Nikolaas Sintobin sj over blinde vlekken bij prostestanten (1/4)




“Wat zijn de blinde vlekken die jij, als katholiek, opmerkt bij protestanten?” Die vraag werd me onlangs gesteld door een jonge protestantse vrouw. Voor Ignis Webmagazine schreef ik enkele gedachten hierover neer. Je vindt ze hier terug in vier stukjes. (1/4)

Wat zijn de blinde vlekken die jij, als katholiek, opmerkt bij protestanten? Die vraag werd me gesteld door een jonge vrouw, na afloop van een voordracht voor protestantse christenen. Ik woon en werk nu ruimschoots 5 jaar in Nederland. Regelmatig geef ik vorming over ignatiaanse spiritualiteit aan protestantse groepen. Nogal eens krijg ik daarbij soortgelijke vragen.

Alvorens in te zoomen op die blinde vlekken wil ik het volgende stellen. Wat mij het meest opvalt is hoezeer protestanten en katholieken hetzelfde geloof delen. Dit lijkt op het intrappen van een open deur. Toch hebben we deze evidentie meer dan eens durven vergeten. Dit neemt niet weg dat de geloofscultuur van de verschillende christelijke belijdenissen erg kan verschillen. Om nog te zwijgen over de liturgische cultuur.

Wat mij het meest opvalt is het verschil in het omgaan met persoonlijke verantwoordelijkheid. Protestanten benadrukken die verantwoordelijkheid sterk. Voor katholieken staat de kerkgemeenschap meer op de voorgrond. Het is, voor beiden, een tweesnijdend zwaard.

De snel toenemende secularisatie maakt dat de kerkstructuren in crisis zijn en sterk verzwakt. In het bijzonder op lokaal niveau. De verantwoordelijkheidszin van de protestanten lijkt me hier een troef. Ze stimuleert hen om zelf initiatieven te nemen; om, in woord en daad, zelf bij te dragen tot de ontwikkeling van hun plaatselijke gemeenschap. Katholieken hebben meer de neiging om de kat uit de boom te kijken. Meer in het bijzonder om te wachten tot er “van bovenuit” iets wordt aangereikt. Gebeurt dit niet, wat steeds vaker het geval is, dan dreigt de plaatselijke gemeenschap te verdampen.

Nikolaas Sintobin sj

Reacties

Anoniem zei…
Beste pater Nicolaas,
Een groot verschil tussen protestanten en katholieken is de organisatiestructuur. Waar protestantengemeenschappen een eigen brede verantwoordelijkheid hebben, is dat bij katholiekegemeenschappen de clerus de uiteindelijke zeggenschap heeft.
De katholieke gemeenschap heeft op cruciale momenten geen invloed waardoor er een andere attitude ontstaat.
Met een vriendelijke groet,
Martien Waaijer
20 januari 2019 om 09:26
Anoniem zei…
De Protestantse Kerk is een archipel van gemeenschappen en groepjes 1kor3,4. Hun versnippering heeft vaak te maken met doctrinaire geschillen. Hun predikanten komen vaak heel dominant over en ik mis het sacrale. Het lijkt meer een school. Bij Katholieken mis ik bijbelkennis en dialoog.
20 januari 2019 om 18:56
Anoniem zei…
Bekend is dat Protestante dominees gehuwd kunnen zijn en een gezin kunnen stichten. Er is geen lijdende Jezus aan het kruis waar te nemen en geen beelden of tabernakel. Het brood gaat rond, dus we geven het aan elkaar door zo ook de wijn en de kinderwijn. In het begin vond ik het jammer dat je bleef zitten en nu ben ik er aan gewend. Als katholiek voel ik me prettig in de deze kerk, de vele liederen die passen bij de preek ervaar ik intens. De kringgesprekken kan ik waarderen, er wordt aan elkaar ruimte gegeven..De kerkenraad bestaande uit kerleden is divers.De manier waarop de kinderen bij de nevendjenst betrokken worden kan ik waarderen evenzo als de preek die gehouden wordt. De openheid is groot ook van de dominee's die ik heb leren kennen. Ten zeerste waardeer ik dat er vrouwelijke dominees zijn. Het witte tafelkleed dat hier bij 'de maaltijd van de Heer' over het brood en de nog lege kelken wordt gelegd doet me denken aan 'de grote schoonmaak'. Door mijn verhuizing ben ik hier terecht gekomen, ik kwam iemand tegen en werd uitgenodigd voor het koor , langzaam aan ging ik deelnemen aan de kerkdienst en ik voel me er thuis.
20 januari 2019 om 19:30
Een reactie posten

Meest gelezen

Advent, een vreemde en wellicht confronterende uitnodiging - Een nieuwe serie van Nikolaas Sintobin sj (1/4)

