoogdravend te zijn alleen waarlijk mens.Waarlijk mens zijn toont openheid, biedt vertrouwen en veiligheid, grijpt in waar nodig en staat open voor discussie.
Het mystieke, de stilte en het het innerlijk heiligen zijn samen met het respect hebben voor werkelijkheden die dienend kunnen zijn voor jezelf en voor de samenleving. Het Koninkrijk Gods. Een weg van geloof hoop en liefde waar altijd aandacht voor nodig is willen we als mens op deze aarde blijven leven.
30 januari 2019 om 11:32
Anoniem zei…
Ik las in t voorgaande een waarheid van Meden en Parten. Het christendom is een godsdienst met historiciteit.
Heiligen gaven een antwoord in een situatie. Dat maakt het verschil. Heiligen geven iets mee voor later ook al is het 700 jaar geleden.
30 januari 2019 om 12:15
Anoniem zei…
Ik ga verder met nog sterker. Ze kunnen nu meer doen voor ons dan toen ze leefden. Na hun bestaan in de wereld schouwen ze God van aangezicht tot aangezicht, waardoor hun contact met ons gezuiverd wordt. Door hun heiligverklaring door de Kerk mogen we ook geloven dat wij hun voorspraak kunnen afsmeken. Ik ben zeker dat bepaalde heiligen me nooit in de steek zullen laten.
30 januari 2019 om 16:05
Annie zei…
Bij wie moeten de heiligen voorspreken? Wie moet door hen op een ander gedacht gebracht worden? Toch niet de algoede God, die niets dan liefde is? Wie dan wel?
Wanneer wordt iemand heilig verklaard? Wat is daarvoor nodig? Gelukkig heeft de huidige paus de prijs van de heiligverklaringen drastisch naar beneden gebracht. Tot voor kort moest je wel rijke vrienden hebben (of tot een rijke congregatie behoren) om heilig (verklaard)te kunnen worden. En wat met al de historische excessen? De heiligverklaringen om politieke redenen, bijvoorbeeld, zoals Jeanne d'Arc. Ik ben nog niet zeker, als de balans wordt opgemaakt van positieve en negatieve punten van heiligenverering en heiligverklaringen, lange welke kant ze dan doorslaat. Wat niet wegneemt dat ik een paar favoriete heiligen heb: Damiaan, Pater Kolbe, Romero, bijvoorbeeld, maar ook niet heilig verklaarde heilige mensen die mij inspireren.
30 januari 2019 om 21:20
Anoniem zei…
Door de heilige Katharina van Alexandrie en de Aartsengel Michael kon Jeanne d'Arc haar volk verlossen van de vijand en kwam er een einde aan de Honderjarige oorlog. Bovendien heeft de Kerk een blunder van formaat ingezien door dit meisje te veroordelen.
1 februari 2019 om 13:10
Anoniem zei…
Anoniem van 1 februari, de kerk heeft wel meer blunders geslagen over christelijke zielen die al Heilig waren tijdens hun leven, maar veroordeeld werden als ketters door de Kerk hiërarchie. Ik begrijp eigenlijk niet dat protestanten zo tegen voorbeelden van heiligen kunnen zijn. Want dat zijn nu juist de christenen die het meest veroordeeld werden en het meest gekruisigd werden door de Heilige Kerk. Ik vind dat protestanten juist daar een voorbeeld moeten aannemen. Deze Heilige zijn allemaal binnen de kerkstructuren gebleven om de wantoestanden naar buiten te brengen en in meest erbarmelijke omstandigheden voor de minste en zwakste te strijden binnen de kerkelijke instituten. Die zijn niet zo zwak geweest om te vertrekken en de kerk maar in twee te verdelen zoals Luther gedaan heeft met zijn laffe propaganda affiche aan de kerkdeur om daarna met zijn paard te gaan vluchten. De protestanten zouden wat meer het vuur van deze Heiligen mogen opsnuiven in hun gebed, zo kan er misschien terug eenheid komen binnen de kerkgemeenschappen.
1 februari 2019 om 20:51
Anoniem zei…
Alles is heel interessant, maar vanaf 51:10 is het heel interessant voor allen die geloven in de protestantse reformatie. http://www.radiomaria.be/de-kerk-leeft/getuigenis-van-marino-restrepo-deel-1/
5 februari 2019 om 09:40
Een reactie posten

