Van chaos naar meer ordening: de ervaring van geestelijke begeleiding - (3/4)


 Vera ontdekte enkele jaren geleden de ignatiaanse spiritualiteit en de ermee gepaard gaande geestelijke begeleiding. In onderstaande reeks reflecteert ze over wat dit voor haar betekent.

Met regelmaat heb ik een gesprek met mijn geestelijk begeleider. Ter voorbereiding herlees ik mijn dagboeknotities van de voorbije weken.  Terugblikkend op een lange periode zie ik een evolutie van chaos aan innerlijke beroeringen naar meer ordening. Ik ken mezelf als iemand die veel nadacht en reflecteerde met vooral de focus op mezelf. Gaandeweg is die focus zich gaan verleggen naar de Ander die mij naar zich toe trekt.

In contact met mijn geestelijke begeleider  vertel ik over mijn dagelijks leven en ik laat hem binnen kijken in mijn innerlijke wereld met een veelheid aan bewegingen rond verschillende  levensthema’s.  Met veel aarzeling heb ik gaandeweg de sprong leren maken om me in mijn kwetsbaarheid te tonen. En nog steeds is het niet evident om over mijn gebedservaring te spreken. 

De gepaste woorden vinden en bovendien de meest intieme en fragiele ervaring delen met iemand blijft moeilijk. Toch komt in mezelf met mondjesmaat het diepe weten aan de oppervlakte dat zegt: “ Riskeer je , je kan niet dieper vallen dan in Zijn hand.”

Reacties

Anoniem zei…
Onderzoeken, aanvaarden en verder gaan met herziene blik is een weg die te nemen is waarbij rustplaatsen van belang zijn. Wanneer het moment van "zelf" verder gaan gekomen is ontdek je steeds weer hoe je in het leven staat in relatie met God die je liefheeft omdat dit ieder mens gegund is.
De begeleiding is wisselend, van internet tor persoonlijk contact. Opschrijven: nee. In een gesprek komt er een richting aanwijzer zodat het duidelijker wordt wat mijn wensen zijn en die van God, de wegen lopen vaak uiteen, kruisen elkaar om tenslotte weer een richting te gaan.
Goed te weten dat God een eindeloos geduld heeft. Het is als leren schaatsen, vallen - ook in een wak - met een zucht God's hand aannemen, zoals Petrus: kleddernat maar dankbaar.
Truus van Dam zei…
De begeleiding lijkt me wel fijn, maar je moet ook alles vertellen wat er op je hart legt aan een vreemde en dat lijkt me heel moeilijk.Knap dat ze zich zo kon overgeven.

Meest gelezen

Homo-zegen: heeft paus Franciscus zich vergist? Enkele bedenkingen van Nikolaas Sintobin sj

Ignatius van Loyola legt uit hoe je, met een té drukke agenda, toch je rust kan bewaren

Hoe paus Franciscus reageert op zijn eigen, spontane woede - Homilie van Nikolaas Sintobin sj voor de derde zondag van de 40-dagentijd

Rik Torfs over jezuïetenhumor: het verschil tussen Kardinaal Müller en Nikolaas Sintobin sj

Over geluk dat niemand je kan afpakken - Het getuigenis van Etty Hillesum

Wat doet de Paus daar toch met die opgestoken vinger? - Heerlijke videobeelden

Het verschil tussen geestelijke vreugde en het “je lekker voelen”

Hoe handelen als je slecht nieuws krijgt: het voorbeeld van Ignatius van Loyola - Ignatiaans leiderschap (7/10)

Bidden met de Bijbel - een nieuw boek van Nikolaas Sintobin sj