Afbeelding
  1.      Advent is voorbereiding Met de advent begint een tijd van voorbereiding. Het is flink minder lang dan de veertigdagentijd voor Pasen. Toch duurt het vier volle weken. Is dat wel nodig? Kan je niet gewoon het kerstfeest vieren eens het zover is, kort en krachtig? Is al dat adventsgedoe geen tijdverlies? Waarom maken we het zo ingewikkeld?   Het tegendeel is waar. Heb je ooit gehoord van de wet van de traagheid ? Wij mensen zijn traag. Om goed te beseffen wat er gaande is hebben we tijd nodig. De zaken moeten voor ons kunnen indalen willen we ze op hun echte waarde kunnen inschatten. Dat is een verschil tussen een computer en een menselijk wezen. We hebben nu eenmaal een lichaam, een persoonlijke geschiedenis, een hart en nog meer van die moeilijk grijpbare dingen.   Er is nog iets anders. Advent gaat over verlangen. Welnu, verlangen is een van de weinige dingen die sterker worden naarmate de vervulling ervan wordt uitgesteld. Door je bewust vi...
Meer lezen

Hoe een stamelende en schijnbaar verwarde oude jezuïet mij de diepere betekenis van de Advent deed ontdekken - Homilie van Nikolaas Sintobin sj voor de vierde zondag van de advent

Afbeelding
Hieronder vind je mijn homilie voor deze zondag. Vierde zondag van de advent C Micha 5,1-4a               Hebreeën 10,5-10                   Lucas 1,39-45 Tijdens mijn eerste Advent als jonge jezuïet in opleiding liep ik stage bij pater Jef Van den Broeck, een klein, graatmager mannetje. Je kon hem met één zucht omver blazen. De hongersnood van de tweede wereldoorlog had Jef een long gekost. Als hij in het publiek het woord nam verloor hij na gemiddeld twee zinnen de draad van zijn betoog. En als hij voorging in de eucharistie dan wist je wel hoe het begon, maar was je nooit helemaal zeker hoe het zou eindigen.   Wat kan je met zo iemand aanvangen, zou een mens denken. In de stad Aalst, waar deze jezuïet zijn hele leven doorbracht, was de pater nochtans een beroemdheid. Hij had een heus dorp uit de gro...
Meer lezen

Het echte schandaal van het christendom - Bernard Sesboüé sj

Afbeelding
Bernard Sesboüé sj (+ 2021), een Franse medebroeder, was een gerenommeerd theoloog. Onderstaand citaat komt uit zijn boek: "L'Evangile et la tradition".  Het echte schandaal van het christendom    De christelijke boodschap is drager van een buitengewone aanspraak: zij verkondigt dat de uiteindelijke zin van het leven van elke mens en van al de mensen, gisteren, vandaag en morgen, en dat hun heil, ttz hun volmaakte geluk en hun volledige bevrijding, hen worden aangereikt door één mens. Één mens te midden van miljarden, wiens obscure bestaan in een uithoek van de wereld en de geschiedenis tegelijkertijd van doorslaggevende betekenis is voor alle volken van het heelal.   De Goede Boodschap voor de mens vandaag komt van die Jood die geleefd heeft in Galilea en gestorven is in Judea onder de heerschappij van Pontius Pilatus.  Wat die mens meegemaakt heeft blijft op een mysterieuze maar daadwerkelijke wijze actueel voor ons en tot aan het einde van de tijd. Zijn ...
Meer lezen

Durf jij de Advent aan in jouw leven? - Aangrijpend en bevragend advents-videootje

Afbeelding
Klik hier om dit wondere videootje te bekijken Wat zijn in jouw leven belemmeringen om naar anderen toe te gaan? Wie of wat houdt jou tegen? Wat helpt jou om toch naar de ander toe te gaan? Wat zou het mogelijk kunnen maken om de relatie te herstellen? Doe je het? Waag je het erop? Ook al is het niet gemakkelijk of moet je een risico nemen? Advent wil zeggen: Hij komt naar ons toe … Klik hier om dit wondere videootje te bekijken  of klik op onderstaande foto.
Meer lezen

Wat is nu eigenlijk precies de christelijke hoop? - Vertaling van de homilie van paus Franciscus in de nachtmis 2024

Afbeelding
  Lees hieronder de homilie die paus Franciscus tijdens de nachtmis. Het centrale thema is de hoop. Ik heb ze voor u vertaald uit het Italiaans. Een engel van de Heer, gehuld in licht, verlicht de nacht en brengt de herders het goede nieuws: Ik verkondig u een vreugdevolle boodschap, die bestemd is voor heel het volk. Heden is u een Redder geboren, Christus, de Heer, in de stad van David. (Lc 2,10-11). Te midden van de verwondering van de armen en het gezang van de engelen opent de hemel zich op aarde: God is één van ons geworden om ons als Hem te maken. Hij is naar ons afgedaald om ons op te tillen en terug te brengen in de omarming van de Vader. Dit, zusters en broeders, is onze hoop. God is de Emmanuël, God-met-ons. De oneindig grote is klein geworden; het goddelijke licht heeft geschenen in de duisternis van de wereld; de glorie van de hemel heeft zich laten zien op aarde. En hoe? In de nederigheid van een Kind. En als God komt, zelfs wanneer ons hart op een eenvoudige kribbe ...
Meer lezen