Meest gelezen

Waar het feest van Maria Tenhemelopneming eigenlijk over gaat

Afbeelding
Op www.igniswebmagazine.nl  verscheen een bijdrage van de hand van Peter van Dael sj, kunsthistoricus. Vertrekkend van een gravure probeert hij, doorheen de visuele en litteraire heen, door te stoten naar de kern van het mysterie dat de Katholieke Kerk vandaag viert. Hieronder een uittreksel uit de overweging van Peter van Dael sj "Op het feest van Maria Tenhemelopneming vieren de gelovigen hun roeping. Waartoe zij geroepen zijn, wordt hun in beelden en visioenen voorgehouden. En ook de weg daartoe: het is de weg van de kleine dienstmaagd, die niet uit is op macht en rijkdom, maar gelooft in haar roeping, en haar rijkdom zoekt in God, die de geringen verheft en de hongerigen overlaadt met gaven. Zij vieren een visioen, dat werkelijkheid wordt telkens wanneer zij kiezen voor dienstbetoon in plaats van machtsvertoon." Klik hier om het volledige artikel te lezen.
Meer lezen

Franciscus: bange christenen worden als opgesloten dieren

Afbeelding
Uittreksel uit de homilie van paus Franciscus dd 15 mei 2015 (commentaar op Hand 18, 9-18 ) Daarom zegt   Jezus tot Paulus: “Wees niet bang. Blijf verkondigen.” Angst is geen christelijke houding. Je zou kunnen zeggen dat het de houding is van een opgesloten dier, zonder vrijheid,   dat niet in de toekomst kan kijken, iets nieuw beginnen, goed doen … altijd maar neen. “Neen, wat het is gevaarlijk, want, want ….” Dit is een ondeugd. Angst maakt kapot. Wees niet bang en   vraag om de genade van de moed, de moed van de Heilige Geest die Hij ons zendt. Er zijn angstige gemeenschappen, die altijd kiezen voor zekerheid: “Neen, neen, we doen het niet … Neen, neen, dit is niet mogelijk, dat is   niet mogelijk.” Het lijkt wel alsof ze boven de ingang geschreven hebben: “Verboden toegang”. Alles is verboden als gevolg van angst. Als je zo’n gemeenschap binnentreedt dan voel je dat de lucht er verschraald ruikt. Het is immers een zieke gemeenschap. Angst maakt een gemeenschap ziek.
Meer lezen

Hoe ga jij om met problemen? Op welke van beide kleuters lijk jij het meest? - Heerlijk videootje

Afbeelding
Omgaan met problemen is iets wat je leert.   Het ene jongetje gaat er meteen tegenaan en vindt een oplossing. Het andere kind heeft nog een lange weg te gaan.   Opvoeden en leren duurt een leven lang.   Wat heb jij de laatste tijd geleerd inzake het omgaan met problemen? Waar is er nog ruimte voor groei? Klik hier om dit heerlijke videootje te bekijken of klik op de onderstaande foto om rechtstreeks naar YouTube te gaan.
Meer lezen

De eenzaamheid van een gouden ciborie - Citaat van Theresia van Lisieux

Afbeelding
Ingetreden in de Karmel als 15-jarige en gestorven op 24-jarige leeftijd, is Thérèse van Lisieux een van de grote heiligen van onze Kerk. Haar autobiografie ( Geschiedenis van een ziel ) is een parel.  Ziehier een uittreksel voor deze zondag. Nalv haar verlangen om regelmatig de communie te mogen ontvangen (iets wat toen niet gebruikelijk was) schrijft Theresia het volgende: "God daalt niet iedere dag uit de hemel af om in een gouden ciborie te verblijven; Hij zoekt een andere hemel die Hem oneindig veel dierbaarder is dan de eerste, namelijk de hemel van onze ziel, die naar zijn beeld gemaakt is, de levende tempel van de aanbiddelijke Drie-eenheid."
Meer lezen

Over een ergerlijke Jezus en de gewone dingen van het leven - homilie van Nikolaas Sintobin sj voor deze zondag

Afbeelding
Homilie voor de negentiende zondag door het jaar (B) 1 Koningen 19,4-8; Efeziërs 4,30-5,2; Johannes 6,41-51   Velen onder ons hebben deze morgen brood of andere graanproducten gegeten. Gewoon, zoals altijd. Brood maakt deel uit van onze dagdagelijkse werkelijkheid.  We staan er niet bij stil. We hebben het eenvoudigweg in huis. Ook onze taal verwijst ernaar: “broodnodig”, “zijn brood verdienen”, “zwart brood eten” enzovoort. Zo dadelijk zullen de misdienaars de hosties aanbrengen, het brood om de eucharistie te vieren. In geloof weten wij dat die kleine ronde stukjes ongedesemd tarwebrood, eens geconsacreerd, het lichaam zelf zullen worden van de Verrezen Heer die zich aan ons aanbiedt.  Ook hiermee zijn we vertrouwd. We horen en zien het elke week en meestal eten we ook elke week zo’n stukje brood. Als we er even over nadenken is dit eigenlijk helemaal niet zo gewoon. Wel integendeel. Wie hier bij stilstaat, in gebed of kritisch rationeel, die moet hier wel door verwonderd zij
Meer lezen

Wat is de essentie van het christendom - Het antwoord van toptheoloog Bernard Sesboüé sj

