Durven vertrouwen op wat komt: een nieuwe serie van Nikolaas Sintobin sj over vertrouwen (1/6)
Voor de glossy LFK schreef ik een overweging over vertrouwen. In deze serie bied ik enkele
uittreksels aan. (1/6)
Vertrouwen
is in onze samenleving flink in crisis. Niet dat we er niet naar verlangen.
Integendeel. De meesten onder ons vinden het belangrijk om mensen om zich heen
te hebben op wie ze kunnen vertrouwen. Toch hebben velen het steeds moeilijker
om te vertrouwen in mensen en, ruimer, in het leven. Hoezeer ze ook verlangen
om te kunnen vertrouwen, het is de argwaan die de bovenhand heeft. De enige die je echt kan vertrouwen ben
jezelf, hoor je vaak. Toch heb je mensen die opmerkelijk vertrouwvol in het
leven staan. Is het dan zo dat vertrouwen voorbehouden is voor een klein
groepje geluksvogels?
Ik
denk dat je als mens niet of nauwelijks kan leven zonder vertrouwen. Positief
uitgedrukt, dat het echt zinvol en soms gewoon nodig is om te vertrouwen. Ruimer,
dat een bewuste en doordachte keuze voor vertrouwen je kan helpen om een meer
vervullend en rijk leven te leiden.
Om
te leven in onze wereld - die ruimer is dan jezelf - moet je uit je zelf
leren treden. Mens worden heeft veel te maken met contact leren leggen met de
wereld buiten jou. Het kleine kind staat voor de uitdaging om het veilige en
besloten cocon van het ik te verlaten om naar de ruimere wereld toe te gaan. In
het bijzonder naar de andere mens.
Dit
kan maar als je het aandurft om te vertrouwen in iets of iemand die je niet
volledig kunt controleren, die je ontsnapt, die je te boven gaat. Maar waar je
toch op rekent.
Kijk
naar je eigen ervaring. Als je de eerste keer fietste zonder zijwieltjes, toen
je voor het eerst zwom zonder armbandjes, voor het eerst bewust je intimiteit
opende voor een vriend of vriendin enz. Daar komt steeds een belangrijke dosis
onzekerheid aan te pas; een onbekende en ongrijpbare factor die je erbij moet
nemen. Het gaat hier niet over weten met zekerheid dat je niet zal vallen, dat
de ander je zal respecteren. Er is steeds een deel sprong in het onbekende:
vertrouwen. Volledige zekerheid heb je nooit. Wie deze sprong niet of moeilijk
durft te wagen zal het moeilijk hebben om zich ten volle te kunnen ontplooien
als mens.
Nikolaas Sintobin sj
Reacties
Dank U, Nikolaas!
Dank U, Johanna, voor die korte maar zo lieve gedachte.
Als we vertrouwen en aandachtig zijn kunnen er totaal onverwachte vergezichten of uitkomsten op ons afkomen!! Ik ben hier heel dankbaar om!!!
Let wel op, dit belet niet dat we met zorg en verstand de gevolgen van de risico's niet onder de loep moeten nemen. Kiezen met onderscheiding,(en gebedje kan hier ook op zijn plaats zijn) maar absoluut niet van: "'t zal wel zo zijn" of " afgaande op mijn buikgevoel".
Het vertrouwen in de alom tegenwoordigheid van God, is uiteraard geen kwestie van probabiliteit; het is daarom dat ik Pascal verfoei met zijn "en pariant sur Dieu on n'a rien à perdre"dit is geen geloof, maar een lage en geringe berekening.
Het zijn nooit de armsten. Voor vluchtelingen geen plaats, ze zijn eng...ook de moders met kinderen?
Hoe te vertrouwen...
Bij bepaalde mensen voel je je op je gemak,een rustig gevoel.
Bij God is het: passen op de plaats en Jr realiseren dat alles van Hem komt, alleen goed en dan maar overgeven.
Wel even vragen om bevestiging...Dat is er altijd maar ja een prettig gevoel is nooit weg