Als monniken geen godzoekers zijn, wat zijn ze dan wel? - Homilie van Nikolaas Sintobin sj

6de zondag na Pasen

Handelingen 10,25-26.34-35.44-48     1 Johannes 4,7-10     Johannes 15,9-17

 Wat is je diepste verlangen Waarvoor zou je naar de andere kant van deze aardbol trekken om het te vinden? Waar heb je alles voor over?

Wat een vraag … Uiteraard is het antwoord verschillend voor elk van ons. Maar het is wel een vraag die we allemaal op de een of de andere manier in ons meedragen, als een droom, een onuitgesproken verzuchting. En doorgaans heeft het te maken met geluk met duurzaam geluk, met alomvattend geluk. Welke ook de concrete vorm daarvan mag zijn.

We weten allen dat het niet makkelijk is om dit verlangen te bevredigen. Als je de publiciteit mag geloven, heeft het te maken met geld, mooie kleren, lekker eten, een mooi huis, een leuke job, een goede gezondheid, een goede relatie, een slanke lijn, lachende kinderen, afwezigheid van problemen …

Het staat als een paal boven water dat al die zaken belangrijk en goed zijn, en ook daadwerkelijk kunnen bijdragen tot geluk. We weten echter ook, uit eigen ervaring en door om ons heen te kijken, dat die goede dingen, zelf al had je ze allemaal, geen geluk garanderen. Je hebt mensen die alles lijken te hebben wat ze maar kunnen dromen en die toch diepongelukkig zijn.

Anderzijds heb je mensen die, weinig of niets lijken te bezitten maar wiens hart vaak overstroomt van rust en geluk. Krasser nog, je hebt mensen die er bewust en in volle vrijheid voor kiezen om, voor de rest van hun leven, af te zien van materiële welstand, van actieve seksualiteit en een gezinsleven, en van een flink deel van hun vrijheid. We weten het, de monniken en de monialen doen vrijwillig afstand van ongeveer alles wat aan de andere mensen aangenaam lijkt. En ze doen het om gelukkig te worden …

Wat kunnen die monniken en monialen leren aan mannen en vrouwen die volop in de wereld staan en die daar de boodschap van Jezus ernstig willen nemen: in hun huwelijk, in hun gezin, in hun werk, in hun vrije tijd … Hoe kunnen die contemplatieven ons de weg tonen naar die blijvende vruchten waarvan Jezus ons spreekt in de evangelielezing van vandaag en die uiteraard alles te maken hebben met het mysterie van de liefde?

Geen groter liefde kan iemand hebben dan deze, dat hij zijn leven geeft voor zijn vrienden” hoorden we Jezus daarnet zeggen. We weten het, de monnik of de moniale laat alles en ieder achter om  zich helemaal te kunnen geven aan God. Liefhebben, of het nu gaat over de medemens of over God, gaat niet over een hobby. Het is niet van nu eens wel dan weer niet. Het is niet min of meer.  Het is geen kwestie van zin of geen zin.

Het vraagt alles,  je hele leven. Liefhebben, zo leert ons Jezus, is volledig. We hoorden Jezus dit zonet zeggen in woorden. En we weten dat Hij niet alleen gezegd heeft, maar dat Hij het ook heeft gedaan . Daarom mag Hij ons ook uitnodigen om ons leven te geven  voor onze vrienden. Bovendien,  Hij heeft zijn leven gegeven, niet alleen voor zijn vrienden, maar  ook voor zijn vijanden die Hem vervolgden en doodden.

Dit kan ik niet”, is nu misschien uw spontane reactie. “Daar ben ik veel te zwak en te lauw voor. Jezus heeft dat gekund. Maar Hij was niet alleen mens; Hij was ook God. En ik ben alleen maar een kleine mens”. En die opmerking is terecht.

Ook hier kunnen de monniken ons inspireren. Een tijd geleden vroeg een journalist aan pater Manu Vanhecke, de abt van de trappisten van Westvleteren of monniken dan godzoekers zijn. “Neen”, merkte hij fijntjes, “wij wachten op God”.  Eigenlijk wilde hij hiermee zeggen, dat mensen uit eigen kracht niet bij God kunnen komen. Het belangrijkste dat we moeten doen is God en zijn liefde te verwelkomen. God neemt namelijk zelf het initiatief om tot bij ons te komen.  In de eerste brief van Johannes hoorden we dan ook: ”niet wij hebben God liefgehad maar Hij heeft ons liefgehad” Uit eigen kracht kunnen we niet ten volle liefhebben. Wat we wel kunnen doen is ons openstellen voor God die naar ons toekomt en ons leert hoe wij ten volle kunnen liefhebben. Dit is  het mysterie dat wat we zo dadelijk  gaan vieren in de eucharistie: de Heer die zichzelf doorlopend aan ons schenkt opdat wij zouden kunnen leven uit zijn liefde. Laten we waakzaam zijn en Hem verwelkomen.


Reacties

Anoniem zei…
Wij mensen ontmoeten en het is mens eigen dat we geluk, liefde, angst en leed willen delen met de ander omdat dit bescherming en verwantschap biedt. Het brein ontvangt en God trad binnen, gaf richting met woorden die het bewustzijn aan wakkeren. Heilige woorden die dienend zijn voor mens en natuur. De godszoekers, zij hadden de tijd voor inkeer daar ze de woestijn kenden en het vaderschap God wilde verstevigen volgens eer en geweten uit dankbaarheid en uit eigenbelang. De mens kent goed en kwaad en dat God het goede wenst voor ieder mens dat is rechtvaardig.

Meest gelezen

Wat verrijzenis kan betekenen in de dierenwereld en in jouw leven - Adembenemende video

Dé tip van Paus Franciscus voor een geslaagd leven

Waarom we stille zaterdag graag overslaan - de uitleg van Karl Rahner sj

Kan je vandaag nog in Jezus geloven zoals 2000 jaar geleden? - Homilie van Nikolaas Sintobin sj

Over wassen van een aidszieke en Witte Donderdag - homilie Nikolaas Sintobin sj

De tenen van God (1/4)