Wat Herman Van Rompuy ontdekte in mijn nieuwste boek: "Op het kompas van de vreugde"

Afbeelding
  Herman Van Rompuy las mijn nieuwste boek en schreef er deze korte recensie over. Nikolaas Sintobin is een jezuïet die niet meer aan een school of niet aan een fysieke parochie is verbonden maar aan het internet en aan het boek. Hij publiceerde zopas een nieuw boekje: ‘Kompas van de vreugde. Ignatius van Loyola als Levensgids’. (Kokboekencentrum Uitgevers Utrecht) . Nikolaas heeft in uiterst bevattelijk Nederlands het levensverhaal van de Bask Ignatius verteld, de stichter van de Sociëteit van Jezus, de jezuïeten. De godservaring van de latere heilige tijdens zijn herstel na zwaar gewond te zijn geweest op het slagveld, zijn innerlijke bekering daarna om steeds beter Christus na te volgen, zijn pelgrimstocht om te weten te komen wat Jezus van hem verlangt, de consultatie van zijn diepste gevoelens daartoe, de gegroeide overtuiging dat de zin van ons leven niet iets is dat we zelf hoeven te bedenken maar we moeten stap voor stap ontdekken hoe God zelf ons uitnodigt. De mens moet le...
Meer lezen

Wees blij (gaudete): waarom vreugde centraal staat in het leven van de christen (video met Nikolaas Sintobin sj)

Afbeelding
  Deze derde zondag van de advent wordt ook de gaudete( wees blij) -zondag genoemd. De Bijbellezingen van vandaag zijn één vreugdekreet. Advent is het feest van de vreugde. Het hele christelijke geloof is één lange leerschool in vreugde. Hieronder vind je enkele citaten uit die lezingen. Daaronder vind je een video waarin ik commentaar geef bij een verrassende uitspraak van paus Franciscus over die vreugde. Sef 3, 14-18a Sion, jubel van vreugde, juich, Israël, verheug u en wees blij, Jeruzalem, Uitermate verheugt Hij zich om u, door zijn liefde maakt Hij u nieuw; Hij jubelt om u van vreugde.   Jes. 12, 2-3, 4bcd, 5-6 Verheugt u en juicht, gij die Sion bewoont, want Israëls Heilige woont in uw midden. Fil. 4, 4-7 verheugt u in de Heer te allen tijde. Nog eens: verheugt u! Klik op de foto om te kijken naar de video of kijk rechtstreeks op YouTube via deze link: https://www.youtube.com/watch?v=GoLF-4RUGD4
Meer lezen

"Een kanonskogel leidt tot bekering" - Eerste podcast met Nikolaas Sintobin sj over zijn nieuwe boek: een verhaal, een tip en een oefening

Afbeelding
Voor theologie.nl schreef ik een serie van acht originele podcasts van telkens 8 minuten over mijn nieuwe boek " Op het kompas van de vreugde. Ignatius van Loyola als levensgids. " In elke podcast licht ik één thema kort toe, geef ik een tip en eindig ik met een oefening.  Deze eerste podcast heeft als titel: "Een kanonskogel leidt tot bekering". Klik hier om naar de podcast te luisteren . Klik hier om het boek te bestellen .
Meer lezen

Waarom advent zo confronterend en uitdagend is - Een overweging van Nikolaas Sintobin sj (2/4)

Afbeelding
 2.  Advent is verwachten Advent is een tijd van wachten en van verwachten. Blij en vol hoop. Dit zijn houdingen die ook voor christenen niet altijd verworven goed zijn.   Advent is geloven dat er iets goed naar je toekomt. Met die bijzonderheid dat je niet precies weet wat het zal zijn. Ook niet waar, hoe en wanneer.   Als een moeder in verwachting is, weet ze dat er een kindje komt. Wat voor een mens het uiteindelijk zal worden wordt pas duidelijk in de loop van de jaren.   Dat geldt ook met wat God elk van ons wil aanbieden. Het enige waarop we mogen vertrouwen is dat het beter is dan wat we zelf kunnen bedenken.   In die zin is advent best confronterend en uitdagend. Wacht ik eigenlijk wel ergens op? Wat is mijn verwachting? Geloof ik dat God voor mij iets goed in petto heeft, ook al heb ik wellicht geen idee wat dat kan zijn? Ben ik bereid mijn eigen invulling van wat komen gaat los te laten om het open en onbevangen te kunnen ontvangen, eens het zich ...
Meer lezen