Afbeelding
Bernard Sesboüé sj overleed in 2021. Hij blijft in Frankrijk één van de meest toonaangevende theologen. Tijdens mijn theologiestudie in Parijs ging ik hem regelmatig opzoeken. Hij was mijn studiebegeleider. Hieronder vind je zijn antwoord op de vraag: “Wat is volgens u de essentie van het christendom?”    De essentie ligt in de openbaring dat God zich voor de mens interesseert. In alle religies zien we dat de mens God zoekt. In het christendom zien we dat God zich naar de mens keert. Dit betekent niet dat God in andere religies de mens niet zoekt, maar de joods-christelijke godsdienst is de enige die dat thematiseert.  Het christendom onthult de stap van God naar de mens. Voor het christendom is het essentieel dat God bestaat, maar nog essentiëler dat de mens bestaat voor God.  De moderniteit desinfecteert God: de mens zou zich niet meer interesseren voor God en God niet meer voor de mens. Dat kan niet volgens het christendom. De mens redt zichzelf niet door zijn werken, we worden ge
Meer lezen

Paus Franciscus legt uit wanneer God vreugde ervaart - citaat

Afbeelding
Hoofdstuk 15 uit het Evangelie volgens Lucas bevat drie parabels over barmhartigheid: het verloren schaap, de verloren penning en de parabel over de vader van twee zonen. Die laatste parabel is de langste en kenmerkend voor de heilige Lucas. Het verhaal gaat over de ‘verloren zoon’ en de zoon die gelooft dat hij ‘rechtschapen’ en ‘godvrezend’ is. Deze drie parabels spreken over de vreugde van God. God is blij. Dit is toch wel opvallend: God is vervuld van vreugde! En wat betekent nu die blijdschap van God? De vreugde van God betekent barmhartigheid… Het is de blijheid van de herder die zijn lammetje terugvindt. Het is de vreugde van de vrouw die haar penning terugvindt. En het is de blijdschap van de vader die zijn verloren zoon thuis welkom heet. De zoon waarvan men dacht dat hij dood was. Maar die opnieuw tot leven is gekomen en die terug naar huis is gekeerd. Hier is het volledig Evangelie - hier! De hele Blijde Boodschap, alles van het christendom, staat hier. Maar men moet ver
Meer lezen

Theresia van Lisieux omschrijft wat volmaaktheid is - citaat

Afbeelding
Ingetreden in de Karmel als 15-jarige en gestorven op 24-jarige leeftijd, is Theresia van Lisieux een van de grote heiligen van onze Kerk. Haar autobiografie ( Geschiedenis van een ziel ) is een parel. Het getuigt van een uitzonderlijk geloof, onderscheidingsvermogen en ervaring in de liefde. Graag bied ik u enkele uittreksels aan. Jezus was zo goed mij over dit mysterie te onderrichten. Hij bracht mij het boek van de natuur onder ogen. Ik begreep dat alle bloemen die Hij geschapen heeft mooi zijn. De pracht van de roos en het smetteloze wit van de lelie nemen het kleine viooltje niet zijn geur af of het madeliefje zijn schitterende eenvoud.  Ik begreep dat als alle kleine bloempjes rozen wilden zijn, de natuur dan haar lentetooi zou verliezen. De velden zouden niet meer versierd zijn met bloempjes. En zo is het ook in de wereld van de zielen, de tuin van Jezus.  Hij heeft grote heiligen willen scheppen die vergeleken kunnen worden met de lelie en de rozen, maar Hij heeft ook kleinere
Meer lezen

En mocht de paus beslissen om de jezuïeten op te heffen? Homilie van Nikolaas Sintobin sj voor deze zondag

Afbeelding
Hieronder vind je mijn homilie voor deze zondag. 22 ste zondag jaar B Deuteronomium 4,1-2.6-8    Jacobus 1,17-18.21b-22.27      Marcus 7,1-8.14-15.21-23 Misschien ken je dit verhaal wel. Het is waar gebeurd. De oude Ignatius werd in Rome ooit aangesproken door een jonge jezuïet met een nogal gedurfde vraag. Vader Ignatius, hoe zou u reageren mocht de paus beslissen de Sociëteit van Jezus op te heffen? Ignatius keek de jonge man aan en had zijn antwoord meteen klaar: ik denk dat ik snel naar de kapel zou gaan. Ik zou er een minuut of 10 voor het heilig sacrament bidden en vervolgens, met grotere vreugde, op zoek gaan naar een betere wijze om God onze Heer te dienen . Misschien vindt u dit wel vreemd. Was Ignatius dan zo weinig bekommerd om die Sociëteit van Jezus? Dat was toch zijn levenswerk? Ik vermoed dat Ignatius zielsveel hield van dat bijzondere apostolische instrument waarvan hij de geestelijke vader was. Maar dat belette hem niet te beseffen dat het uiteindeli
Meer lezen